Lid sinds
5 jaarRol
- Gewone gebruiker
#312 Laatste avondmaal
Met lood in mijn schoenen loop ik het gebouw binnen. Mijn hart klopt in mijn keel en het zweet staat in mijn handpalmen.
We melden ons bij de receptie, waarna we plaats mogen nemen in de wachtkamer. Mijn vriendin pakt mijn hand stevig vast.
‘Ik hoop toch zo dat hij het is. Dan kun je het eindelijk afsluiten en het een plaatsje geven.’ Ze geeft een aantal bemoedigende klopjes op mijn hand.
Ik kijk haar aan, maar zeg niets. Als hij het is, is mijn leven voorbij. Er zullen zaken aan het licht komen die ik al die jaren verborgen heb weten te houden; het begin van het einde.
Na een eeuwigheid komt er een vrouw in een witte jas binnen en ze verzoekt ons om haar te volgen. Aan het einde van een naar mijn gevoel eindeloze gang, houdt ze de deur voor ons open en we lopen een ruimte binnen. De wanden lijken door het felle licht van de tl-lampen nog witter. De geur van formaldehyde dringt mijn neus binnen en ik krijg een weeïg gevoel in mijn buik. Schoorvoetend lopen we naar een van de roestvrijstalen snijtafels. Mijn grootste vrees wordt door een smetteloos wit laken aan het zicht onttrokken.
‘Ik moet u waarschuwen,’ zegt de vrouw, ‘Het is geen prettig gezicht. Hij heeft natuurlijk al enige tijd in dat moeras gelegen.’
Tergend langzaam tilt de vrouw het witte laken een stukje op. Het gezicht van mijn vriendin krijgt een asgrauwe kleur en tot ontzetting van de vrouw leegt ze haar maag over de tafel. Ondefinieerbare brokjes van wat eerst onze lunch was, geven het laken een bizar gezicht en ik krijg de slappe lach. Ik herinner me zijn laatste woorden: ‘Jouw lasagne is om te kotsen.’
Spannend! Ben benieuwd naar…
Lid sinds
3 jaar 8 maandenRol
Spannend! Ben benieuwd naar het vervolg: wordt ze ontmaskerd? En hoe kreeg ze hem in dat moeras? Is die vriendin gewoon een vriendin of dé vriendin, en was die al in beeld ten tijde van de lasagna?
Alleen de zin “Dan ga ik een plaatsje krijgen” begreep ik niet, en is volgens mij niet nodig.
hoi Fief, na de reactie van…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
hoi Fief,
na de reactie van Maaike begrijp ik je verhaal beter. De zin die zij niet begrijpt begreep ik ook niet, of het moet op een plaatsje in de gevangenis duiden.
goed gevonden!
Mooi verhaal!
Lid sinds
3 jaar 8 maandenRol
Mooi verhaal! Roept inderdaad op een positieve manier vragen en nieuwsgierigheid op.
Hoi Marianne, Katja en…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Marianne, Katja en Maaike, dat zinnetje had ik bedacht als antwoord op de opmerking "dan kun je het een plaatsje geven". Katja heeft het begrepen, maar als het alleen maar vragen oproept kan ik het beter weghalen.
Bedankt voor het lezen en jullie complimenten.
Hoi Fief, wat heb je me weer…
Lid sinds
7 jaar 2 maandenRol
Hoi Fief, wat heb je me weer verrast met een prachtig verhaal. De bijzondere twist aan het einde maakt het helemaal af!
N.a.v. Maaikes vraag over 'dé vriendin'; je verhaal zou nog een bijzondere wending krijgen, als je in de laatste alinea zou zeggen: 'Ondefinieerbare brokjes van wat onze eerste lunch samen was, ... '
Ik heb genoten, van je verhaal dus; ik houd niet van lasanga ... ;-)
Met vriendelijke groet,
Ton Badhemd
Hoi Ton, wat gezellig dat je…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Ton, wat gezellig dat je weer langs kwam. Bedankt voor je compliment.
Tja, die vriendin. Ik heb haar eigenlijk bedacht gewoon als een vriendin die me bij wil staan als ik mijn man moet identificeren.
Hoi Fief, Lekker spannend…
Lid sinds
6 jaar 1 maandRol
Hoi Fief,
Lekker spannend geschreven. Het is een mooie basis voor een scene in een goede serie. Je kan er zo een heel verhaal bij bedenken. Achter de zin: 'Mijn vriendin pakt mijn hand stevig vast.' staat wel een punt teveel.
Hoi Jurrit, bedankt voor je…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Jurrit, bedankt voor je scherpe blik en je mooie commentaar.
Hallo Fief, Oh wauw, wat…
Lid sinds
3 jaar 7 maandenRol
Hallo Fief,
Oh wauw, wat een spannend verhaal. Je schrijft inderdaad op zo'n manier dat je benieuwd bent naar wat er allemaal achter zit. Tof hoor!
Groetjes, Krabbels van Jacq
Dank je wel, Jacq
Lid sinds
5 jaarRol
Dank je wel, Jacq
Hoi Fief, knap geschreven…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Fief, knap geschreven. Vanaf het begin zit de spanning er in en word ik meegesleurd in het verhaal. Het einde - de laatste zin ‘Jouw lasagne is om te kotsen.’ is hilarisch.
Ondefinieerbare brokjes van wat eerst onze lunch was, geven het laken een bizar gezicht en ik krijg de slappe lach. Ik herinner me zijn laatste woorden: ‘Jouw lasagne is om te kotsen.’ De laatste zin staat enig zins op zichzelf als je begrijpt wat ik bedoel - misschien; ...en ik krijg de slappe lach wanneer ik me zijn laatste woorden herinner...
witte laken een stukje op Het gezicht van mijn vriendin Hier ontbreekt een punt.
Hoi Novus, bedankt voor je…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Novus, bedankt voor je scherpe blik.
Ik heb jouw suggestie om die laatste zin aan te passen overwogen. Echter mijn hp krijgt de slappe lach omdat haar vriendin over het laken spuugt waardoor ze aan die laatste woorden moet denken. Bij jouw suggestie krijgt mijn hp de slappe lach omdat ze aan de laatste woorden moet denken. Ik laat het daarom zoals het is, maar dank voor het meedenken.
Hallo Fief, Beeldend…
Lid sinds
12 jaar 7 maandenRol
Hallo Fief,
Beeldend geschreven en inderdaad spannend van begin tot eind. Grappig alle verschillende interpretaties. Jouw woordkeuze is soms wat klassiek: 'lood in schoenen, schoorvoetend, weeig gevoel'. In dit verhaal werkt het naar mijn idee wel goed in combinatie met de uitsmijter '...is om te kotsen'. Dus als dat met opzet is: prima.
Hoi Frank, bedankt voor je…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Frank, bedankt voor je positieve reactie. Ik was me niet bewust van de klassieke woordkeuze. Ik zal daar eens op letten bij volgende teksten. Hoewel ik me afvraag of daar iets mis mee is.