# 321 - Eikel
“Eikel!”
“Ja, goed zo, Hanne, een eikeltje.”
“Eikel moet mee!”
Gehoorzaam leg ik de eikel onderin de kinderwagen terwijl Hanne verder waggelt en opnieuw door de hurken gaat.
“Eikel!” Ze pakt er weer eentje op.
Dit wordt zo een lange boswandeling, maar dat is niet erg. Mijn gebruikelijke pot koffie heb ik al op, en de frisse herfstlucht verjaagt het laatste restje vermoeidheid. Ik geniet van het gouden zonlicht dat tussen de verkleurde bladeren doorschijnt. De bladeren zelf worden prachtig verlicht. Is het je wel eens opgevallen dat herfstlicht mooier is dan zomer- of winterlicht? De kleur is warmer en het maakt de wereld intenser.
Ik hef mijn gezicht met gesloten ogen en luister naar het gebrabbel van mijn peuter en de wind door de bomen. Alleen al de geur van het bos verraadt dat het herfst is. Die combinatie van rottende bladeren en natte aarde. En nog een andere intense lucht die ik niet direct kan plaatsen. Riool? Verbaast kijk ik rond opzoek naar de oorzaak.
Even ben ik afgeleid door Hanne die op weg is naar een paar paddenstoelen in het struikgewas. “Hanne, alleen kijken hè. Niet aanraken.” Braaf gaat ze op haar hurken zitten kijken naar de prachtige rood-witte paddenstoelen. De rioollucht dringt zich weer aan me op en ik kijk nogmaals zoekend om me heen.
Plotseling zie ik in de struik naast de paddenstoelen iets bewegen. De geur wordt heviger. Nieuwsgierig en een beetje op mijn hoede loop ik ernaartoe, klaar om Hanne daar weg te trekken. Ik zie iets roods en wits bewegen, maar kan niet uitmaken wat het is. Plots verschuift het beeld als ik nogmaals knipper en zie wat mijn brein eerst weigerde te zien: een kabouter. Een kabouter?!
Hij ziet me staren en grijnst gele tanden bloot. Uit zijn wilde baard steken verschillende takjes en blaadjes wat hem een wild uiterlijk geeft. Bovendien staat zijn rode muts staat scheef en zijn kleren zijn gescheurd en besmeurd. Hij draagt een mandje waarin poep lijkt te zitten.
Ik ben zo overrompeld dat ik geen woord kan uitbrengen. Hanne loopt weer naar me toe en geeft mijn been een knuffel. ‘Mama, het stinkt!’ Ze kijkt onderzoekend richting de struiken waar de kabouter staat, maar ziet hem duidelijk niet. Terwijl hij toch slechts op een meter afstand is.
De kabouter grijnst weer spottend, en maakt een obsceen gebaar. “Domme reus!” Roept hij met een piepstemmetje. “Kastanjevreter!” Die laatste term gooit hij over zijn schouder terwijl hij ondertussen op de paddenstoelen afstapt.
Dit is echt bizar. Waarom zie ik een kabouter? En als ik al een kabouter moet tegenkomen, waarom dan deze grove, vieze variant? En waarom zie alleen ik hem en Hanne duidelijk niet? Ik heb wel eens gehoord over hallucinaties bij koffieverslaafden, maar ik heb mezelf nooit in die groep gecategoriseerd.
Hanne heeft haar interesse alweer verloren en loopt verder het pad af. Ik werp nog een laatste blik op de kabouter die ondertussen zijn paddenstoel bemest met de poep uit zijn mandje. Hoofdschuddend loop ik achter mijn dochter aan.
Misschien moet ik toch wat minder koffiedrinken.
Hoi Nynke, mooi verhaal…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Nynke, mooi verhaal. Graag gelezen.
zomer of winterlicht? ---- zomer- of winterlicht.
iets roods en wit bewegen ---- iets roods en wits bewegen
en gele tanden verschijnen in zijn witte baard --- dit leest raar. Hoe kunnen gele tanden verschijnen in een baard. Ik snap wel wat je bedoelt te zeggen, maar zo leest het niet.
En waarom zie ik hem alleen en Hanne duidelijk niet? --- zo leest het alsof je de kabouter in zijn eentje ziet, terwijl je bedoelt dat alleen jij hem ziet.
Nynke, Tof verhaaltje…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Nynke, Tof verhaaltje. Zeurtje: het woordje 'dat' ontbreekt na ...Ik ben zo overrompeld..en in diezelfde zin gebruik je 'zit' tweemaal na elkaar. Na 'Kastanjevreter!' klopt de zin ..Dat laatste gooit...niet, in de veronderstelling dat hij een kastanje gooit.
Beste Fief en Gi, Bedankt…
Lid sinds
4 jaar 10 maandenRol
Beste Fief en Gi,
Bedankt voor jullie feedback, ik heb het aangepast!
Hoi Nynke, Wat een sfeervol…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Hoi Nynke,
Wat een sfeervol verhaal, lekker vlot opgeschreven en met een mooie rode draad erin. Peuters zijn altijd leuk en de opening is lekker levendig. Grappig detail dat de ik gehoorzaam is. Levensecht is dat een verslaafde haar aandoening sowieso ontkent. En vanzelfsprekend waardeer ik je uitgangspunt dat de kabouter een hersenspinsel is :-). Interessante omkering ook, dat de peuter met haar magische denken de kabouter juist niet ziet en de ikpersoon wel. Mogelijk wordt het verhaal nog wat sterker als de koffieverslaving een grotere rol krijgt in het verhaal; nu bungelt hij er een beetje bij.
Nog heel even mekkeren over de formaliteiten: volgens mij schrijf je in de zin 'Ik geniet van het gouden zonlicht dat tussen de verkleurde bladeren doorschijnt' de woorden 'doorschijnt' niet aan elkaar, maar los, dus 'tussen de verkleurde bladeren door schijnt' (omdat 'door' in dit gevalletje hoort bij 'tussen' en niet bij 'schijnt'), but correct me if I'm wrong.
O ja, en 'opzoek' is in dit geval ook los ([...] kijk ik rond, op zoek naar de oorzaak.'); en 'Bovendien staat zijn rode muts staat scheef.'
Doei!
Leuk verhaal, Nynke. Goed…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Leuk verhaal, Nynke. Goed gevonden, die dubbelzinnige titel en die cafeïneverslaving. Ik vind echter niet alle zinnen prettig lezen, vaak moest ik zinnen twee keer lezen om te begrijpen, maar misschien ligt dat aan mij.
Zo begreep ik de zin Ik geniet van het gouden zonlicht dat tussen de verkleurde bladeren doorschijnt. niet, maar waarschijnlijk heeft Kruidnagel gelijk en bedoel je niet doorschijnt, maar door schijnt. Maar is het niet een stuk leesbaarder als je schrijft: Ik geniet van het gouden zonlicht dat door de verkleurde bladeren schijnt.?
Ander voorbeeld: En waarom zie alleen ik hem en Hanne duidelijk niet? Is het niet begrijpelijker als je schrijft: En waarom zie ik hem wel en ziet Hanne hem niet?
Verder nog een vraagje over de kinderwagen: Ik heb zelf geen kinderen, maar ik kan mij niet heugen dat ik mensen met een peuter, die al aardig zelf kan lopen, met een kinderwagen zag. Heb je nog een kind bij je, of bedoel je een wandelwagen? Of heb ik er geen verstand van, en is het wel gebruikelijk?
Leuk verhaal Nynke. Net…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Leuk verhaal Nynke. Net zoals er vervelende mensen zijn, zijn er ook pesterige kabouters. Leuk inderdaad dat je kleuter hem niet kan zien, maar jij wel. Ik vind de koffieverslaving duidelijk genoeg. Je hebt ergens een 'ook' teveel en 'ik heb mezelf nooit in die groep gecategoriseerd' klinkt niet fraai. Verder: rioollucht ruikt echt anders dan poeplucht.
Hoi Nynke, het eerste woord…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Nynke, het eerste woord van je verhaal zette mij op het verkeerde been ;-) tot ik begreep dat de peuter benoemde wat ze zag. Met de rol van de koffie aan het begin en het eind maak je er een mooi rond geheel van. Graag gelezen!
Hallo Nynke Wat een prachtg…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Hallo Nynke
Wat een prachtg begin van je verhaal. Het trok me meteen mee en ik vind het verdere verloop ook erg goed. Ik zou persoonlijk maar één keer het woord rioollucht gebruikt hebben, en de stand de tweede keer anders beschrijven.
Grappig ook dat die kabouter een vervelend baasje was, een uitdager ook. Ik vraag me af waarom hij met een mandje poep rondliep, maar het is goed dat je dat niet probeert te duiden.
Ik zag nog een slordigheid staan in deze zin: Bovendien staat zijn rode muts staat scheef
Voor de rest, duimpje op.
Johanna
De kabouter verzamelt…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
De kabouter verzamelt volgens mij poep om zijn paddenstoel te laten groeien. Ik las: 'Ik werp nog een laatste blik op de kabouter die ondertussen zijn paddenstoel bemest met de poep uit zijn mandje.'
Geen gekke gedachten, doorgaans worden champignons ook op paarden- of koeienpoep gekweekt.