#322 Over stoelpoten en een hebberige houtworm

Het eerste wat Alice opvalt, is de geur van hout. Niet bossig, maar meer zoals de geur in een houtzagerij; van roestige messen, geschaafde krullen, blanke snippers en geknakte twijgen.
'En?'
Tos kijkt Alice verwachtingsvol aan.
'Heb je ooit zoiets moois gezien?' De nogal uit de kluiten gewassen houtworm glundert van trots.
'En het is allemaal van mij. Van noord naar zuid en van oost naar west.'
Tos kronkelt nog wat dichter naar het meisje, strijkt zijn wormenlijf glad en vervolgt met een zoetgevooisde stem: 'Het kan allemaal ook van jou zijn.'
Alice kijkt verdwaasd van de houtworm naar het landschap voor haar. Het lijkt op een verlaten slagveld. Alleen liggen er geen gesneuvelde soldaten, maar stoelpoten. Zover het oog reikt ziet Alice afgezaagde stoelpoten liggen; kriskras door elkaar. Het biedt een oneindig troosteloze aanblik, zelfs in het gouden licht dat de herfstzon over de vlakte uitstrooit. Alice huivert.
'Nee Tos, dit is vreselijk! Zie je dat dan niet?'
'Wat?'
'Dit.' Alice maakt een weids gebaar. 'Dit is toch veel te veel Tos. Meer dan een houtworm in wel duizend levens op kan.'
Tos draait wat ongemakkelijk een lus in zijn volumineuze wormenlijf.
'Overdaad is een teken van rijkdom Alice. Van welvaart. Dat moet je koesteren. Dat weet je toch? We eten wat we kunnen en de rest... nou ja, daar kan altijd nog de fik in.'
Tos giechelt glibberig, maar als hij Alice's boze blik ziet, houdt hij angstvallig in.
'Weet je wat ik zie?' Alice wijst weer naar het gouden slachtveld.
'Armoede Tos. En verlies. Hoeveel stoelen had je wel niet kunnen redden als je niet zo hebberig was geweest?'
Alices ogen vonken en even verdwaalt Tos in haar aanstekelijke vurigheid. Maar dan herpakt hij zich.
'Kom kom meisje, je overdrijft. Hoe kan je een eenvoudige houtworm nou verantwoordelijk houden voor het geluk van een hele stoelenpopulatie? Laten we een kaarsje opsteken en onder het genot van een zaagselig pootje er nog eens rustig over praten.'
'Dacht het niet Tos.' Alice slaat demonstratief haar armen over elkaar.
'Ik eet geen hout.'