Ontsnapt uit het drukke leven

Ontsnapt uit het drukke leven

Het is een gekkenhuis op het werk. De telefoon staat roodgloeiend en er komen aan de lopende band e-mails binnen die gelezen en beantwoord moeten worden. Er ligt een zware deadline op de projecten die nog af moeten, werk dat is blijven liggen en inschatten hoe de prioriteiten liggen van de vele e-mails. Allerlei bouwtechnische zaken komen voorbij in de e-mails en het telefoonverkeer. Het bouwkundig rapport moet ook nog af, maar dat is al een heel eind gevorderd.  Het is half zes, ik ben een half uur langer gebleven om nog het een en ander af te ronden zoals het bouwkundig rapport en de laatste telefoontjes te doen.

In de auto op weg naar huis blijven de telefoontjes binnenkomen op de handsfree installatie. Eigenlijk wel handig met de handen aan het stuur en een hand om te schakelen. Mijn aandacht is half bij het verkeer en het telefoongesprek. Het is druk op de weg er wordt niet snel gereden en af en toe sta ik stil in de file. De weg naar huis is lang.

Ik ben in de straat, ik zet de auto in het parkeervak, ik haal de mobiel uit de bluetooth houder stap uit sluit de auto af en dan ga ik naar de voordeur. Ik draai de sleutel in het slot, eindelijk thuis. De mobiel gaat uit en in het laadapparaat. Nog even de computer aan voor Facebook en Instagram. Heeft de familie nog iets te melden, zijn er nog nieuwe foto’s? Het meeste heb ik gisteravond al gezien en er is niets van belang bijgekomen. Ik sluit de computer af. De tv heeft het niet gehaald.

'De telefoon, internet, televisie - alles gaat uit. Ik slaak een zucht.

In de koelkast ligt een Italiaans roerbakpakket met een zakje kruiden erbij. Ik doe een scheut olijfolie in de wok en ontsteek het vuur. Ik zet het steelpannetje op met een kopje rijst en genoeg water.

De olie in de wok is heet genoeg. De roerbakgroente gaat de wok in en dan roeren. In een paar minuten staat er een lekkere maaltijd op tafel, zonder vlees dat is niet nodig. Ik heb lekker gegeten.

Ik pak het boek dat ik al zolang had willen lezen. De sciencefiction roman “de mannen van Pyrrhus”. Ik lees op de achterkant van het boek: De dertigjarige oorlog tussen de Liga van Vrije Kolonisten en de Terranische Federatie is eindelijk afgelopen. Er is vrede gesloten. Vrede of alleen maar een wapenstilstand? De toekomst zal het leren. Beide machten zijn door de verschrikkingen van de oorlog volkomen uitgeput. Op Terra (de vroegere planeet Aarde) heerst een enorme werkloosheid, doordat honderdduizenden soldaten geen werk meer hebben. De geldontwaarding neemt vreselijke vormen aan. Lionel Fatener is een van de velen. Ik ben pas halverwege de achterkant en denk nu of nooit.

Ik sla het boek open en begint enthousiast te lezen over wereldvreemde monsters op een verre planeet Latura II. De hoofdpersoon van het verhaal, Lionel Fatener heeft een fortuin opgebouwd op de planeet Latura II en probeert dit veilig te stellen met zijn oude ruimteschip de Pyrrhus.

Ik droom weg in de verre uithoeken van de ruimte. Wat een heerlijk boek. Ongestoord lees ik verder.

De ruimte en de sterren laten Lionel Fatener niet meer los. Tijdens de oorlog is er gezocht naar levende wezens met een hogere graad van ontwikkeling dan de mens. Het succes was nihil. Van zijn vermogen dat hij op Latura II heeft opgebouwd koopt hij een oud ruimteschip. Met zijn oude bemanning van acht mannen en twee vrouwen reizen ze een onzekere toekomst tegemoet. In het middelpunt van het melkwegstelsel stuiten Fatener en de bemanning op vreemde wezens. Dan wordt hun trouw aan de mensheid zwaar op de proef gesteld.

Ik lees uren achter elkaar door. Ik kan dit boek niet wegleggen het is adembenemend spannend. Ver na een uur s’nachts is mijn boek uit. Nog een beetje nachtrust en ik kan er morgen weer vol tegenaan.