Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #257: Adam

Openingsscène van de film: 'Only lovers left alive': enkel Adams perspectief Adam lag neer op de sofa. Ondergedompeld in het ritme van de drums liet hij zijn gedachten los. Ze waren nergens en tegelijkertijd toch altijd in Tanger. Kwam dit door de natuurlijke warmte van het hout van de luit tegen zijn koude ontblootte bovenlijf of door zijn eeuwenoude liefde voor deze betoverende stad? Zonder de gedachte te willen vormen, wist hij dat Tanger altijd in zijn gedachten aanwezig zou zijn zolang Eva, zijn vrouw en de liefde van zijn onsterfelijke leven, daar verbleef. In alle rust opende hij zijn ogen. Hij voelde zich kalm. Toch kon hij niet ontsnappen aan de duistere zwaarte diep in zijn onderbuik, een gevoel die kon opwellen tot het hem helemaal overweldigde en die daarna terug kon afnemen, maar nooit volledig wegging. Zijn blik werd getrokken naar beweging op het tv-scherm die beelden uitzond van de bewakingscamera aan de voordeur. Een auto, en een enkele man die uitstapte en naar de voordeur wandelde. De deurbel ging. Adam stond op en liep naar het raam. Hij duwde het gordijn voorzichtig open, net genoeg zodat hij het pad naar de voordeur onder zich kon bespieden. Het vertrouwd uitziende figuur, bewust van Adams wantrouwen voor vreemden, liep enkele passen terug op het pad, richtte zich naar het raam waarachter Adam zich bevond, en zwaaide. Daarna liep hij terug naar zijn auto en begon gitaarkoffers uit zijn kofferbak te halen.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik zie dat het je eerste bericht is; welkom op het forum! Je hebt een interessant verhaal geschreven, een interessant personage neergezet en goed het gevoel beschreven van dit personage. Alleen het einde vind ik wat gek. Waarom eindig je precies daar? Wat is er zo bijzonder aan het feit dat de man gitaren uit zijn kofferbak begint te halen? Heb ik iets gemist? Het is een beetje verwarrend. Nog enkele kleine dingetjes: [quote: Arael1307]een gevoel die[/quote] Een gevoel dat* [quote: Arael1307In alle rust opende hij zijn ogen. Hij voelde zich kalm. Toch kon hij niet ontsnappen aan de duistere zwaarte diep in zijn onderbuik, een gevoel die kon opwellen tot het hem helemaal overweldigde en die daarna terug kon afnemen, maar nooit volledig wegging.[/quote] Dit voelt wat tegenstrijdig. Als er een gevoel in hem zit dat hem soms helemaal overweldigt en nooit volledig weggaat - een gevoel dat me nog al verontrustend lijkt - hoe kan hij zich dan kalm voelen en in alle rust zijn ogen openen? Graag gelezen!

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik zie dat het je eerste bericht is; welkom op het forum! Je hebt een interessant verhaal geschreven, een interessant personage neergezet en goed het gevoel beschreven van dit personage. Alleen het einde vind ik wat gek. Waarom eindig je precies daar? Wat is er zo bijzonder aan het feit dat de man gitaren uit zijn kofferbak begint te halen? Heb ik iets gemist? Het is een beetje verwarrend. Nog enkele kleine dingetjes: [quote: Arael1307]een gevoel die
Een gevoel dat* [quote: Arael1307In alle rust opende hij zijn ogen. Hij voelde zich kalm. Toch kon hij niet ontsnappen aan de duistere zwaarte diep in zijn onderbuik, een gevoel die kon opwellen tot het hem helemaal overweldigde en die daarna terug kon afnemen, maar nooit volledig wegging.[/quote] Dit voelt wat tegenstrijdig. Als er een gevoel in hem zit dat hem soms helemaal overweldigt en nooit volledig weggaat - een gevoel dat me nog al verontrustend lijkt - hoe kan hij zich dan kalm voelen en in alle rust zijn ogen openen? Graag gelezen![/quote] -------------------------------------------------------- Bedankt voor de verwelkoming en bedankt voor de reactie. In verband met de scene is het begin van de film: ik wou stoppen op een moment dat je als lezer nieuwsgierig bent om te weten wat er verder gebeurt. Wie is die man? Wat is zijn relatie met Adam? Waarom haalt hij die gitaarkoffers eruit? Maar nu ik je reactie lees, denk ik dat ik misschien net die laatste zin had moeten weglaten, dat de gitaarkoffers meer voor verwarring dan voor mysterie zorgen. Voor de tegenstrijdigheid. Hij opende zijn ogen en was kalm, maar hij voelde toch iets in zijn onderbuik. Op dit gegeven moment is dit maar een klein dingetje dat ergens op de achtergrond, bijna onmerkbaar, aan hem knaagt. Later in de film zie je dat hij op sommige momenten aan zelfmoord denkt. Bij het schrijven van dit tekstje had ik het idee: wat als je een boek maakt van de volledige film? In dit geval vind ik het belangrijk om al vroeg in het verhaal te hinten naar dat er iets scheelt , niet dat hij in het midden van het boek plots zelfmoord probeert te plegen zonder dat de lezer iets door had. Dus ik wou al tonen dat er een duisternis in hem leeft die op sommige momenten in zijn leven hem heel erg kan overweldigen. Uit jouw reactie begrijp ik dat het in mijn beschrijving lijkt alsof die opwellingen op dit moment in het verhaal al aan het gebeuren is, dus daar zou ik nog even moeten aan sleutelen. Die-dat: genoteerd, daar moet ik meer aandacht aan schenken in de toekomst. Het is zeker niet de eerste keer dat ik een fout maak tussen die twee. Bedankt voor de reactie!

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel goeie film trouwens.
Inderdaad. Eerst was ik niet zeker of ik de film wou bekijken, uit de trailer en reacties had ik begrepen dat het een vrij trage film was en ik was bang dat ik het saai ging vinden. Maar ik hou wel van beide acteurs (Tilda Swinton en Tom Hiddleston), ik wou ze graag eens samen zien acteren en ik vond het intrigerend dat ze een vampierenrol hadden aangenomen. Daarboven leken beide personages ongelofelijk cool in de trailer. Ik ben heel blij dat dit mij overtuigd heeft om de film te bekijken, want het was inderdaad een heel mooie film.