Hoi Katja, je hebt alle woorden heel natuurlijk in het verhaal gebruikt. Het leest als een trein ;-) Leuk gevonden en graag gelezen.

waar de grond niet bepaald warm is  --- ik ken deze uitdrukking niet, maar ik vermoed dat het betekent waar de grond niet erg geliefd of in trek is.

toasten --- toosten. Toasten is brood roosteren.

Aan Katja,

"Alle vier hebben twee rechterhanden. Klussen, naaien, bakken of tuinieren, het is hun ziel en zaligheid. En eigenlijk… als je nog geen twee rechterhanden hebt, krijg je ze hier wel. " zou ook een heel goede beginzin van het verhaal kunnen zijn.

Want, hoewel het best een pakkend verhaal is, kan het misschien nog spannender worden gemaakt, simpelweg, door wat te schuiven met paragrafen en/of zinsdelen.

Dit is een techniek die ik heel veel zelf toepas.

Ik schrijf nooit in Word of zo, maar in een soort digitaal kladblok, genaamd Type Here (kijkt u maar bij Google).

Ook is er bijv. Zen Pen, beetje hetzelfde.

Het voordeel is dat je lekker kunt kliederen, je hoeft het niet op te slaan, want het blijft vanzelf in de cache van je computer staan, en woordcorrectie zit ook al in Firefox, en je kan ook snel even iets opzoeken via Google.

En wat ik dan doe:

een truc van de middelbare school:

ik maak een outline (samenvatting) van alle woordjes die min of meer  gebruikt moeten worden in de scene/paragraaf.

Zodat ik een houvast heb.

Ik kan niet schrijven met een lege pagina.

Groet, Simon

keep up the good work!

Hoi Katja,

Sfeervol verhaal en goede titel! Het zou zomaar het begin van een spannend verhaal kunnen zijn, waarin intriges tussen de bewoners niet van de lucht zijn. Niet dat er nu al iets te merken is; alles voelt heel harmonieus. Ik zou er zo willen wonen :).

Een dingetje:

"Dat is een deel van de charme, je weet nooit waar je terecht komt en hoe lang je mag blijven. "

Hier zou ik van 'je' ook 'ze' maken. Dit gebruik je ook in de rest van de alinea. Dat leest rustiger. Dus: 'Ze weten nooit waar ze terecht komen en hoe lang ze mogen blijven....'  

Hoi Katja,

Een leuk verhaal, ik ben, net als de anderen, ook benieuwd wat er verder zal gebeuren en met welke creatieve ideeën ze nog komen om de plaats zo duurzaam mogelijk te gebruiken.

In de laatste alinea staat deze zin: Op dit moment timmert ze een naambordje bij de ingang. Die vond ik niet helemaal fijn klinken. Ik denk dat ze een bordje bij de ingang plaatst maar ik zou denk ik een een ander woord dan timmeren zoeken in dit geval.

Wat een mooi verhaal, ik wil meer! Op dit moment kan ik me nog niet helemaal inleven in de personages en hun persoonlijkheden, maar ik heb al wel een heel duidelijk beeld. Ik zou zeker met het verhaal verder gaan als het je beviel, dan kun je die interessante personages verder uitwerken. Een manier om dat in zo'n klein stukje tekst al te doen is om de laatste alinea alvast vanuit één van je hoofdpersonen te schrijven, bijvoorbeeld Tim. Wat ziet en voelt hij terwijl hij de rest aan het observeren is en toch wel een beetje trots is op wat ze met z'n allen in korte tijd hebben bereikt?

Het smaakt naar meer in elk geval! :)

Ha Katja,

Goeie titel! Beschrijft kernachtig wat ze min of meer doen. En natuurlijk lekker weemoedig ;-). Zoals Fief al zegt: heel natuurlijk gebruik van de verplichte woorden, en sfeervol stukje.

Een paar taaltipjes:

- Tweemaal 'station' in dezelfde zin wordt vaak minder door lezers gewaardeerd
- 'Hij ligt niemand in de weg' i.p.v. 'Het' (eerste zin van alinea 2)

Hoi Katja,

Je hebt iets moois gemaakt van deze opdracht. Nog een klein zeurtje. De zin 'ze weten nooit waar ze terecht komt' moet komt en het meervoud (komen). En 'duurzaam' zou ik persoonlijk vervangen door 'permanent'.  

Dit vind ik een leuk verhaal! Het maakt heel nieuwsgierig. Al hoor je geloof ik vooral op de nieuwste te reageren hier... :) Die zal ik ook nog even lezen..