Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#291 Onvoorwaardelijke trouw

25 maart 2020 - 20:59

 

Hector snapt er niets van. Waar is zijn baas? Wanneer gaan ze weer wandelen? Hij pakt een bal, maar er is niemand die hem gooien wil.
Waar is zijn baas naar toe? Hij is zomaar verdwenen. Ligt het aan hem? Is hij ongehoorzaam geweest? Heeft hij iets kapot gemaakt?
Zijn bazin is al een paar dagen zo verdrietig. Als hij zijn snuit tegen haar aan drukt krijgt hij een knuffel. Maar waar is nu zijn baas? Waarom is hij er niet om even met hem te stoeien?

Hij hoort zijn naam. ‘Hector, ga je mee?’
Hij spitst zijn oren. Mee? Waar gaan we naar toe? Gaan we spelen?
Zijn bazin opent de autodeur en hij springt op de achterbank. Fijn, met de auto mee, maar waarom voelt het dan zo vreemd?

De auto komt tot stilstand en hij mag uit de auto. Kwispelend kijkt hij om zich heen, maar het is hier wel heel rustig. Instinctief voelt hij dat hier veel verdriet is. Zijn bazin roept hem aan haar zij en gehoorzaam gaat hij naast haar staan.
Maar waar is nu zijn baas? Waarom is hij er niet bij?

Hij ziet zes mannen aankomen die een kist dragen. De kist wordt naast een gegraven gat gezet. Zijn bazin loopt er naar toe. Liefdevol streelt ze de kist en legt er een rode roos op. Waarom is ze nu zo verdrietig? Hector volgt haar en snuffelt aan de kist. Vaag ruikt hij een bekende geur. Zijn baas! Zijn baas is hier! Hector gaat naast de kist liggen.
Lieve baas, ik blijf op je wachten; misschien krijg ik dan straks toch nog een aai.

 

 

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 maart 2020 - 21:19

Wauw, Fief, wat een ontroerend verhaal. Je hebt perfect Hectors belevingswereld verwoord. Wij hebben zelf al vele jaren een hond gehad (en nog), dan doet dit me wel wat. En die titel staat als een huis! Graag gelezen, en herlezen, en herlezen, en herlezen. Erg mooi!

Mvg Ton Badhemd 

Lid sinds

14 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 maart 2020 - 12:36

Ik vond/vind het een moeilijke opdracht. Knap hoe jij er zo'n mooi verhaal van weet te maken. Wel heftig! Hopelijk gaat het onze deuren voorbij...

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 maart 2020 - 12:54

Noui, Linde, Ik vond hem ook lastig hoor. Met opdrachten als deze blijf je ongemerkt toch in die corona hangen. 
Ik zag bij toeval een foto van een herdershond die naast een kist lag en dat greep me aan. 
Dank je wel voor je compliment.

Lid sinds

4 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 maart 2020 - 14:24

Beste Fief, 

Ik heb het 4 keer gelezen. Eerste 2 keer omdat ik het zo ontroerend en mooi vond. Vervolgens nog 2 keer om te kijken of ik opbouwende feedback of tips kan geven, maar ik kan geen verbeterpunten vinden. 

Ontzettend mooi!

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 maart 2020 - 11:28

Hoi Fief, een ontroerend verhaal vanuit het perspectief van een hond. Geen voor de hand liggende invulling van de opdracht. Je hebt de hond een eenvoudige stem gegeven die werkt. Het geeft een ander perspectief op ziekte waardoor de lezer geboeid leest en meer feeling krijgt voor dieren. Je staat daardoor meer stil bij de beleving van je huisdier. De opbouw van het verhaal is logisch en harmonieus.