Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 259 - Psychologische veranderingen

# 259 – Psychologische veranderingen De hete zomer nadert zijn einde met af en toe een plensbui en een wind die er zijn mag. Hier en daar liggen al wat eikels op de grond bij wat afgewaaide takken. Opgelucht fietst Annemarie naar het winkelplein voor een paar boodschappen. De ingrediënten voor de avondmaaltijd zijn al klaar; alleen de appelmoes miste ze nog. Johan houdt zich nu rustig, ze kon er best even tussenuit piepen. Ze voelt zich gesteund door de verzorging: mocht hij weer hallucineren, speel dan gerust wat mee, dat is beter dan er tegenin gaan. Ach, het waren gelukkig maar “kleine dingetjes” : een auto die achterin de tuin stond, zoonlief die hem een hand gaf en meteen weer verdween, gasten die op de bank zaten. Dat was nog allemaal te behapstukken, bovendien vond hij het prachtig wanneer hij weer gehallucineerd had. Hij pakte dan prompt de telefoon om het de wereld kond te doen. Toch werd het de laatste tijd wat vervelender. Af en toe bekruipt haar een onbestemd gevoel, ze kon het nog wel eens weglachen met een aantal pleinvriendinnen – thuis komen er niet zoveel meer. Kop d’r veur, benen d’r onder en deurgaan, zeiden sommigen hier. Tja, er zit ook niets anders op! Intussen dommelt Johan wat onderuit- en scheefgezakt in zijn nog niet zo lang geleden in bruikleen gekregen zwarte sta-op stoel van de verzekering. Hij heeft daar een hekel aan want er zitten knopjes in die hij moet bedienen om omhoog te komen en een lighouding aan te nemen. Hij is niet zo technisch; van een computer moet-ie ook niet veel hebben, al was het alleen maar tekstverwerken wat-ie noodgedwongen moest doen. Nu komt daar niets meer van, het meeste typewerk kwam dan ook op Annemarie neer. Het doet haar pijn hem zo te zien aftakelen. Hoe ging hij niet om met zijn studenten, er was niets belangrijker voor hem: HET student ging altijd voor was zijn credo en als vanzelf nam ze dat over. En nu … Stop met dat gezeur, houd je bij het heden en behendig draait ze haar fiets de oprit op naar de garage – waar geen auto meer staat – in, en neemt haar mandje met boodschappen van het stuur. Gelukkig is bij binnenkomst alles rustig. Ze pakt de aardappelen en de spruitjes en zet ze op het gas, evenals het rundvlees dat alleen nog maar wat bij moet sudderen. De net gekochte appelmoes in een schaal, lekker om …. Daar stapt Johan de keuken binnen, fluistert in haar oor: ‘Anne, Anne daar zit in de kamer een vrouw in een boerka de administratie te doen.’ ‘Dat kan toch niet, daar moeten we wat aan doen, ik kom zo, even de gaspitten laag draaien.’ Vliegensvlug denkt ze: mijn hemel dat wordt meespelen. Bij binnenkomst zegt ze: ‘Weet je wat we doen- en ze zet meteen de tuindeur open – we schuiven haar met stoel en al naar buiten.’ Hij verstart, draait zijn gezicht naar haar toe, kijkt sluw en vuil, zegt dan met een akelige stem vol verbazing en minachting – althans zo komt het bij haar over. ‘Je bedóndert me waar ik bij sta!’ Zij verstart eveneens: oh God, hij heeft helemaal gelijk. Dat gaat helemaal mis. Ik heb ‘m nog nooit bedrogen met god weet wat, en ik heb ’m nog nooit zo lelijk naar mij zien kijken. Nog meer angst werd haar deel en hij … hij vertrouwde van toen af aan, niemand meer.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
:ninja: :thumbsup: Sterk! 8) :)

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nele, je bent een rots in de branding. Het nummer was inderdaad verkeerd: moet zijn #259. :o Inmiddels veranderd - dankjewel.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Er tegenin gaan helpt inderdaad niet, maar het is zo lastig in te schatten in welke gedachtenwereld iemand zich bevindt. Soms zijn het situaties waar je wel om kunt lachen, maar meestal wordt je er alleen maar verdrietig van. Je ziet de persoon waar je van houdt steeds verder weg glijden. Mooi beschreven Riny.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Lieve Riny, het is een prachtig stukje, maar in de laatste alinea loopt het helemaal in de soep. Hoe keek hij nu echt? sluw en vuil? daar klopt helemaal niets van. Wantrouwend? Minachtend? Verontwaardigd? De laatste zin is ook een putdeksel die er op valt. Dat archaïsche "werd haar deel", dat beletselteken, die misplaatste komma. De hele zin is te groot voor het kleine.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Er tegenin gaan helpt inderdaad niet, maar het is zo lastig in te schatten in welke gedachtenwereld iemand zich bevindt. Soms zijn het situaties waar je wel om kunt lachen, maar meestal wordt je er alleen maar verdrietig van. Je ziet de persoon waar je van houdt steeds verder weg glijden. Mooi beschreven Riny.
Hi Fief, … dank voor je reactie. De laatste tijd zie ik nog wel eens van deze schrijnende gevallen. Ik heb me dan ook helemaal in Annemarie verdiept.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Lieve Riny, het is een prachtig stukje, maar in de laatste alinea loopt het helemaal in de soep. Hoe keek hij nu echt? sluw en vuil? daar klopt helemaal niets van. Wantrouwend? Minachtend? Verontwaardigd? De laatste zin is ook een putdeksel die er op valt. Dat archaïsche "werd haar deel", dat beletselteken, die misplaatste komma. De hele zin is te groot voor het kleine.
Hallo Tilma, … je hebt me wel even door elkaar geschud. Ik beantwoord je straks verder. Visite :D

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hi Tilma, … sluw en vuil kijken laat ik maar voor wat het is. Het kan wel, ik hoop dat het maar sporadisch voorkomt.. Het was voor beiden een schok: Johan die even 'wakker' werd en Annemarie die vol vertrouwen de raad van de verzorging opvolgde en een psychologische klap in haar gezicht kreeg. De laatste zin zal ik nog even veranderen. Dank voor je reactie. .

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Excuses, … heb ik in de laatste alinea iets veranderd? Kwam het hele verhaal weer voor m'n neus. Ik heb dit nu maar weggehaald. (Hoop wel dat het originele er nog staat)

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Riny, Wat een goed verhaal! Je nam mij als lezer mee naar een hele moeilijke en verdrietige situatie. Je hebt het schrijnende ziektebeeld goed verwoord :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hi Anke, dank voor je reactie. Fijn dat je erin mee kon gaan en dat het verhaal duidelijk is overgekomen. Op naar het volgende; je gaat vast mee. ;)

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hi Anke, dank voor je reactie. Fijn dat je erin mee kon gaan en dat het verhaal duidelijk is overgekomen. Op naar het volgende; je gaat vast mee. ;)
Ik ga zeker met je mee Riny, mijn verhaaltje staat weer op de site. Het is een leuke opdracht!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoe krijgen jullie dat toch allemaal zo snel voorelkaar? Ik moet sltijd eerst nog even nadenken, ik heb dan wel een idee, maar daar rommel ik altijd nog even mee in mijn hoofd. Dan maak ik een beginnetje.( meestal in de avond) en de volgende morgen geht's los Dag Anke, prettige avond en we lezen elkaar wel ;)

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven, heel levendig. Alleen dit stukje begrijp ik niet. Het student? Mis ik iets?
Hoe ging hij niet om met zijn studenten, er was niets belangrijker voor hem: HET student ging altijd voor was zijn credo en als vanzelf nam ze dat over. En nu …

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoe krijgen jullie dat toch allemaal zo snel voorelkaar? Ik moet sltijd eerst nog even nadenken, ik heb dan wel een idee, maar daar rommel ik altijd nog even mee in mijn hoofd. Dan maak ik een beginnetje.( meestal in de avond) en de volgende morgen geht's los Dag Anke, prettige avond en we lezen elkaar wel ;)
Als ik de opdracht lees krijg ik het meestal benauwd, dit wordt een lastige denk ik dan. Vlak daarna komen de steekwoorden al binnengedruppeld in mijn gedachten. Soms komt het einde ook al voorbij. Tijdens het schrijven valt de 'faalangst' van me af. Dan dienen de woorden zich bijna vanzelf aan en neemt het verhaal mij mee. Het lukt niet altijd, dan moet ik er een nachtje over slapen ;) Er is niets mis mee om er een nachtje over te mijmeren, iedereen heeft denk ik zo zijn eigen ritme :) Een fijne avond Riny en veel succes - schrijfplezier met de nieuwe opdracht :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven, heel levendig. Alleen dit stukje begrijp ik niet. Het student? Mis ik iets?
Hoe ging hij niet om met zijn studenten, er was niets belangrijker voor hem: HET student ging altijd voor was zijn credo en als vanzelf nam ze dat over. En nu …
Hallo Spraakwater, ... dank voor je fijne reactie. Met HET student probeer ik te zeggen, hoe belangrijk alle studenten voor hem waren. Zaten zij met een moeilijk punt, dan konden ze rustig thuis langs komen voor extra uitleg; Annemarie bracht hen wel een kopje thee.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Anke - ;) :thumbsup:

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Met HET student probeer ik te zeggen, hoe belangrijk alle studenten voor hem waren. Zaten zij met een moeilijk punt, dan konden ze rustig thuis langs komen voor extra uitleg; Annemarie bracht hen wel een kopje thee.
Je bedoelt dus niet:
De student ging altijd voor was zijn credo.
maar:
Het "student ging altijd voor" was zijn credo.
Het lidwoord heeft betrekking op het credo niet op de student. Ik vraag me af of het dan niet beter is te schrijven:
Zijn credo was "de student gaat altijd voor".
Daarmee zeg je het zelfde (denk ik), maar is er minder kans dat de lezer in de war raakt.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Bruno, … dank voor je medeleven. Qua Nederlands heb je helemaal gelijk. Het is een extra beklemtoning. Misschien kan de schrijfcoach uitkomst bieden? … een beetje cynisch bedoeld door Annemarie?

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Qua Nederlands heb je helemaal gelijk. Het is een extra beklemtoning.
Als je spreekt over extra beklemtoning, dan neem ik aan dat je het over het woord "HET" hebt (in hoofdletters). Als ik naar mezelf kijk, dan merk ik dat ik een woord in hoofdletters altijd eerst als een afkorting interpreteer. Bvb als ik lees "PEN komt op voor de rechten van auteurs" dan ga ik er eerder van uit dat PEN de afkorting is van een organisatie (PEN International) dan een "schrijfstok". In tweede instantie interpreteer ik hoofdletters als geschreeuw, zoals in "ZET DIE CAPSLOCK AF!" Om iets te accentuering geef ik persoonlijk de voorkeur aan "aanhalingstekens" of cursief schrift. Er bestaat een mooie Wikipediapagina over Typografische accentuering, maar dit blogje leest lekkerder: Hoe leg je nadruk? Ik citeer:
Algemener toepasbaar is het gebruik van hoofdletters. Hoe verleidelijk het ook was om in die zin een woord in hoofdletters te zetten, ik doe het NU pas. Het is makkelijk te begrijpen hoe die nadruk werkt: zodra ik iets in hoofdletters lees wil ik het harder uitspreken. Leuk voor een spelletje random capslock (dat GAAT zo), niet heel prettig om te lezen. Nadeel van het gebruik van kapitalisering (spreek op z'n Amsterdams uit) is dat het niet echt geaccepteerd is: het is veel informeler dan de accenttekens. Maar in de informele sfeer kun je het dan wel weer HEEL goed toepassen op LETTERLIJK ieder woord.
Volgens dit stukje kan het gebruik van hoofdletters dus wel, maar eerder in een informele context. Zie ook:
  1. Is het taaltechnisch juist om bepaalde woorden in hoofdletters te schrijven, om iets te BENADRUKKEN, of kan dat ook op een andere manier?
  2. Hoofdletters in de Nederlandse taal: wanneer gebruik je ze?
  3. Hoofdletter in de Nederlandse spelling

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Bruno, … dank voor je leerzaam commentaar, incl. de links.. Ik gebruik praktisch geen hoofdletters in een tekst. Voor HET student maakte ik een uitzondering om duidelijk aan te geven dat het niet om één student ging maar om het fenomeen op zich. Dank voor je uitgebreide belangstelling.