#258 - Een hete zomer

Hoi! Graag gelezen Riny. :) Een goed opzet, maar met aanpassingen kun je jouw verhaal nog beter maken, denk ik. Twee dingetjes die de geloofwaardigheid, voor mij, wat naar beneden trokken: Alinea 1: De overgang van het bier drinken naar het in slaap vallen, zoals het er nu allemaal in tegenwoordige tijd staat, lijkt me veel te abrupt. Voor mij valt Annika wel snel in slaap. Je zou haar het bier kunnen doen drinken in de verleden tijd en dan in de tegenwoordige tijd verder gaan met haar slaaptoestand. Bijvoorbeeld Annika heeft een biertje gedronken, ze is dat niet gewoon*, en ze valt in slaap. Dat komt al anders bij me binnen. Alinea 2: Een midgaardslang is groot. Jij spreekt over een kleine nazaat van de midgaardslang, maar dan nog kan deze kleine nazaat de golven doen splijten. En dan lijkt een nagelschaartje toch nog altijd belachelijk klein om als wapen te dienen. Naar geloofwaardigheid vind ik dat moeilijk. Een parasolsteel met scherpe punt lijkt me dan een geloofwaardiger wapen. Deze zin haalde me uit jouw verhaal: 'Stilte overheerst; de natuur is plotseling tot rust gekomen.' Waarom niet gewoon schrappen en dan verder gaan met de volgende zinnen? En dan misschien meteen de witregel tussen de tweede en derde alinea weglaten, en die twee alinea's aan elkaar plakken. Ze horen toch bij elkaar, vinden plaats in dezelfde droom? En misschien, #suggestie, kun je Anikka wel laten wakker worden met een nagelschaartje of een parasolsteel in haar handen? (*Dat ze een blikje bier drinkt op het strand, in die warmte en dat ze dat niet gewoon is, kan dan de heftige droom misschien helpen verklaren.)

Hallo Nele, … je maakt me blij met je waardevolle reactie. Je hebt gelijk met de tt en vt. van het biertje. Ik heb de aanvang van de opdracht te letterlijk genomen, alles - dacht ik - moet genoemd worden. Wel kwam daaruit voort dat ik aan een monster uit zee dacht. Het fantaseren begon. De Midgaardslang is wel erg groot, daarom wilde ik een kleine versie van hem hebben. Hij moest wel duidelijk uit het water komen, vandaar het splijten van de golven. Een nagelschaartje lijkt klein maar het kan venijnig zijn. Je moet het zien als: roeien met de riemen die je hebt. Dan de stille natuur en de witregel die je noemde … alle begrip voor, ik ga aan de slag. Dank voor het lezen en de genoemde punten. :nod: :thumbsup:

Hallo Nele, Opdracht #258 – Een hete zomer (herziene versie) Anikka zit al even op het strand met haar biertje, ze neemt een slok en nog een. Kinderen joelen om haar heen, muziek blèrt uit speakers. Enfin, wat deert haar dat; ze maakt zo deel uit van een hete zomer. De zon brandt nu wel erg op haar huid. Ze neemt een laatste slok voordat het bier lauw wordt. Denkt aan haar vriendin Norah, die ze straks bij de strandtent zal ontmoeten. Met trage gebaren gaat ze liggen, bier drinken is ze al niet gewoon, laat staan op het strand. Ze schuift haar zonneklep nog wat dieper over haar ogen. Het weer slaat om, de zon verdwijnt. De aankomende forse wind overstemt het strandrumoer. De golven splijten uiteen en daar komt vanuit de bodem van de zee een akelig gedrocht; een aftreksel uit lang vervlogen tijden van de Midgaardslang? Anikka, kijkt haar ogen uit. Nee …, hij komt op haar af, als een razende pakt ze haar toilettas neemt haar nagelschaartje en mikt het, alsof het het zwaard van Thor is, op een oog van het monster en gilt het uit. Het monster briest van woede, en meteen komt het schaartje weer in haar rechterhand terug. Opnieuw werpt ze met een uitzonderlijke precisie naar het andere oog. Het spel herhaalt zich, en weer werpt ze het schaartje maar nu midden op het voorhoofd van die engerd. Het gedrocht krimpt in elkaar en zoals een motvlinder tegen de lamp vliegt en verbrandt, zo komt er nu de laatste stoom van woede uit het afzichtelijke beest. Anikka is verbijsterd. Hoe kon dit gebeuren? De zee heeft zich weer gesloten, ja – dat dacht je. Er zwemt nu iets, nee iemand en die iemand zwemt rechtstreeks naar het strand. Zij verstilt en kijkt op in het gezicht van een sterke man met stralend blauwe ogen, zo blauw als de zee wel eens zijn kan. ‘Dag, ik ben Kjell, mag ik even naast je komen zitten?’ Zonder antwoord af te wachten strijkt hij over haar haar, haar wangen, haar buik en benen; in een adem gaat hij door: ‘Ik dank je voor je gevecht van daarstraks. Jij hebt me verlost van het kwade waar ik in gevangen zat’. Hij ziet aan haar gezicht dat ze iets duidelijk wil maken. ‘Ik weet dat je wil zeggen: … met behulp van de hamer van Thor. Dat is waar, maar we doen niet alles alleen, wij zijn geen eenlingen – wij geven door aan anderen, ook al denken we vaak dat we alleen zijn. Jij hebt daarnet gevochten met je irrationele angsten. Je hebt niet alleen jezelf geholpen, maar ook mij en daar ben ik je dankbaar voor.’ Zijn lippen raken vluchtig de hare en verdwijnt dan weer in zee. Anikka, zucht diep en valt in een ontspannen slaap. -.-.-.-.-. ‘Hi Anikka, zit je hier? Niet alleen zitten, je slaapt ook nog eens. Hallo, word eens wakker, ik heb een ijsje voor je’. Anikka schrikt niet eens, ze is nog vol verbazing over haar droom. ‘Ik heb gedroomd.’ Haar ijsje lekt over haar buik en ze rilt van genot. Dan maakt de stem van Norah haar echt wakker: ‘Ik neem je zo mee naar het strandpaviljoen, dan nemen we een whisky on- the- rocks en vertel je me alles maar dan ook alles over die droom. Ik wil het weten.’ ****Die whisky lijkt me wel, maar je krijgt alleen maar te horen wat ik kwijt wil.**** Met een glimlach schrikt ze van haar eigen gedachten en geeft de imaginaire Kjell een dankbare knipoog.

Riny, beide ersies gelezen, idd mooie verbetering je tweede versie, goed gedaan :thumbsup: Mooi Kjeld, die willen we allemaal wel zien, zonder je eerste stukje natuurlijk :D Nog een dingetje dat me opviel in je herschrijf: , nee iemand en die iemand zwemt rechtstreeks naar het strand mss de 2de keer iemand weglaten? Graag gelezen en ik wens je een fijne dag.

:) 'De zee heeft zich weer gesloten, ja – dat dacht je' Mooie zin daartussen. :thumbsup:

Riny, beide ersies gelezen, idd mooie verbetering je tweede versie, goed gedaan :thumbsup: Mooi Kjeld, die willen we allemaal wel zien, zonder je eerste stukje natuurlijk :D Nog een dingetje dat me opviel in je herschrijf: , nee iemand en die iemand zwemt rechtstreeks naar het strand mss de 2de keer iemand weglaten? Graag gelezen en ik wens je een fijne dag.

Hi Mw.Marie, … over de zin die jij aangeeft De vertelster tuurt nu over de weer kalme zee …, dan gaan haar gedachten; wat zie ik daar? , ja … "Er zwemt nu iets, nee iemand en die iemand zwemt rechtstreek naar het strand." Ze is nog zo bij dat enge, dat ze na nog een keer kijken, ziet dat het een man is. Hier is dus duidelijk verbazing in het spel. Toch goed, dat je me daarop wees. Dank voor je meeleven :nod: :thumbsup: . @Nele, … dank voor je lezen voor de tweede keer en de :thumbsup:

Hoi Riny, Ik heb beide verhaaltjes gelezen. De tweede versie is zeker een verbetering. Je geeft mooi de innerlijke strijd weer van Anikka. Misschien is het slotstukje wel overbodig, ik vermoedde al vrij snel dat het een droom was. Wat zou het fijn zijn als we ook eens 'beloond' zouden worden door Kjell. Meestal blijft het bij die enge droom... Ik heb genoten van je verhaal ;)

Hoi Riny, wat een omslag :). Mooi verhaal en inderdaad die Kjell willen we wel vaker ontmoeten ;). Dit stukje: Hi Anikka, zit je hier? Niet alleen zitten, je slaapt ook nog eens. Hallo, word eens wakker, ik heb een ijsje voor je’. Anikka schrikt niet eens, ze is nog vol verbazing over haar droom. ‘Ik heb gedroomd.’ Haar ijsje lekt over haar buik en ze rilt van genot. Dan maakt de stem van Norah haar echt wakker: ‘Ik neem je zo mee naar het strandpaviljoen, dan nemen we een whisky on- the- rocks en vertel je me alles maar dan ook alles over die droom. Ik wil het weten.’ Mag van mij betreft ook weg. Nu ontkracht je eigenlijk je verhaal. Laat je lezer maar twijfelen of ze droomde of niet.

Hallo Annette, … 'k was blij met je opdracht en ben nu blij met je reactie en feedback. Dit was echt een verhaaltje dat al schrijvende tot stand kwam. Wist van tevoren niet hoe het zou aflopen. Wel dacht ik dadelijk aan een monster. Norah is een hartstikke fijne vriendin, maar wel een beetje bazig en daar had Anikka, zonder dat ze het wist, last van. Je schreef: "Nu ontkracht je eigenlijk je verhaal." Het kan dan toch wel beginnen met de stem van Norah; "Ik neem je zo mee … ", dat geeft nu net het bazige aan. Dank, ook voor jouw avatar. ;)

Hallo Anke, … fijn dat je mijn verhaaltje gelezen hebt. Ja, die Kjell. Wie weet wat hij allemaal meegemaakt heeft voordat hij uit dat monster tevoorschijn kwam. Zo heeft ieder zijn verhaal, zou mijn moeder zeggen. ;) Dag mam. Wat kan een opdracht al niet los maken.