#302 Lok down
'Kom verder lieverd, ik ben zo blij dat je er bent!' Katja mijn kapster springt wildgebarend achter de toonbank vandaan en stuift voor me uit naar de stoel waarin ik plaats mag nemen. Ondertussen knoopt ze bedreven de leren riem met al haar kappersgereedschap om haar slanke middel. Ze lijkt op een cowgirl die op het punt staat haar revolver te trekken.
'Eindelijk weer iemand in die stoel. Wat heb ik dat gemist!'
Ze slaakt een gilletje, grijpt mijn lokken vast en onderwerpt ze aan een grondige inspectie.
'Och hemel, wat moeten we hiermee beginnen...'
'Nou', murmel ik vanachter mijn mondkapje, ' ik vind dit lange haar me eigenlijk helemaal niet gek staan...'
'Maar kort staat je veel beter, toch?' Katja kijkt me vragend aan, maar voordat ik kan antwoorden, dendert ze al verder.
'Kort dus. En de kleur? Er moet hoognodig een fris verfje in lieverd.'
'Nee hoor', probeer ik weer, maar Katja heeft zich al omgedraaid en huppelt richting de kast met verfvoorraad.
'Ik dacht dat ik gek werd. Al die weken zonder knippen, zonder klanten, zonder mijn kleurtjes!' Ze spuit gepassioneerd drie tubes leeg in een mengkommetje, pakt een spatel en begint verwoed te mengen.
'Weet je, niet kunnen knippen is bijna net zo dodelijk als dat vreselijke virus. Nee, je bent mijn zuurstof meid; mijn redster in nood!'
Katja trekt een kwastje uit haar holster, komt weer achter me staan en begint vol overgave mijn haar te verven. De chemische lucht kriebelt in mijn neus, maar ik probeer niet te hoesten.
'Heb je het trouwens al gehoord van Karin en Jaap?' Ze kijkt me samenzweerderig aan, terwijl ze het kwastje in moordtempo over mijn haren haalt en zonder adem te halen doorratelt.
'Jaap zat vast in Frankrijk. Mocht het land niet meer uit vanwege de lockdown. Vijf weken lang is hij daar geweest, in Parijs. Kon met geen mogelijkheid weg. Zei hij. Hele overlevingspakketten heeft Karin online voor hem besteld. Uren met de ambassade aan de telefoon gezeten. Alles om Jaap naar Nederland te krijgen. Maar wat denk je? Hij zat helemaal niet vast.'
Katja draait nu triomfantelijk folies in mijn haar. Ze zitten nogal strak, maar ik durf er niets van te zeggen.
'Hij zat daar gewoon vijf weken bij zijn minnares' wauwelt ze verder. 'En geloof me; echt niet op anderhalve meter afstand!'
Tegen de tijd dat de verf uit mijn haar gespoeld is, ben ik duizelig van alle roddels en van Katja die onvermoeibaar om me heen blijft stuiteren.
Ik kijk verlangend naar de deur, maar schrik op als Katja een gil slaakt.
'Joehoe Casper!'
Ze wijst naar een rijzige tiener die met gebogen hoofd voorbij de kapsalon loopt. Naast hem trippelt een poedeltje. Het hondje is helemaal kaal. Net als zijn baasje.
'Je kent Casper toch wel?' Katja zwaait vervaarlijk met haar schaar. ' Mijn zoon.'
'Maar...' stamel ik, 'hij had toch van die mooie krulletjes? Net als jullie hond..?'
Katja lacht hardop en kijkt me met een verwilderde blik in haar ogen aan.
'Ik moest toch wat tijdens de crisis, lieverd. Niet knippen maakt me gek.'
Opeens breekt het zweet me uit en wil ik niets liever dan opstaan.
Maar Katja duwt me resoluut terug in de stoel. Dan hoor ik een tondeuse zoemen.
Hoi Chantal, geweldig…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Chantal, geweldig verhaal. "Ik ben duizelig van alle verhalen" Dat gevoel weet je perfect over te brengen. Wat een vaart zit er in het verhaal.
En de titel is helemaal top. Kortom: met veel plezier en in sneltreinvaart gelezen
Hoi Chantal, ik lig in een…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Chantal, ik lig in een deuk! Mooi type, die Katja. O wee als je in de klauwen van deze stuiterbal terecht komt. Die associatie met die cowgirl en leren riem met holster vind ik heel sterk! En inderdaad, zoals Fief zegt: wat een vaart!
Ik heb genoten! (maar moet nu even op adem komen 😋)
Met vriendelijke groet,
Ton Badhemd
Beste edwinchantalenquinten …
Lid sinds
4 jaar 10 maandenRol
Beste edwinchantalenquinten
Wat leuk om te lezen! Geweldige titel alleen al, heel erg goed gevonden.
Het verhaal leest als een trein, en je geeft een leuke wending aan het einde. Het is al duidelijk dat je als klant niks te willen hebt bij haar, dus dat ze aan het einde helemaal doorslaat komt niet uit de lucht gevallen. Mooi aangekondigd door haar arme zoon en hond!
De enige plek waar ik even struikelde bij het lezen, was toen Katja in de 2e alinea haar eigen vraag beantwoord. Pas halverwege dat verhaal over Jaap had ik door dat Katja nog steeds aan het woord was, en niet de klant. Vooral die eerste zin zet je even op het verkeerde been, wellicht kan je daar nog een verduidelijking in het begin zetten dat het Katja is die verder praat.
Voor de rest echt top!
Hoi Fief, dank voor je leuke…
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Hoi Fief, dank voor je leuke reactie! Ik heb veel plezier gehad met het schrijven van dit stukje!
Hoi Ton, dank voor het langskomen! Katja is, hoe zal ik het zeggen, overenthousiast :). Dat van die leren riem is uit het leven gegrepen. Mijn kapster ziet er met de hare omgegespt altijd super cool uit!
N.v.b dank voor je fijne reactie! Je tip heb ik direct verwerkt. Ik denk dat het nu beter is :)
Hallo Vlotte en fijne…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Hallo
Vlotte en fijne tekst.
Goed gedaan.
Johanna