Leuk, een gedicht! Daar nodigt een laag maximumaantal woorden ook wel een beetje toe uit, bedenk ik nu.

Inderdaad jammer van die mormels die hulpverleners bestoken met sierpijlen als waren het jihadi's met mortiergranaten. Nu hoop ik eigenlijk op gemeentelijk showvuurwerk, al mag ik zelf ook graag een potje CO₂ verbranden met oud en nieuw.

Volgend jaar beter.

Hoi Katja, mooi gedaan.

Ik wordt moet natuurlijk ik word zijn.

Het slaat waarschijnlijk nergens op, Katja, maar zodra ik begon te lezen dacht ik aan het gedicht van Federico Garcia Lorca: "A las cinco de la tarde".

Met plezier gelezen. Toevallig terwijl hier men hier in de buurt, ondanks een algemeen vuurwerkverbod, aan het knallen is. Geluid zonder beeld helaas.

Wat leuk geschreven! Het leest prettig. Mooi dat je de eerste zin ook steeds laat herhalen.

Hoi Katja, een mooi verhaal over hoe het loopt in het leven van vuurwerk en van hen die ermee spelen, of moet ik zeggen; die eronder lijden. Een mooi berustend einde, passend bij de levensloop van dat vuurwerk. De herhaling van de eerste regel vind ik ook sterk. Complimenten!

Dag Katja,

Wat een leuke invulling van de opdracht. Vlot geschreven en het leest lekker "weg"
Complimenten!

Hoi Katja, ik sluit me helemaal aan bij de voorgaande commentaren. Mooi gedaan!

Originele aanpak! Het stemt wat droevig, maar dit past natuurlijk, ter bewustwording. 

Misschien een rare reactie. Maar in mijn hoofd is een vuurpijl iets brutaler dan de vuurpijl in dit gedicht. Wellicht zou ik graag wat meer pijlenfrustratie lezen. Maar anyways. Dit is knap gemaakt.