Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#273 Kortste dag, langste nacht

20 november 2019 - 19:00
Slaapdronken brengt Jan zijn wekker tot zwijgen. Voor zijn gevoel ligt hij er net pas in. Gelukkig hoeft hij nog maar één nacht en dan zit zijn reeks nachtdiensten er op. Hij zwaait zijn benen over de rand van het bed en rekt zich nog eens lekker uit. Dan staat hij op en schuift de gordijnen open. Schemert het al? Hij draait zich om. Het is toch echt pas middag, nou ja eind van de middag, zegt zijn wekker. Jan heeft een hekel aan nachtdiensten in de winter. Je gaat naar bed in het donker en je staat op in het donker. Hij heeft al bijna een week lang geen daglicht gezien. En op de een of andere manier besloten al die baby’s dat ze ’s nachts geboren wilden worden. Hij vindt nog steeds dat hij de mooiste baan ter wereld heeft, maar na komende nacht hoopt hij toch even genoeg baby’s gezien te hebben. Zodra hij echter op de afdeling komt, is het al weer gedaan met de rust. Mevrouw Pieters is binnen gebracht met bijna volledig ontsluiting, mevrouw van Gansewinkel ligt te wachten op haar hechtingen en mevrouw van der Steen reageert niet op de weeënremmer waardoor ze met spoed naar de operatiekamer moet. In de uren daarna loopt hij van de ene verloskamer naar de andere. En net als hij denkt dat hij even een adempauze kan nemen, is zijn aanwezigheid gewenst op de verpleegafdeling. Hij moet denken aan de woorden van zijn vader toen hij vertelde dat hij, net als zijn vader, gynaecoloog wilde worden. ‘Zoon, weet waar je aan begint. Het is een mooi vak, maar nachtrust kun je wel vergeten.’ Om zeven uur maakt hij de balans op van zijn laatste nacht. Zeven bevallingen, drie jongens en vier meisjes. Een echtelijke ruzie; de ouders konden het maar niet eens worden over de naam van hun kind. Drie opnames op de verpleegafdeling en net voor zijn dienst overgenomen zou worden, werd hij door een collega bij een bevalling geroepen van een baby die in de baarmoeder was gestorven. Ook dat hoort bij zijn vak. En weer hoort hij de stem van zijn vader: ‘Het zullen niet altijd blije ervaringen zijn, maar ook die vervelende en verdrietige situaties zul je tot een goed einde moeten brengen.’ En dat heeft hij goed in zijn oren geknoopt, dus zijn nachtdienst eindigt vandaag een paar uur later dan gepland. Moe verlaat hij het ziekenhuis en voldaan terugkijkend op de nacht kruipt hij weer in zijn bed. De kortste dag werd gevolgd door de langste nacht.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
20 november 2019 - 19:54
Een nacht op de verlosafdeling. Ik kan er over meespreken. Wij stonden (30 jaar geleden) alleen op nachtdienst. Gynaecologen of huisartsen werden pas opgeroepen als de bevalling zich aankondigde of als er problemen waren. Elke vrouw had haar eigen gynaecoloog of huisarts die de bevalling deed, en die ging naar huis, ook al stond de dienst op zijn kop. Kregen we de dokters niet uit bed gebeld, dan deden wij de bevalling...meermaals meegemaakt 's nachts, zeker bij allochtone vrouwen. Kleine opmerking over de inhoud: Je schrijft 'Mevrouw van Gansewinkel ligt te wachten op haar hechtingen'. Ik veronderstel dat het de hechtingen zijn van de perineumknip. Misschien gaat het er nu anders aan toe, maar om hygiënische redenen werden die direct na de bevalling gedaan en werd er niet gewacht. Sommige dokters deden de hechtingen voor de nageboorte kwam. Andere gynaecologen wachtten nadat de nageboorte werd afgedreven. Nog kleine details: '...zitten zijn reeks nachtdiensten er op' is '...zit zijn reeks nachtdiensten er op' 'Hij vind nog steeds.' is ' Hij vindt nog steeds'. 'Het is toch echt toch pas middag...' is één 'toch' te veel. Graag gelezen. Heb terug een hectische nachtdienst beleefd tijdens het lezen.

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 november 2019 - 20:36
In aanvulling op de opmerkingen van greet: de 'nodige' problemen van de verpleegafdeling vragen om iets concreets. En dan nog een verknipt compliment: 'Moe, maar enigszins voldaan' is een lelijk cliché aan het eind van een tekst die beter verdiende. Je bent in de nachtdienst in je element en dat schijnt overal door de tekst heen. Dank!

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 november 2019 - 20:49
Hoi Greet, Ik heb na de bevalling van mijn zoon even moeten wachten tot ze iemand hadden gevonden die mij konden hechten. Je andere opmerkingen verwerk ik in de tekst. Bedankt voor je opmerkzaamheid.

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 november 2019 - 20:50
In aanvulling op de opmerkingen van greet: de 'nodige' problemen van de verpleegafdeling vragen om iets concreets. En dan nog een verknipt compliment: 'Moe, maar enigszins voldaan' is een lelijk cliché aan het eind van een tekst die beter verdiende. Je bent in de nachtdienst in je element en dat schijnt overal door de tekst heen. Dank!
Ik ga je opmerkingen verwerken in de tekst. Bedankt voor het compliment (denk ik), dus ik ga het cliché veranderen. Bedankt voor het lezen.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 november 2019 - 14:48
Beste fief, Het is al door meerdere gezegd maar nu dan ook door mij, iemand die met regelmaat nachtdiensten werkt, en daarmee het grootste compliment dat ik kan geven: zeer herkenbaar. Echt ervaring in het ziekenhuis heb ik niet maar dat maakt niet uit. Je verhaal neemt me bij de hand en roept de gevoelens op die behoren bij de situatie waarin de hoofdpersoon zich bevind. Vooral het ene uiterst (geboorte van een kind) naar het ander (het overlijden van een kind) vind ik knap geschreven. Dank daarvoor.

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 november 2019 - 14:55
Beste fief, Het is al door meerdere gezegd maar nu dan ook door mij, iemand die met regelmaat nachtdiensten werkt, en daarmee het grootste compliment dat ik kan geven: zeer herkenbaar. Echt ervaring in het ziekenhuis heb ik niet maar dat maakt niet uit. Je verhaal neemt me bij de hand en roept de gevoelens op die behoren bij de situatie waarin de hoofdpersoon zich bevind. Vooral het ene uiterst (geboorte van een kind) naar het ander (het overlijden van een kind) vind ik knap geschreven. Dank daarvoor.
Jij bedankt voor dit mooie compliment.

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 november 2019 - 19:28
Mooi Fief! Ik waan me in de bijzondere nachtelijke wereld van het ziekenhuis. Ook mooi dat je voor de verloskamers hebt gekozen. Midwinter is het donkerst, maar vanuit daar wordt het licht weer geboren. Net als de baby'tjes in je verhaal. Heel graag gelezen!

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 november 2019 - 19:43
Mooi. Graag gelezen. :thumbsup: :) Zeven nachtdiensten achter elkaar... Het is bijna een novene... Kleine opmerking. Er is al veel gezegd. Misschien nog even dit: 'Zodra hij echter op de afdeling komt...' Is 'echter' hier noodzakelijk?

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 november 2019 - 19:49
Mooi Fief! Ik waan me in de bijzondere nachtelijke wereld van het ziekenhuis. Ook mooi dat je voor de verloskamers hebt gekozen. Midwinter is het donkerst, maar vanuit daar wordt het licht weer geboren. Net als de baby'tjes in je verhaal. Heel graag gelezen!
Dank je Chantal. Jouw toevoeging maakt het nog bijzonderder.

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 november 2019 - 19:50
Mooi. Graag gelezen. :thumbsup: :) Zeven nachtdiensten achter elkaar... Het is bijna een novene... Kleine opmerking. Er is al veel gezegd. Misschien nog even dit: 'Zodra hij echter op de afdeling komt...' Is 'echter' hier noodzakelijk?
Hoi Nele, over dat "echter" heb ik ook zitten dubben. Wel of niet. Ik ga het aanpassen.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 november 2019 - 23:12
"Je gaat naar bed in het donker en je staat op in het donker." Ja, maar dat geldt voor iedereen, ook zonder nachtdienst. Het haalt je punt onderuit, dat is "Hij heeft al bijna een week lang geen daglicht gezien." "maar na komende nacht hoopt hij toch even genoeg baby’s gezien te hebben." vind ik niet fraai en niet logisch. Hij hoopt wellicht even geen baby's meer te zien (maar dat is dan weer vreemd, want hij blijft toch gynaecoloog), of hij heeft voor voorlopig even genoeg baby's gezien, volgens mij. "Maar zodra hij op de afdeling komt, is het al weer gedaan met de rust." Die 'maar' zou ik echt schrappen. Er is geen sprake vna een tegenstelling met het voorgaande, eerder versterking. Hij hoopt immers niet voor niets na deze nacht even geen baby's meer te zien. Deze nacht nog wel. volledigE ontsluiting Ik heb verder geen verstand van verloskunde, maar ik verbaas me over naar de operatiekamer moeten omdat weeenremmers niet werken. Welke operatie krijg je dan? Verder twijfel ik over de laatste alinea. Ja, die ellende hoort er ook bij, maar hoort hij ook bij dit verhaal? Het voelt er voor mij erg bijgesleept bij. Alle facetten moesten aan bod komen, de schrijver streept ze af. Maar dan moet het verhaal toch stoppen, en krijgt het grootste leed geen ruimte om binnen te komen. Ik zou het achterwege laten, het is te groot voor binnen dit verhaal en de hp kan ook zonder deze ervaring op deze nacht moe maar voldaan naar bed.

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 november 2019 - 0:27
"Je gaat naar bed in het donker en je staat op in het donker." Ja, maar dat geldt voor iedereen, ook zonder nachtdienst. Het haalt je punt onderuit, dat is "Hij heeft al bijna een week lang geen daglicht gezien." "maar na komende nacht hoopt hij toch even genoeg baby’s gezien te hebben." vind ik niet fraai en niet logisch. Hij hoopt wellicht even geen baby's meer te zien (maar dat is dan weer vreemd, want hij blijft toch gynaecoloog), of hij heeft voor voorlopig even genoeg baby's gezien, volgens mij. "Maar zodra hij op de afdeling komt, is het al weer gedaan met de rust." Die 'maar' zou ik echt schrappen. Er is geen sprake vna een tegenstelling met het voorgaande, eerder versterking. Hij hoopt immers niet voor niets na deze nacht even geen baby's meer te zien. Deze nacht nog wel. volledigE ontsluiting Ik heb verder geen verstand van verloskunde, maar ik verbaas me over naar de operatiekamer moeten omdat weeenremmers niet werken. Welke operatie krijg je dan? Verder twijfel ik over de laatste alinea. Ja, die ellende hoort er ook bij, maar hoort hij ook bij dit verhaal? Het voelt er voor mij erg bijgesleept bij. Alle facetten moesten aan bod komen, de schrijver streept ze af. Maar dan moet het verhaal toch stoppen, en krijgt het grootste leed geen ruimte om binnen te komen. Ik zou het achterwege laten, het is te groot voor binnen dit verhaal en de hp kan ook zonder deze ervaring op deze nacht moe maar voldaan naar bed.
Klopt, in de winter ziet iedereen weinig daglicht, maar ik weet niet of je ooit nachtdiensten gewerkt hebt, Je slaapt dan overdag. En zeker als het een korte dag betreft zie je echt nog minder daglicht. Dit laat ik dus zo staan. Je kunt je vak nog zo lief hebben, na zeven nachten is het ook wel fijn om even geen baby's meer te zien. Je kunt ook hopen op een rustige nacht. Ik heb mijn patiënten ook lief, maar als het een drukke week is geweest is het ook fijn om even geen zuster meer te zijn. Dus dit laat ik ook zoals het is. Maar zodra hij op de afdeling komt.... In eerste instantie had ik "echter" geschreven, maar daarvan kreeg ik het advies om het weg te laten. Ik zal kijken wat ik met deze zin kan doen. Wat de weeënremmers betreft, daar zal ik ook even over nadenken. Ik zat zelf te denken aan een spoedsectio, maar het moet wel geloofwaardig blijven. De laatste alinea laat ik even zoals die is.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 november 2019 - 7:53
je snapt mijn ount niet. Hij heeft door de nachtdienst echt geen daglicht gezien. Die mededeling verzwak je door te beginnen met het opstaan en naar bed gaan in het donker, waardoor iedereen denkt, ja, maar dat heb ik ook. Enkel niemen dat hij geen daglcht gezien heeft afgelopen week, maakt het veel sterker. Evenzo de baby's. Hij heeft er even genoeg gezien. Hij hoopt er dus even geen meer te zien. Maar hij hoopt niet er even genoeg gezien te hebben.

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 november 2019 - 8:27
Hoi Fief, die weeënremmers en de operatiekamer kan je laten staan. Bij mijn bevalling ging het namelijk precies zo. Mijn kind besloot, ondanks de weeënremmers toch gewoon met 33 weken te komen. De gynaecoloog constateerde om 6.30 uur dat mijn baby's hartje te heftig reageerde op de weeën. Voor ik er erg in had, lag ik op de ok en om 7.00 uur was mijn wurmpje geboren. Die spoedsectio is dus helemaal geloofwaardig.

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 november 2019 - 8:42
Hoi Fief, die weeënremmers en de operatiekamer kan je laten staan. Bij mijn bevalling ging het namelijk precies zo. Mijn kind besloot, ondanks de weeënremmers toch gewoon met 33 weken te komen. De gynaecoloog constateerde om 6.30 uur dat mijn baby's hartje te heftig reageerde op de weeën. Voor ik er erg in had, lag ik op de ok en om 7.00 uur was mijn wurmpje geboren. Die spoedsectio is dus helemaal geloofwaardig.
Dank je Chantal. Ik had het al veranderd in een keizersnee omdat het kind verkeerd ligt.

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 november 2019 - 8:50
je snapt mijn ount niet. Hij heeft door de nachtdienst echt geen daglicht gezien. Die mededeling verzwak je door te beginnen met het opstaan en naar bed gaan in het donker, waardoor iedereen denkt, ja, maar dat heb ik ook. Enkel niemen dat hij geen daglcht gezien heeft afgelopen week, maakt het veel sterker. Evenzo de baby's. Hij heeft er even genoeg gezien. Hij hoopt er dus even geen meer te zien. Maar hij hoopt niet er even genoeg gezien te hebben.
Zoals je het nu uitlegt komt het over. Ik heb je adviezen verwerkt in de tekst. Ik hoor graag of het zo beter is. In ieder geval bedankt voor het lezen en je reacties.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
24 november 2019 - 15:26
Goed geschreven. Ik was in jet ziekenhuis. Ik heb , ik kan het niet laten, twee opmerkingen. 'Voor zijn gevoel ligt hij er net pas in': is net en pas niet dubbelop? 'En weer hoort hij de stem van zijn vader: ‘Het zullen niet altijd blije ervaringen zijn, maar ook die vervelende en verdrietige situaties zul je tot een goed einde moeten brengen.’ En dat heeft hij goed in zijn oren geknoopt, dus zijn nachtdienst eindigt vandaag een paar uur later dan gepland.' Dat van die paar uur later vind ik niet terug in de opmerking van zijn vader. Wellicht was een opmerking van die dode baby meer op zijn plaats?

Lid sinds

8 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 november 2019 - 19:00
Fief, er is al veel gezegd over je tekst, ik kan er dus nu lekker van genieten :D Mooi beeld geschreven van de druk en de drukte die een gynacoloog kan ervaren. :thumbsup: Fijne zondagavond.

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 november 2019 - 0:58
Goed geschreven. Ik was in jet ziekenhuis. Ik heb , ik kan het niet laten, twee opmerkingen. 'Voor zijn gevoel ligt hij er net pas in': is net en pas niet dubbelop? 'En weer hoort hij de stem van zijn vader: ‘Het zullen niet altijd blije ervaringen zijn, maar ook die vervelende en verdrietige situaties zul je tot een goed einde moeten brengen.’ En dat heeft hij goed in zijn oren geknoopt, dus zijn nachtdienst eindigt vandaag een paar uur later dan gepland.' Dat van die paar uur later vind ik niet terug in de opmerking van zijn vader. Wellicht was een opmerking van die dode baby meer op zijn plaats?
Wat ik bedoelde te zeggen, is dat zijn vader hem zei dat hij ook vervelende en verdrietige situaties tot een goed einde moet brengen. Hij heeft dus extra aandacht besteed aan het gezin met het doodgeboren kindje. Daardoor ging hij later naar huis. Hij heeft het dus niet zomaar overgedragen. De opmerking komt na het stukje van het doodgeboren kindje. "Er net pas in liggen" is misschien een streekgebonden uitspraak. Bedankt voor het lezen en je aandachtspuntjes.

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 november 2019 - 0:59
Fief, er is al veel gezegd over je tekst, ik kan er dus nu lekker van genieten :D Mooi beeld geschreven van de druk en de drukte die een gynacoloog kan ervaren. :thumbsup: Fijne zondagavond.
Bedankt voor het lezen en je duim.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 november 2019 - 17:09

Hallo Fief,

... je nam me mee naar het verleden. Ik heb genoten van je verhaal. Ik werd 's avonds laat onverwachts met de keizersnee verlost. Wat een nacht, drie weken later ging ik met een prachtdochter in januari naar huis. Ik heb daar zoveel hartelijkheid ontvangen. Het ontroert me weer.

Goed geschreven, Fief. Dankjewel.