#326 De Verhuizing

Prachtig Lisette. Vooral die laatste zin komt binnen. Fijn dat je er weer bent.

Dank je, Fief.

Altijd fijn om hier weer even te zijn. Op het moment ben ik eigenlijk nog druk met een ander schrijfprojectje, maar wellicht dat het als dat binnenkort afgerond is weer gaat lukken wat vaker hier langs te komen.

Ha Lisette, erg leuk om weer iets van je te lezen. Altijd genieten. Je verhaal is de nachtmerrie van iedere loyale lobbes die zichzelf niet kent en zijn mooie vrouw blind vertrouwt.

Komt de verhuizing haar goed uit, of heeft ze hem georkestreerd? Je hp voelt vast zowel schuld als spijt. Dat gevoel gaat nog eens een eigen leven leiden.

dankjewel, Kruidnagel

je roept weer hele nieuwe verhalen op ... als ik er ooit aan toe kom

Ja, schrijven is wel tijdrovend.

het leven in het algemeen lijkt mij doorgaans maar nauwelijks binnen mijn dagen te passen

Mooi verhaal dat vragen oproept, of tenminste een vraag. 

Toen ik dat gevoel kreeg, moest ik me-time gaan nemen, en terug naar mijn lijf, en natuurlijk het huishouden evenwichtig verdelen, zo goed en zo kwaad, want laat meisjeskleding en vlechten niet aan mij over, en de vraag bleef uiteindelijk: waarom vind ik het huis vies en jij niet? En toen ging ik minder werken en meer schrijven. Het hardlopen mis ik wel, nu ik niet meer ongestraft kan snoepen en snacken. Het is inderdaad niet bij te houden.

nou ja, zoiets dus

al zoek ik juist werk en voel ik me vreselijk schuldig als ik meer tijd in schrijven steek

Nee joh, je schrijft zo goed (tuurlijk valt er altijd overal wel wat op aan te merken, de titel kan origineel), dat kun je prima legitimeren.

Ik zat nog te puzzelen op de link tussen het bijwoord/bijvoeglijk naamwoord en de vertwijfeling van de hp. Trouw zijn of trouw handelen, voor zover dat verschil bestaat; misschien een soort statischer en dynamischer zelf. Ik moet zeggen dat ik nog niet eerder vanuit linguïstisch perspectief heb gekeken naar overspel, dus dank je wel voor die taalverrijking.

Succes met job hunting! (En Boris, en Brexit.)

en al dat soort dingen ...

Mooi! Knap hoe je de Carmina Burana als brug gebruikt tussen onschuld en tweespalt.

Ik twijfel alleen aan de komma in de zin 'Was ik mijn man nooit werkelijk ontrouw, omdat ik altijd met hart en ziel van hem heb gehouden?'

Hoi Schrijvenmaar,

Goed verhaal. Heel mooi hoe je het onderwerp van de ontrouw uitwerkt en er een rond geheel van maakt. Je hebt me laten genieten.

Een heerlijk Schrijvenmaar verhaal. Subtiel als altijd. Gaandeweg leert de lezer je hp kennen, dankzij de muziek, het latijn, het verloop van het verhaal. O, ik popel nog telkens om een boek van je te lezen. Je schrijft zo lekker.

Er was twijfel over het gebruik van 'Ik zie (mijn handen enz)' en 'Voel (de rug van mijn hand enz)'. Mijn eerste reactie was: laat het weg, dat zien en voelen. Schrijf: Mijn handen vouwen de doos dicht. Of: Ik vouw de doos dicht. Maar toen bedacht ik mij. Want deze handelingen doet een mens afstandelijk bij een afscheid, je ziet jezelf als het ware de dingen doen. In dit geval vind ik het gebruik ervan dus juist heel goed. 

Bedankt voor jullie reacties!

Annetteke, ik snap je twijfel niet helemaal, geloof ik. Kun je uitleggen wat je bedoelt; wat/ hoe/ waarom je het anders zou willen zien?

Willy, het was inderdaad bedoeld als die afstand; je doet het op de automatische piloot, maar je kunt jezelf bewust bezien in een poging het door te laten dringen. Ik vertel niet dat ze naar haar handen kijkt, maar laat zien dat ze afstandelijk bezig is. Zoiets, althans. (Ik kan me zo slecht uitdrukken als ik het óver mijn schrijven heb, kan me maar beter tot het schrijven beperken, wellicht.)(En ik was de laatste tijd wel heel druk aan het schrijven aan een boek(je), maar dat wordt voor jou niet interessant. Je ziet het op een dag wel op FB langskomen ...)

Dag schrijvenmaar,

Ik was helemaal mee met je verhaal. Ik zit namelijk middenin deze periode. Heel herkenbaar.

Mooi: de stapel oud papier blijft minimaal. Zo is het bij mij ook. De herinneringen die weg waren en nu aan de hand van teruggevonden voorwerpen, weer de kop opsteken. Dingen die vanaf het begin nooit op hun bedoelde plaats terecht gekomen zijn.

Goed beschreven. Knap. En dan de man die opduikt en een beetje geheimzinnig blijft. Goed gedaan. Ik heb genoten van je verhaal. Bedankt.

bedankt voor je mooie reactie, Wilfried