Opdracht #321 Wat begon als een ochtendloop.

Origineel verhaaltje, Benedicte.  De herhaling van de woorden:  eekhoorntjes, wezentjes, takken zou ik hier en daar vervangen door synoniemen.

Hoi Benedicte, mooi verhaal en beeldend geschreven. Een verhaal met een missie. Graag gelezen. 

... en begin opnieuw te lopen, achter Robin en eekhoorntjes aan. -----  begin opnieuw te lopen leest niet zo lekker. Bovendien denk ik dat er nog een "de" voor eekhoorntjes hoor. 
Misschien: ... en ren/loop achter Robin en de eekhoorntjes aan.

Dank je voor de feedback! Ik heb de tekst zo aangepast. 

Dank je voor de leuke feedback, ik het de tekst zo aangepast!

Beste Benedicte,

je hebt een leuk stuk geschreven! Mooie omschrijvingen en een leuke wending van het verhaal. 

Twee puntjes:

- Bij de zin "Ik glimlach als, sluit even mijn ogen en geniet van de zon op mijn snoet" mist er denk ik een woord. 

- ik kan de omschrijving "Zijn gezicht is vaal, zijn neus staat als een grote patat op zijn gezicht geplakt" niet helemaal plaatsen. Bedoel je een aardappel? Of heb je het over een grote vlaamse friet? Het zorgde bij mij in ieder geval voor een hapering tijdens het lezen van je verhaal. 

Groetjes Nynke

Spannend, dit lijkt het eerste hoofdstuk van een langer verhaal.

Ik glimlach als, snap ik niet.

Hm, ik vind het verhaal niet erg geloofwaardig.

Allereerst stoort het mij dat je zoveel witregels gebruikt, maar ok.

Dan: Je hp raakt stijf van schrik door een voorbij flitsende tengere schaduw? Je hebt het over een snugger dier terwijl je doelt op de kabouter. Die ziet er vreemd uit met zijn opgeplakte frietneus. Hij is verbaasd maar vervolgens wil hij dat je hem volgt en uiteindelijk moet je de kabouters redden zonder enige hint van gevaar. En waarom zou zij hem meteen volgen? In sprookjes kan veel, maar enige noodzaak en geloofwaardigheid zijn toch wel vereist anders blijven er teveel vragen open en dat bevredigt niet.

Trouwens: compostlucht stinkt niet.

Hoi Benedicte, ik vind je verhaal intrigerend; het maakt me nieuwsgierig naar het verdere verloop. Je eindigt met een heuse cliffhanger ...
De vele witregels vielen mij ook op, een suggestie hiervoor; aan het eind van een regel geef je een return samen met shift, dan sluit de volgende regel mooi aan. 

Hallo Benedicte

Ik heb dit graag gelezen, het leest erg fijn en is mooi en beeldend geschreven. De manier waarop je het wezentje beschrijft vind ik ook meer dan geslaagd, ik zag hel zo voor me, en rook zijn stank. 

Een verhaal mag fantasie hebben en mag zelfs hier en daar overdrijven, essentie zijn mooie woorden, beschrijvingen en een verhaal dat je meeneemt, en dat is geslaagd.

Er ontbreekt hier en daar een woord, maar dat werd al gezegd door andere lezers.

Johanna

Mooi geschreven. Alleen mist het verhaal voor mij een 'pointe'. Wat begon als een ochtendloop, eindigt in  nevel.

Wat mij opviel als onlogisch: de grote patat op zijn gezicht is in de volgende zin al een patatje. Wat is daar gebeurd 🤔?

Dank je voor de feedback! 

Ik kom uit Brugge. Een patat is Vlaams voor aardappel..en Nederlands voor friet, het schoolvoorbeeld van de spraakverwarring, had ik moeten weten, ik paste het aan. 

Dank je voor de lieve feedback!

Benedicte, je hoefde die patat niet te veranderen.  Het wordt hoog tijd dat de Nederlanders leren om friet friet te noemen en niet patat, dat is een aardappel waarvan de friet gemaakt is.  Nederlandse toeristen in Brugge vragen trouwens allemaal braaf een friet aan de frietkraam.  De laatste keer toen er één een patat vroeg, kreeg hij die ook en aan jou moet ik niet uitleggen waarom dat pijn deed.

Gi, ten eerste noemen wij Nederlanders friet al vaak friet. Ja, wij gebruiken ook de benaming patat voor friet. De opmerking dat wij Nederlanders maar eens moeten leren ... enz. vind ik niet gepast. Ik ga jou ook niet vertellen dat ze in Vlaanderen maar eens aardappel moeten zeggen tegen een patat.

Het staat vrij om te vragen waarom een bepaald woord gebruikt is. Benedicte legt uit dat ze uit Brugge komt en daarom deze benaming gebruikt. Prima. Dat hoeft ze inderdaad niet aan te passen. Respecteer omgekeerd dan ook als "wij Nederlanders" woorden gebruiken die in het Vlaams niet gebruikt worden. 

Fief, ik vrees dat ik in mijn kennissenkring en familie meer authentieke Nederlanders heb dan jij Vlamingen hebt in de jouwe.  Het is niet de eerste maal dat ik in jouw opmerkingen een gebrek aan humor ontwaar. Daarnaast was mijn opmerking gericht aan Benedicte. Er is al eens iemand weggebleven op dit forum omdat ze jouw commentaar niet op prijs stelde en ik heb een sterk vermoeden dat het kwam door jouw enigszins overdreven bemoeizucht, iets waar Nederlanders kampioen in zijn. Whether you like it or not, the truth is in the making. En nu gaat een storm van reacties volgen van verontwaardigde collega's....

Gi, je hebt gelijk. Bad habit. Fijn dat je me die spiegel voorhoudt. Ik ga mijn leven beteren.

Even goeie vrienden, Fief. Ik blijf jouw reacties met belangstelling lezen, de terechte en de onterechte.

Smurfe koppen en koppige smurfen.
De juiste benaming is natuurlijk patates frites.

Toen ik het verhaal las, zag ik een kabouter voor mij met een lange spitse neus, tot ik bedacht dat een aardappel in het vlaams een patat heet.
Wat mij betreft had het niet veranderd hoeven worden, maar het is aan de schrijver.
Toen ik Niet van deze tijd schreef, kwam ik ook tot het besef dat dit verhaal een dimensie mist en de clou voor Vlamingen  verloren gaat. In dit geval heeft het niet met taal, maar cultuur te maken.

En laten we hier verder alsjeblieft de vrede bewaren. De scheuring was al bijna 200 jaar geleden, die hoeven we niet over te doen. Alles wieder gut. (O nee, dat zijn die andere buren!)

In het huidige Vlaanderen wordt er aan de frietkramen zelfs geen friet meer gevraagd, maar 'een kleintje' of 'een grote' met mayonaise of mayonnaise (al naargelang de geografische ligging van de frituur). Op kamp bij onze Germaanse buren moest ik ooit aardappelen kopen. Omdat ik er heilig van overtuigd was dat 'Kartoffeln' iets met wortelen (carottes) te maken had, heb ik toen eerst Erdäpfel en nadien Pataten gevraagd. Tot de Baüerin mij een richtiger Kartoffel toonde.

Wat Benedictes kabouterneus niet allemaal teweeg brengt!
Overigens begon deze opdracht al discutabel: het zijn aardmannetjes en geen kabouters.

Maar laten we vrolijk afsluiten: Robert Long & Margriet Hermans met Een heel verschil.

Tijd voor opdracht #322

Musonius, niet te snel, misschien wil Benedicte zelf nog wel wat commentaar kwijt?