Lid sinds

4 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Opdracht #274 - Drie Ringen

Hoi, mijn bijdrage voor de fantasie opdracht ³274 (wel een uitdaging die 300 woorden!). :-)

======================================================================
Drie Ringen
Verwonderd staarde ik naar mijn rechterhand. Ik stond in een schemerige zolderkamer in een huis tegen een heuvel aan en alles, de boekenkasten, het bureau met stoel, het raam rechts, het puntdak en de deur met balustrade tegenover mij, zag er bruingrijs en wollig uit in het halfdonker.
Op mijn hand lag een vaag hoopje iets dat ik maar niet kon onderscheiden. Mijn ogen kregen niet scherp wat daar nou precies lag, hoe hard ik ook tuurde. Opgejaagd door de gedachte dat de vijand elk moment door die deur kwam barsten, probeerde ik gefrustreerd het te dwingen zich te laten zien, zonder resultaat.
En toen gebeurde er iets. Uit het hoopje niets verrees een ring, groot, zilver, afgezet met zilveren bolletjes. Aan weerskanten verscheen nog een ring, ook van zilver, maar kleiner, glad en gewoner. Beduusd vroeg ik me af wat ik met de ringen aanmoest en alsof het mijn gedachten las, verscheen een zilveren staafje dat door de drie ringen schoof.
Precies op dat moment gebeurden er dingen tegelijk. Op moment dat het staafje de ringen met elkaar verbond, klikte er iets en ontstond een levendig felblauw licht. Ik staarde er in wonder naar en wist wat het betekende. Tegelijkertijd zwaaide de zolderdeur open! Verstijfd van angst zag ik een donkere onaardse gestalte de ruimte instappen en ik staarde hard door het blauwe licht om te zien wie daar was. ‘Nu hebben ze me gevonden’, paniekte ik, ‘Nu zal ik het nooit weten.’ Maar zodra het vreemd breedpuntige hoofd mij met het licht zag, verdween het, de deur stevig achter zich dichttrekkend.
Opgelucht keerde ik terug naar het licht dat me inmiddels omhulde. Extatisch gaf ik me eraan over. Waar het me ook heen bracht, het kon me geen mallemoer schelen. Ik had gevonden wat ik zocht!

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Flox, ik zie dat je sinds kort lid bent van dit forum. Welkom! Je hebt een interessant verhaal geschreven. Een paar dingen vielen me op: 

Op mijn hand lag een vaag hoopje iets dat ik maar niet kon onderscheiden.

 Iemand onderscheidt altijd iets van iets. Van het donker, of van de mist. Waarvan kan hij het niet onderscheiden?

hoe hard ik ook tuurde.

 Kun je hard turen? Je kunt wel goed kijken, of goed proberen te turen, maar ik weet niet zo goed wat ik me voor moet stellen bij 'hard turen'. 

Opgejaagd door de gedachte dat de vijand elk moment door die deur kwam barsten, probeerde ik gefrustreerd het te dwingen zich te laten zien, zonder resultaat.

Probeer in plaats van 'opgejaagd' en 'gefrustreerd' iets anders te verzinnen. Door te vertellen dat hij opgejaagd en gefrustreerd, is voor de lezer het plezier weg om er zelf achter te komen. Laat de emoties en gevoelens zien, in plaats van het te vertellen: 'Ik voelde druppels zweet over mijn voorhoofd glijden; de vijand kon elk moment door de deur barsten. Met trillende handen probeerde ik het ding te dwingen zich te laten zien, zonder resultaat.'

Ik hoop dat je hiermee verder kunt. Graag gelezen!

Lid sinds

4 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Schrijfcoach M…

 

Hoi Mike! Superbedankt voor je feedback, dat vind ik echt heel fijn. En precies to the point, helemaal eens met je punten. Het woord 'onderscheiden' vond ik al geen mooi woord, ik ga daar iets anders voor verzinnen en specificeren.

Ja, dat 'hard turen' komt uit het Engels, zoals in 'staring hard'. Daar werkt het wel, in het Nederlands niet. Ga ik ook iets anders voor bedenken.

En derde punt, ja, ja, ja! Klopt, meer show, minder tell...coming up. Die voelde ik ook wel aankomen.

Heel erg bedankt, hier kan ik zeker mee verder.