Opdracht #274 - Drie Ringen

Hoi, mijn bijdrage voor de fantasie opdracht ³274 (wel een uitdaging die 300 woorden!). :-)

======================================================================
Drie Ringen
Verwonderd staarde ik naar mijn rechterhand. Ik stond in een schemerige zolderkamer in een huis tegen een heuvel aan en alles, de boekenkasten, het bureau met stoel, het raam rechts, het puntdak en de deur met balustrade tegenover mij, zag er bruingrijs en wollig uit in het halfdonker.
Op mijn hand lag een vaag hoopje iets dat ik maar niet kon onderscheiden. Mijn ogen kregen niet scherp wat daar nou precies lag, hoe hard ik ook tuurde. Opgejaagd door de gedachte dat de vijand elk moment door die deur kwam barsten, probeerde ik gefrustreerd het te dwingen zich te laten zien, zonder resultaat.
En toen gebeurde er iets. Uit het hoopje niets verrees een ring, groot, zilver, afgezet met zilveren bolletjes. Aan weerskanten verscheen nog een ring, ook van zilver, maar kleiner, glad en gewoner. Beduusd vroeg ik me af wat ik met de ringen aanmoest en alsof het mijn gedachten las, verscheen een zilveren staafje dat door de drie ringen schoof.
Precies op dat moment gebeurden er dingen tegelijk. Op moment dat het staafje de ringen met elkaar verbond, klikte er iets en ontstond een levendig felblauw licht. Ik staarde er in wonder naar en wist wat het betekende. Tegelijkertijd zwaaide de zolderdeur open! Verstijfd van angst zag ik een donkere onaardse gestalte de ruimte instappen en ik staarde hard door het blauwe licht om te zien wie daar was. ‘Nu hebben ze me gevonden’, paniekte ik, ‘Nu zal ik het nooit weten.’ Maar zodra het vreemd breedpuntige hoofd mij met het licht zag, verdween het, de deur stevig achter zich dichttrekkend.
Opgelucht keerde ik terug naar het licht dat me inmiddels omhulde. Extatisch gaf ik me eraan over. Waar het me ook heen bracht, het kon me geen mallemoer schelen. Ik had gevonden wat ik zocht!