Opdracht #256 – Kampvuur

Hoi Thebes, Je hebt een goede basis voor een verhaal geschreven. Helaas rammelt het tekstueel waardoor het niet lekker leest. Wat je ook doet is in de tekst van de jongen bij iedere zin de aanhalingstekens herhalen. Dit is niet nodig. Zodra de jongen begint te spreken open je met aanhalingstekens en als hij klaar is dan sluit je met aanhalingstekens. Misschien moet je de tekst nog een keer goed nalopen en controleren om één en ander glad te strijken.

Dank je wel Jurrit, ik heb de aanhalingstekens aangepast en ik ga de tekst nog eens nakijken.

Thebes, met jointjes gebeuren er onverklaarbare dingen, ik zie het zo gebeuren. Dus goed gedaan. Er zijn wel wat leermomentjes, maar door hier te schrijven leer je snel bij. Veel schrijfplezier en een fijn weekend. Paar dingetjes: te samen: tesamen de beste moment: het beste moment 15 jaar. tot het getal twintig wordt geadviseerd te schrijven: vijftien jaar Hij klakt zijn tong: Hij klakt met zijn... Ik lees iets Vlaams er doorschemeren, mss dat het in het Vlaams wel een juist gebruik is, dat weet ik niet. Niemand spreekt en niemand beweegt Kan je weglaten en de verdere zin handhaven: Stilzwijgend komen ze overeind en beginnen in te pakken.

Dag Thebes, Ik vind het een heel mooi en spannend verhaal. Met veel diepgang. Je hebt fantasie en gevoel voor het geheimzinnige. Als je nu hier op SOL de schrijftips ter harte neemt, kunnen we nog mooie verhalen van je verwachten. Talent is er. Alleen dat bijschaven, hè?! :o

Echt creepy, steengoed verhaal. :ninja: :thumbsup: Als hieraan wat bijgeschaafd wordt, is dit een toppertje.

Thebes, met jointjes gebeuren er onverklaarbare dingen, ik zie het zo gebeuren. Dus goed gedaan. Er zijn wel wat leermomentjes, maar door hier te schrijven leer je snel bij. Veel schrijfplezier en een fijn weekend. Paar dingetjes: te samen: tesamen de beste moment: het beste moment 15 jaar. tot het getal twintig wordt geadviseerd te schrijven: vijftien jaar Hij klakt zijn tong: Hij klakt met zijn... Ik lees iets Vlaams er doorschemeren, mss dat het in het Vlaams wel een juist gebruik is, dat weet ik niet. Niemand spreekt en niemand beweegt Kan je weglaten en de verdere zin handhaven: Stilzwijgend komen ze overeind en beginnen in te pakken.

Bedankt Marie voor je lieve commentaar en de correcties. Ik heb enkele zaken gecorrigeerd. De laatste twee ga ik laten. Het is misschien inderdaad eerder iets Vlaams (ik ben van Turnhout) of niet goed maar ik vind de klank zo mooier in mijn hoofd.

Dag Thebes, Ik vind het een heel mooi en spannend verhaal. Met veel diepgang. Je hebt fantasie en gevoel voor het geheimzinnige. Als je nu hier op SOL de schrijftips ter harte neemt, kunnen we nog mooie verhalen van je verwachten. Talent is er. Alleen dat bijschaven, hè?! :o

Bedankt Marijcke voor de aanmoedigende en vleiende commentaar. :o Ik doe mijn best om goed te luisteren en bij te leren. Het is in het begin ook leren om commentaar te krijgen :)

Echt creepy, steengoed verhaal. :ninja: :thumbsup: Als hieraan wat bijgeschaafd wordt, is dit een toppertje.

Dank je wel N.D.D. Het is zo fijn om dergelijke reactie te lezen. :)

Ook ik vind het verhaal best potentie hebben, maar er zitten te veel dingen in die, zoals iemand anders het al benoemde, 'rammelen', om er echt van te kunnen genieten. Van heel wat dingen vermoed ik dat ze bij mij niet lekker binnenkomen omdat jij Vlaams bent en ik niet, maar ook afgezien daarvan zijn er ook heel wat zaken die er niet op lijken te wijzen dat je echt de tijd hebt genomen om een en ander zorgvuldig te formuleren en bovendien nog eens (een paar keer) terug te lezen om de puntjes op de i te zetten. Bovendien creëer je niet bepaald een Vlaamse context door de plaatsnaam Utrecht te noemen te noemen (en 'de Utrecht vier' is in ieder geval geen in Nederland gehanteerde constructie - het doet me erg Amerikaans aan; beter is gewoon 'de vier van Utrecht'). Ik noem nog een paar dingen die naar mijn mening (makkelijk) beter hadden gekund: “Nu dan?” Zeurt Bart voor de zoveelste keer. -> 'zeurt' moet hier gewoon met een kleine letter. De dialoog en wat erachter komt vormen samen één zin. Het felle wit en gele kampvuur verlicht hun jonge gezichten. -> als je wilt zeggen dat het kampvuur wilt met geel is en dat als bijvoeglijk naamwoord voor 'kampvuur' wilt plaatsen, moet dat echt anders: 'wit-met-gele'. Als je meerdere bijvoeglijke namen voor een zelfstandig naamwoord wilt zetten, al dan niet met bijvoorbeeld 'en' ertussen, dan moeten die woorden ook in hun eentje zo voor dat zelfstandig naamwoord geplaatst kunnen worden. Dus dan zou het 'witte en gele kampvuur' worden. Aangezien een kampvuur natuurlijk niet èn helemaal wit èn helemaal geel kan zijn (wat dat in deze vorm wel zou betekenen), ligt het voor de hand dat je die twee woorden aan elkaar wilt koppelen. Die koppeling moet je dan ook echt zichtbaar maken, met streepjes. 'Te samen' is inderdaad fout, maar ook 'tesamen' is incorrect. De correcte vorm is 'tezamen', maar persoonljk vind ik dat woord hier veel te hoogdravend (het is nog lang geen Kerst). Ik zou eerder gewoon 'samen' gebruiken.Of liever nog gewoon helemaal weg laten: 'roepen ze lachend' vind ik al meer dan genoeg. Ik snap niet zo goed waar de trots van Bart bij het verdelen van de joints vandaan komt. Ik weet dat 'verdelen' in Vlaams Nederlands ook 'distribueren' betekent, maar in Nederlands Nederlands is dat niet het geval. Op een Nederlander komt het gebruik van 'verdelen' hier vreemd over: je kunt in Nederlandse ogen wel 3 dingen onder 4 mensen verdelen (al gaat dat met taartpunten makkelijker dan met joints vermoed ik), maar 4 dingen onder 4 mensen niet. In dat geval is het meer een kwestie van 'uitdelen'. Onder luid gelach en gejoel zoeken ze naar de flessen water en de aansteker in hun rugzakken tot Laura met het idee komt om gewoon een takje van het vuur te gebruiken. -> Ik denk niet dat dat takje veel zal helpen bij het zoeken naar de flessen water. Zorgvuldig formuleren is belangrijk. Tot Bart en Erik de donkere schaduw zien staan. -> Ik vind het geen gelukkige keus om dit als losse zin te schrijven. Koppel het liever aan wat er voor komt. En als de zin dan te lang wordt, kun je beter 'tot' vermijden en deze zin met 'Dan' beginnen. Jan en Laura kijken nu ook om en springen instinctief recht. -> Misschien ook een Vlaams dingetje, maar in mijn taalbeleving moet 'recht' hier 'overeind' zijn. De tekst bevat nog wel meer pijnpunten, maar ik vermoed dat die je die grotendeels ook best zelf kunt opsporen, mocht je daar behoefte aan hebben.