#308 Dominostenen

Hoi Elza, ik vind de vergelijking van het naderbij komen de instorting niet rijmen met het vallen van dominostenen. Wellicht zou je kunnen zeggen dat het naderen van haar instorting, evenals vallende dominostenen, onafwendbaar is. Of zoiets. Bij dominostenen die omvallen is namelijk al iets in gang gezet. Het dichterbij komen van een instorting is nog tegen de houden.

Dat je de vergelijking maakt door het vallen van de dominostenen te onderbreken om erger te voorkomen vind ik goed gevonden. Maar inderdaad, soms leer je van vallen meer.

Hey Elza,

Intrigerend moment benoem je, dat punt waarop je iemand aan zijn lot moet overlaten. Ik zie de metafoor zo voor me, van die lange rij dominostenen, dat de val van die ene steen bijna lijkt voorbestemd en je het kosmisch evenwicht verstoort (of gewoon je eigen balans) als je geen afstand neemt. Wel denk ik dat het beeld eigenlijk te 'mooi' is voor een instorting: bij dominostenen is het de bedoeling dat ze vallen, in tegenstelling tot een kaartenhuis en zo (maar dat is inderdaad weer niet origineel instorten).  En ik denk dat het bijwoordje 'onontkoombaar' niet nodig is: dat probeer je volgens mij te schetsen met je beeldspraak.

Elza, goed verhaal! Hoewel ik me een klein beetje kan vinden in de metafoor van de dominostenen, ben ik het met kruidnagel eens dat hij wat raar aanvoelt, omdat het de bedoeling is dat ze vallen. Je zou er ook van kunnen maken dat ze in een rivier is gevallen die langzaam naar een waterval stroomt. Dan is het aan de HP om haar er wel of niet uit te halen.

Graag gelezen!