#276 kerst met de familie

Dat statement staat, schrijvenmaar!

Kort en bondig met het licht van de kaars als teken van kerstmis.

Voor de rest moet de gezelligheid nog komen, knipoog!

Fijne dag.

Dappere Angelique. Ik hoop alleen dat ze na dit kerstdiner nog spruiten kan zien.

De kleine vlam staat rechtop om zijn kromgetrokken lont. Blauw van binnen, geel van buiten. Of wit, eigenlijk. De vlam zwiept en zwiert. Alle vlammen van alle kaarsen zwiepen en zwieren -- De beschrijving van de vlammen voegt niet echt iets toe aan het verhaal. 

Maar ik had mam al maanden geleden verteld -- ik heb mam al maanden geleden verteld.

oh, maar die vlam voegt heel veel toe aan het verhaal

Het hele karakter van de verteller is er bijvoorbeeld in te lezen!

Heel mooi geschreven.  De eerste paragraaf vind ik indrukwekkend.

Wat een mooi taalgebruik en een hele goede sfeerzetting doorheen het verhaal.  Ik zie het zo voor mij.  De handen met vlekken en aders.  Dat doet mij direct aan mijn moeder en grootmoeders denken.  De vlammen en de kaarsen.  Heel goed gevonden.  "De kleine vlam staat rechtop om zijn kromgetrokken lont."

Ik vermoed dat jij ook goed kan dichten.

Mooie opbouw en mooi klein geschreven inkijkje in de HP die duidelijk met de conservatieve waarden van de familie lijkt te botsen.

' Ze draait voor pa langs en kiepert de volle lepel van enige hoogte op haar bord leeg. ' In deze zin lijkt het alsof ze speels en onbezorgd de volle lepel leeggiet. Als dat zo is matcht het niet helemaal met de laatste zin waarin ze erg lijkt te aarzelen. Of vat ik de zin verkeerd op?

@Virtuosuo: ik had het meer bedoeld als onbeholpen demonstartief ingehouden woede -wat misschien eigenlijk ook wel wat veel is om in een schep spruiten te willen stoppen. Als het niet zo overkomt, zal ik maar eens gaan broeden op wat bruuskere bewegingen ... Dank voor je reactie!

@Erik: Dank voor je complimenten. Helaas worstel ik met een on-poetische inborst. Maar, naar mate ik ouder wordt, merk ik dat ik daar meer en meer van loskom, dus wie weet gaat het dichten ook ooit nog lukken.

Mooi verhaal schrijvenmaar. Die ingehouden woede zie ik er ook wel in.

De kaarsen hebben er zichtbaar lol in. Allen ken je hun te veel warmte toe. Een kaarsvlam kan nooit wit zijn. Alleen een uiterst brandbaar gas in combinatie met zuurstof geeft een witte, hete vlam. Bijvoorbeeld acetyleen met zuivere zuurstof; snijbrander. Maar nu zit ik te miereneuken.

Weer even serieus: Pa legt zijn beiden handen > Pa legt beidE handen  Hij kan alleen zijn eigen handen leggen. Alternatief: Pa legt zijn handen

het uiterste randje, net op de grens van geel en wit ... ik zie het zo

maar in die n heb je natuurlijk gelijk, die haal ik direct weg

bedankt voor je reactie, Dos (en leuk dat jij hier ook weer rondhangt)

Mooi verhaal. Ik lees in die zwierende en zwaaiende vlammen veel van de onbenoemde bewegingen die plaats vinden. Voor mijn gevoel zeer passend. Ook de schep van grote hoogte met de stuiterende spruiten vind ik goed overkomen. Ik dacht even dat het eten in schoot van de vader zou belanden. :-) Naast ingehouden woede is het voor mij ook het uitvergroten van een gedeeld ongemak.

Je eerste zin vind ik mooi, maar toch wringt er voor mijn gevoel ook wat. Iets staat rechtop 'op' iets en niet 'om', tegelijkertijd vormt de vlam zich natuurlijk 'om' de lont. Zo brandt een kaars nu eenmaal. Ik heb geen goede suggestie, maar denk dat het nog iets scherper en daardoor meer kloppend geformuleerd kan worden.

@schrijvenmaar, je bent kleurenblind en tart de wetten van de fysica. :-) Een kaarsvlam haalt hooguit 2500K (geel), wit begint bij 3000K. Om het mierenneuken compleet te maken.

Dos, misschien tast in vlammen staren het gezichtsvermogen aan en de wetten van de fysica tart ik volgaarne, maar voor jou heb ik tekst aangepast

Wit, bijna.

Het is op het randje.

Ik heb in mijn linkeroog een kunstlens. Daarmee zie ik kleuren een fractie lichter dan met mijn andere oog. Met dat linker oog zou ik jouw 'bijna wit' als overtuigend wit zien. Je ziet, kleuren beoordelen is relatief.

Niets zo leuk als grenzen overschrijden, zeker virtueel.

@schrijvenmaar,

Mooie beelden, gespannen sfeer. Voelbaar. Die lepel trekt ook mijn aandacht. Dat voor pa langs draaien (of reiken?) vind ik mooi, alleen zie ik niet zoveel spruiten liggen op een lepel ... dan stelt dat leeg kieperen niet veel voor, in mijn beleving.
Maar zeker mooi (&kort) verhaal.