Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#309 De tweede berg

29 juli 2020 - 16:43

Mendi is gek op bergbeklimmen. Ze houdt van een uitdaging op z’n tijd en dus zoekt ze jaarlijks een top uit om haar energie op bot te vieren. Na een flinke klauterpartij met het zweet op haar lippen, zinkt ze uitgeput maar verzaligd neer op een kei met uitzicht rondom.

Behalve de zwaarte van de tocht speelt ook het weer en het gezelschap een grote rol. Soms is een top, en de weg ernaartoe, in nevelen gehuld. Een andere keer bestaat de groep uit vijfkampers en weer een andere keer heeft ze de toerski-tocht onderschat. Met het gevolg dat ze haar lichaam teveel beproeft en het moet bekopen met langdurig herstel, wat ze slechts met moeite accepteert omdat ze niet inziet dat ze de lat te hoog legt, of te weinig traint.

De plotselinge vermoeidheid die haar door de jaren keer op keer verrast moet chronisch worden eer ze haar eigen aandeel hierin onder ogen ziet. Ze heeft zich steeds te ferm vastgebeten in haar doelen. Haar motto: waar een wil is is een weg, blijkt een loze kreet. Het roer moet om.

Wat doet iemand die verslaafd is aan actie? Afkicken! Dat hoeft niet cold turkey, beseft Mendi. Dan zou ze opnieuw in de fout gaan. Nee, ze neemt er nu de tijd voor. Eindelijk kan ze genieten van de tocht zelf. Ze struint over meanderende bospaden, steekt winderige vlaktes vol wuivend koren en grassen over, springt van steen op steen in heldere stroompjes en wandelt door grubben met dassenburchten links en rechts. Het geeft haar energie in plaats van energie te kosten. De tweede berg blijkt veel mooier dan de eerste.

Naar aanleiding van De tweede berg, van David Brooks

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juli 2020 - 9:36

Hoi Katja, mooi verhaal. Met plezier gelezen. De uitdrukking waar een wil is ..., komt goed tot zijn recht. Zeker ook in de laatste alinea.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juli 2020 - 18:10

Hoi Katja, even gegoogeld naar het boek van David Brooks wat ik niet kende. Lijken interessante ideeën - en voor zover ik kan zien op een originele manier verwerkt in je verhaal. Mooi zintuiglijk geschreven waardoor ik meega in het verhaal. "Grubben met dassenburchten" blijft op de een of andere manier bij mij hangen.  

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juli 2020 - 21:57

Leuke reactie Novus. Als ik een onbekend woord kan gebruiken doe ik dat graag. Het geeft een verhaal net iets meer bite vind ik, en jij waarschijnlijk ook.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 augustus 2020 - 13:33

Hoi Katje, mooi verhaal met een wijze les, onder een passende titel. Het vastbijten is een menselijk trekje dat mij bekend voorkomt, niet alleen bij mezelf. Dank zij jouw verhaal weet ik nu wat een grub is, ik kende alleen de Engelse versie ...;-)
Klein zeurtje: In de zin 'Soms is een top en de weg ...' zou ik 'is' vervangen door 'zijn'.

Met vriendelijke groet,
Ton Badhemd 

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 augustus 2020 - 21:18

Bedankt Toon,

De engelse versie? Die ken ik dan weer niet. Grub = eten?

Heb het zeurtje aangepast met komma's, zoals ik het lees.

Katja

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 augustus 2020 - 22:35

Hoi Katja,

Mooi verhaal over kennis maken met je grenzen. Met plezier gelezen.

Meanderende bospaden moet het denk ik zijn.

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 augustus 2020 - 10:27

Dit is meer een samenvatting van een verhaal dan een verhaal, daarvoor zou ik meer met de hp willen meebeleven en dus meer woorden. De dassenburchten alleen al zouden het verhaal kunnen vertellen in een aansprekend intern monoloog.