Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#260 Door de ogen van de spiegel

 21 augustus 2019 - 17:52
Teneergeslagen loopt ze over straat. Auto's razen voorbij, de sirene van een politiewagen echoot in haar oren. Ze ziet het zonlicht langzaam voor haar voeten verdwijnen. Bruine blaadjes tollen in de lucht, een doorzichtige kracht bepaald hun eindbestemming. Dan weerklinkt er een zwaar getoeter, ze deinst achteruit. Met grote ogen kijkt ze naar de voorkant van een vrachtwagen die hoog boven haar uittorent. Ze heft haar hoofd, de blik van de chauffeur brandt in haar borststreek. Zijn mond beweegt, ze probeert zichzelf nog enigszins te beschermen, maar de woorden die zo donker zijn als de lucht, dringen diep door haar hart naar binnen. Met vluchtige pasjes steekt ze over, haar hoofd buigt weer naar beneden. Ze voelt iets vochtigs over haar gezicht glijden. Even blijft ze stilstaan voor een boetiekje, ze staart naar het raam. Een vage glinstering weerkaatst door de ruit. Waarom zijn haar ogen niet meer zo scherp? Ze zet een stapje dichterbij. Ze ziet hoe druppeltjes water langs haar gezicht stromen. Ze kent alleen maar tranen van geluk, wat zou dit dan betekenen? Haar gedachten nemen haar mee naar een ver verleden. Ze ziet de stralende glimlach van haar vader, er ging geen dag voorbij dat hij niet glimlachte. Zodra hij thuiskwam van een lange werkdag, zag ze weer de glinsteringen in zijn ogen.Op een dag schrok ze van zijn blik, zijn ogen keken ernstig... De deur van het winkeltje wordt met een zwaai geopend. 'Als je niet naar binnen komt, zorg dan dat je snel verdwijnt! Het is hier geen hangplek voor zwervers!' gilt de mevrouw, haar arm wijst in de richting van de doorgaande straat. 'Sorry, mevrouw...' stamelt ze. Haar hart krimpt ineen, vochtdruppels vloeien rijkelijk over haar gezicht. Waterspetters kletteren op de grond. In de verte ziet ze een afdakje, haar kleine voeten bewegen in rap een tempo. De regen sijpelt over haar lichaam, een rilling loopt langs haar rug. Ze hijgt, haar adem schuurt in haar keel. Een beekje ontstaat langs de kant van de weg, liters met water zoeken de openingen in de straat. Ze blaast de kilte in de lucht. Met haar handen wrijft ze over haar bovenarmen. De nattigheid kan haar even niet meer bereiken. 'Oma's Brei -en Naaiwinkeltje' staat er met witte letters op de ruit geschreven. Voorzichtig gaat de deur open. In haar ooghoeken ziet ze iemand naar buiten komen. 'Arm kind, kom gauw naar binnen,' hoort ze de oude mevrouw zeggen. 'Ik wil u niet tot last zijn...' 'Het is geen weer om buiten te zijn, kom toch naar binnen, het is er een stuk aangenamer...' Haar wandelstok wiebelt, langzaam draait ze zich weer om. Voorzichtig loopt ze achter haar aan, bij elke voetstap kraakt de houten vloer. De regenboog is niets vergeleken met de kleurenpracht van de garenbolletjes die tentoongesteld liggen op de schappen. Klosjes met naaigerei liggen in een mand naast een zwart naaimachine die veel lijkt op het oude handwerkapparaat van haar moeder. Dan ziet ze zichzelf, zo ineens uit het niets lijkt het of de enorme spiegel voor haar neus is komen te staan. Ze schrikt van haar rode ogen en de donkere kringen. Ze blinkt niet meer, alles is dof geworden. Zwarte vlekjes lopen als een schaduw over haar heen. Haar zilvere omlijsting is aan het afbrokkelen, de fonkelingen zijn verdwenen. Het gepiep van een deur haalt haar uit de werkelijkheid, haastig volgt ze de oude dame. Het licht van de vlammen weerkaatst in haar ogen. Ze voelt hoe de warmte de kou in haar lichaam verjaagt. 'Heb je het al iets warmer, mijn kind?' vraagt ze met krakerige stem. Haar lichte glazige ogen doen haar denken aan haar vaders stralende blik. Zachtjes blaast ze de stoom van haar kopje thee. Haar hart maakt een sprongetje van geluk.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 augustus 2019 - 21:30
In een woord, prachtig, ik zat echt heemaal in je verhaal. Eerst dacht ik dat je een spiegel liet lopen over straat :D Mooi hoe je de vergane glorie beschrijft van het oude breiwinkeltje , de vervallen spiegel en dan in contrast de menselijke warmte van de oude dame met een kopje thee. En toch werd het nog even spannend met de vrachtwagen :thumbsup: Hartverwarmend met de fijne herinnering aan hp's vader verweven. Bij deze zin: de hemel heeft ook nog eens de sluizen open gezet., viel ik er even uit. Je verhaal heeft het niet nodig, je beschrijft dit beeld al zo duidelijk. Heel graag gelezen en een fijne avond.

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 augustus 2019 - 22:20
In een woord, prachtig, ik zat echt heemaal in je verhaal. Eerst dacht ik dat je een spiegel liet lopen over straat :D Mooi hoe je de vergane glorie beschrijft van het oude breiwinkeltje , de vervallen spiegel en dan in contrast de menselijke warmte van de oude dame met een kopje thee. En toch werd het nog even spannend met de vrachtwagen :thumbsup: Hartverwarmend met de fijne herinnering aan hp's vader verweven. Bij deze zin: de hemel heeft ook nog eens de sluizen open gezet., viel ik er even uit. Je verhaal heeft het niet nodig, je beschrijft dit beeld al zo duidelijk. Heel graag gelezen en een fijne avond.
Hoi Mw.Marie, Dankjewel voor je positieve reactie! Er loopt ook een spiegel over straat ;) Ik heb haar alleen menselijke trekjes gegeven. Ze voelt zich verloren, ze is op zoek naar liefde, erkenning en vooral ook naar zichzelf. Bij de oude mevrouw vind ze een stukje van zichzelf terug. Langzaam zal ze weer gaan stralen. Ik zal die zin verwijderen, je hebt gelijk dat het iets teveel van het goede is. Nogmaals dank en een fijne avond.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 augustus 2019 - 22:31
In een woord, prachtig, ik zat echt heemaal in je verhaal. Eerst dacht ik dat je een spiegel liet lopen over straat :D Mooi hoe je de vergane glorie beschrijft van het oude breiwinkeltje , de vervallen spiegel en dan in contrast de menselijke warmte van de oude dame met een kopje thee. En toch werd het nog even spannend met de vrachtwagen :thumbsup: Hartverwarmend met de fijne herinnering aan hp's vader verweven. Bij deze zin: de hemel heeft ook nog eens de sluizen open gezet., viel ik er even uit. Je verhaal heeft het niet nodig, je beschrijft dit beeld al zo duidelijk. Heel graag gelezen en een fijne avond.
Hoi Mw.Marie, Dankjewel voor je positieve reactie! Er loopt ook een spiegel over straat ;) Ik heb haar alleen menselijke trekjes gegeven. Ze voelt zich verloren, ze is op zoek naar liefde, erkenning en vooral ook naar zichzelf. Bij de oude mevrouw vind ze een stukje van zichzelf terug. Langzaam zal ze weer gaan stralen. Ik zal die zin verwijderen, je hebt gelijk dat het iets teveel van het goede is. Nogmaals dank en een fijne avond.
Dank voor je uitleg. Ik wilde nog toevoegen dat ik het knap vind hoe je bespiegelingen in je tekst hebt staan. De hp spiegelt met haar vader, de spiegel voorhouden van de vrouw die de 'zwerver ' wegjaagt. De oude vrouw van het breiwinkeltje die medemenselijkheid spiegelt. Ik wilde dat nog even kwijt aan je. Knap gedaan. En voor zometeen: slaap lekker.

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 augustus 2019 - 23:05
In een woord, prachtig, ik zat echt heemaal in je verhaal. Eerst dacht ik dat je een spiegel liet lopen over straat :D Mooi hoe je de vergane glorie beschrijft van het oude breiwinkeltje , de vervallen spiegel en dan in contrast de menselijke warmte van de oude dame met een kopje thee. En toch werd het nog even spannend met de vrachtwagen :thumbsup: Hartverwarmend met de fijne herinnering aan hp's vader verweven. Bij deze zin: de hemel heeft ook nog eens de sluizen open gezet., viel ik er even uit. Je verhaal heeft het niet nodig, je beschrijft dit beeld al zo duidelijk. Heel graag gelezen en een fijne avond.
Hoi Mw.Marie, Dankjewel voor je positieve reactie! Er loopt ook een spiegel over straat ;) Ik heb haar alleen menselijke trekjes gegeven. Ze voelt zich verloren, ze is op zoek naar liefde, erkenning en vooral ook naar zichzelf. Bij de oude mevrouw vind ze een stukje van zichzelf terug. Langzaam zal ze weer gaan stralen. Ik zal die zin verwijderen, je hebt gelijk dat het iets teveel van het goede is. Nogmaals dank en een fijne avond.
Dank voor je uitleg. Ik wilde nog toevoegen dat ik het knap vind hoe je bespiegelingen in je tekst hebt staan. De hp spiegelt met haar vader, de spiegel voorhouden van de vrouw die de 'zwerver ' wegjaagt. De oude vrouw van het breiwinkeltje die medemenselijkheid spiegelt. Ik wilde dat nog even kwijt aan je. Knap gedaan. En voor zometeen: slaap lekker.
Wat lief dat je nog een keer langs bent gekomen. De opdracht was even een uitdaging, maar gelukkig kwamen de ideeën vrij snel in mij op. Ik ben blij om te lezen dat ik ze goed heb beschreven. Mijn intenties van de bespiegelingen waren precies zoals je het aangeeft. Nogmaals dank, ik ga zo meteen lekker slapen! Ook voor jou, welterusten ;)

Geen afbeelding
Schrijfcoach Mabel Verstappen

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 augustus 2019 - 21:04
Na het lezen van dit verhaal blijf ik met veel vragen achter. Sommige daarvan maken het lezen iets minder leuk. Het is voor mij best onduidelijk hoe oud de hoofdpersoon eigenlijk is. De manier van waarnemen snap ik als ze in shock is, ik zie voor me dat ze net bij een ongeluk betrokken is geweest. Maar gaat het om een volwassene of een kind? Het idee dat het om een kind kan gaan komt met name door de het stukje "haar kleine voeten bewegen". Andere vragen zoals wat er is gebeurd maken mij nieuwsgierig naar meer.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 augustus 2019 - 9:19
Hallo Anke, ... wat fijn om zo met fantasie te kunnen schrijven. Heerlijk lijkt me dat. Met plezier gelezen, vooral over dat handwerkwinkeltje: ik zag ze ook weer voor me. :nod: :thumbsup:

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 augustus 2019 - 12:20
Na het lezen van dit verhaal blijf ik met veel vragen achter. Sommige daarvan maken het lezen iets minder leuk. Het is voor mij best onduidelijk hoe oud de hoofdpersoon eigenlijk is. De manier van waarnemen snap ik als ze in shock is, ik zie voor me dat ze net bij een ongeluk betrokken is geweest. Maar gaat het om een volwassene of een kind? Het idee dat het om een kind kan gaan komt met name door de het stukje "haar kleine voeten bewegen". Andere vragen zoals wat er is gebeurd maken mij nieuwsgierig naar meer.
Hoi Mabel, Ik lees uit je commentaar dat het verhaal niet helemaal duidelijk is. Welke vragen maken het verhaal minder leuk? De hoofdpersoon is een volwassene, het is eigenlijk een wandelende spiegel met menselijke trekjes. De hp is klein van stuk, daarom de kleine voeten. Dank je voor je feedback!

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 augustus 2019 - 12:29
Hallo Anke, ... wat fijn om zo met fantasie te kunnen schrijven. Heerlijk lijkt me dat. Met plezier gelezen, vooral over dat handwerkwinkeltje: ik zag ze ook weer voor me. :nod: :thumbsup:
Hoi Riny, Fantasie heb ik genoeg, alleen is het soms moeilijk om dat goed en duidelijk op papier te zetten. Maar de volgende (oefen) opdracht staat weer voor de deur, ik kan er weer tegenaan :) Leuk dat je een opmerking maakt over het naaiwinkeltje. Ik moest aan mijn moeder denken toen ze vroeger voor ons al dat naaiwerk moest doen. Ik mocht ze niet te vaak storen, het was niet haar lievelings bezigheid... Dank voor je reactie!