Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#266 - Hoe ik zijn ouders leerde kennen

2 oktober 2019 - 10:05
‘Ik zit vast in het verkeer,’ stond er in zijn berichtje. ‘Ik zit vast bij jouw ouders,’ antwoordde ik. ‘Sorry, ik maak het straks wel goed met je,’ stuurde hij terug. ‘Is dat Jonathan, Miranda liefje?’ vroeg Jonathans moeder. ‘Ja mevrouw Willems, hij zal niet lang meer op zich laten wachten,’ loog ik. ‘Die jongen is altijd al één grote teleurstelling geweest,’ klaagde meneer Willems. ‘Hij slaagde er niet eens in op tijd geboren te worden,’ vertrouwde mevrouw Willems me toe. ‘Uw tafel is klaar,’ onderbrak het dienstertje ons. ‘Zijn restaurantkeuze is al even slecht als zijn keuze wat vrouwen betreft,’ fluisterde meneer Willems net hard genoeg zodat ik hem nog kon horen. ‘Ach Norman,’ fluisterde mevrouw Willems even luid terug, ‘Dat blijft niet duren. Dat doen relaties nooit bij Jonathan.’ ‘Uw tafel,’ zei het dienstertje dat ons naar een knus hoekje had geloodst. ‘Wel, hier zijn we dan,’ zei meneer Willems terwijl hij plaatsnam, ‘We vermoedden al dat Jonathan ergens een liefje verborgen hield, maar hij wilde het aanvankelijk niet toegeven.’ ‘Nu we haar gezien hebben,’ zei mevrouw Willems tot haar man alsof ik niet mee aan tafel zat, ‘snap ik waarom hij haar niet eerder aan ons durfde voorstellen.’ ‘Stil nu, Georgina,’ suste meneer Willems haar, ‘Niet iedereen kan zich Dior permitteren, schat.’ ‘Vertel me, Miranda liefje, wat doe je voor de kost?’ vroeg mevrouw Willems die zich nu tot mij richtte. ‘Ik maak mensen koud,’ antwoordde ik. ‘Dat is een vreemd beroep, liefje,’ zei ze, ‘Norman, weet jij wat ze daarmee bedoelt?’ ‘Ik denk dat ze daarmee bedoelt dat ze mensen vermoordt tegen betaling.’ ‘Dat is correct,’ antwoordde ik, ‘Ik vermoord mensen, maar niet altijd tegen betaling.’ ‘Ik dacht dat je hen een kans zou geven,’ zei Jonathan. ‘Een meisje heeft het recht van gedachte te veranderen,’ antwoordde ik. ‘Hoe heb je het gedaan?’ ‘Ik heb je moeder gedood met het bestek; je vader heb ik in een stuk worst laten stikken.’ ‘Wow,’ zei Jonathan vol verwondering, ‘Je bent echt compleet los gegaan.’ ‘Tja, ze zagen eruit als mensen die het verdienden in stijl de pijp uit te gaan,’ gaf ik toe, ‘maar wat me werkelijk over de streep trok was hun subtiele manier van converseren.’

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2019 - 13:53
Tja, dat is ook een manier om van je toekomstige schoonouders af te komen. Zoonlief was er niet echt rouwig om. Sappig verhaal. :thumbsup:

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2019 - 20:40
Bruno, je hebt een rijke fantasie. Vermoorden met bestek en in een worst laten stikken :D Deze zin: Je bent echt compleet loos gegaan. Moet loos niet los zijn? De subtiele manier van converseren is ook mooi gevonden in je laatste zin. Fijne avond.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
7 oktober 2019 - 17:30
Deze zin: Je bent echt compleet loos gegaan. Moet loos niet los zijn?
Ik heb eindelijk de tijd gevonden om dit eens op te zoeken, en ik heb er bitter weinig over gevonden, behalve dit artikel: https://www.nrc.nl/nieuws/2014/11/01/paulien-losl… De verwarring zou ontstaan zijn omdat de uitdrukking uit het Duits komt: Jetzt geht’s los. In het Duits spreek je die "los" uit als "loos" en omdat "loos" ook een bestaand Nederlands woord is, schrijven sommige mensen (waaronder ik dus) "loos gaan" in plaats van "los gaan". Bedankt om dit op te merken. Ik heb weer iets bijgeleerd, want ik gebruikte het woord inderdaad verkeerd.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
8 oktober 2019 - 11:30
‘Een meisje heeft het recht van gedacht te veranderen,’ antwoordde ik. --- moet dit niet gedachte zijn ?
Net opgezocht: "Van gedacht veranderen" is Vlaams; "Van gedachte(n) veranderen" is algemeen Nederlands. Ik heb het aangepast.

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 oktober 2019 - 15:11
hahaha gezellig gesprek. Goed gedaan, je hebt er een heel verhaal van gemaakt, en volgens mij hoefde je niet te missen wat ze van hun nieuwe schoondochter dachten... Ik denk dat je het intro er niet bij hoeft te doen. Dit voelt nu een beetje als een flauwe manier om de lezer op het verkeerde been te zetten. Verder goede invulling van de opdracht.