#256 Bij het kampvuur

Juicy, Mw.Marie, je verborgen verleden komt naar boven ;-) Leuk om een vervolg te lezen over Kemel Carolien en het nieuwe personage Kamal.

Juicy, Mw.Marie, je verborgen verleden komt naar boven ;-) Leuk om een vervolg te lezen over Kemel Carolien en het nieuwe personage Kamal.

Dank je Bruno, de woestijn en Carolien laten me nog niet los :D . Fijne avond en sterkte met de warmte.

Leuk verhaal. Met plezier gelezen. Je 'vertelt' wel veel, zoals aan het begin van het verhaal. Daardoor blijf ik wat op afstand. Dat vind ik in zoverre jammer, dat het verhaal denk ik sterker wordt als ik het gevoel krijg er zelf bij te zitten. Meer in de trant van: 'De warmte van het kampvuur verjaagt de kou, die de nachten in deze streek zo kenmerkt. De vlammen verlichten de tenten van de bedoeïenen. Kamal, haar chauffeur is aangeschoven. Afgekomen op het gelach van de studentes, die ...' En dan op je eigen manier natuurlijk. En vooral altijd suggesties met wantrouwen benaderen. ;-)

Hoi Mw.Marie, Een leuk vervolg met een nieuwe en verrassende wending :thumbsup: Ik moet mij (helaas) aansluiten bij de reactie van Hadeke. In het begin vertel je veel, het was voor mij iets moeilijker te volgen. Je nam mij deze keer niet helemaal mee de woestijn in. En dat vind ik jammer, want je kunt zo goed beeldend schrijven. Stiekem hoop ik weer op een vervolg... Desalniettemin heb ik jouw verhaal met veel plezier gelezen!

Hoi Marie, Dit is een erg leuk verhaal, ik bleef nieuwsgierig omdat ik wilde weten hoe het met de liefde verder zou gaan. De kritiek snap ik wel. Er kan wat gesneden worden in het verhaal om het bondiger te maken. Bijvoorbeeld: 'Kamal vertelt bij het kampvuur aan de Nederlandse toeristen in het bedoeïenenkamp in Jordanië.....' Het deel 'in het bedoeïenenkamp in Jordanië' weten we al. Maar ondanks dat heb ik ervan genoten.

Leuk verhaal. Met plezier gelezen. Je 'vertelt' wel veel, zoals aan het begin van het verhaal. Daardoor blijf ik wat op afstand. Dat vind ik in zoverre jammer, dat het verhaal denk ik sterker wordt als ik het gevoel krijg er zelf bij te zitten. Meer in de trant van: 'De warmte van het kampvuur verjaagt de kou, die de nachten in deze streek zo kenmerkt. De vlammen verlichten de tenten van de bedoeïenen. Kamal, haar chauffeur is aangeschoven. Afgekomen op het gelach van de studentes, die ...' En dan op je eigen manier natuurlijk. En vooral altijd suggesties met wantrouwen benaderen. ;-)

Hadeke , je legt precies de vinger op de pijnplek. Ik heb je aanbeveling aangenomen, hieronder volgt een nieuwe versie :D Dank voor je reactie.

Hoi Mw.Marie, Een leuk vervolg met een nieuwe en verrassende wending :thumbsup: Ik moet mij (helaas) aansluiten bij de reactie van Hadeke. In het begin vertel je veel, het was voor mij iets moeilijker te volgen. Je nam mij deze keer niet helemaal mee de woestijn in. En dat vind ik jammer, want je kunt zo goed beeldend schrijven. Stiekem hoop ik weer op een vervolg... Desalniettemin heb ik jouw verhaal met veel plezier gelezen!

Anke dank voor je reactie, ik heb me bezonnen op een nieuwe versie, volgt hieronder :nod:

Hoi Marie, Dit is een erg leuk verhaal, ik bleef nieuwsgierig omdat ik wilde weten hoe het met de liefde verder zou gaan. De kritiek snap ik wel. Er kan wat gesneden worden in het verhaal om het bondiger te maken. Bijvoorbeeld: 'Kamal vertelt bij het kampvuur aan de Nederlandse toeristen in het bedoeïenenkamp in Jordanië.....' Het deel 'in het bedoeïenenkamp in Jordanië' weten we al. Maar ondanks dat heb ik ervan genoten.

Jurrit bedankt voor je reactie, ik heb een nieuwe versie geschreven hieronder. En de liefde, ja dat heeft zeker nog een vervolg :D

Voor Katja, graag deze tekst nemen voor je , voor mij altijd zeer leerzame, aanbevelingen. Ik heb een vraag: meestal ga ik dmv dialogen de tekst toegankelijker maken voor de lezer. Maar heb je ook een andere suggestie om de lezer bij je tekst mee te nemen? Hier volgt de tweede versie: Bij het kampvuur Marie zucht: ‘Het is mijn laatste avond, meiden.’ ‘Je gaat het missen, ik zie het aan je, Marie,’ zegt Angelique, een van de acht studentes die een lustrumreis maken in Jordanië. ‘Zeker weten,’ antwoordt Marie. Ze staart in de vlammen van het kampvuur dat door Kamal, haar chauffeur, voor hen is aangestoken. De warme gloed op haar huid, het verdrijft de koude wind, die nu opsteekt. Marie’s ogen dwalen af naar de bedoeïnententen, ze zwaait naar een van de vrouwen, haar lerares van vanmiddag. Ze strijkt met haar hand over de stiksels van de sjaal, die ze dichter om zich heen trekt. ‘Mooi geworden Marie, goed gelukt,’ zegt Sophie een andere studente. ‘Ik kan nu geitenhoeden, dat is vast groot nieuws bij mij in de collegezaal,’ lacht ze. ‘Gek hè, je spreekt elkaars taal niet, maar wat heb ik gelachen deze dagen hier. Het is net of taal het instrument kan zijn, maar gevoelens steken daar ver bovenuit,’ zegt Marie terwijl ze weer in de vlammen kijkt. Kamal laat zijn ogen gaan over de kampvuurbezoeksters, vertelt over zijn allergrootste liefde van zijn leven. Op zijn achttiende ziet hij op Mallorca het meisje van zijn dromen, blond haar, getinte huid en een blauwwitte bikini aan. Ze is Nederlandse en met haar ouders op vakantie. Hij heeft een foto van haar, waar ze naast een afbeelding van een Niveazonnebrandcrèmereclame meisje staat. Die is knap, maar zijn liefde verslaat echt alles. Hij laat zijn mobiel rond gaan. Marie denkt: hè, hoe kan dat nou? Ze herkent haar bikini, maar die grote zonnebril niet. Dit moet toeval zijn. Kamal vertelt verder dat hij de vader van zijn liefde heeft gevraagd of hij met haar mocht trouwen. De vader antwoordt: ‘Mijn dochter zal trouwen met diegene die zijzelf kiest en zeker niet voor haar achttiende jaar.’ Kamal bespreekt dit met zijn vader, die zegt hem: ‘Als je met een Nederlands meisje wil trouwen zal je op zijn minst haar moedertaal moeten leren. Vanaf dat moment gaan vader en zoon Nederlands leren en spreken ze wekelijks met elkaar in het Nederlands. Kamal schakelt van Engels nu naar accentloos Nederlands. Iedereen is verrast en de meesten reageren met ach en o, alleen Marie houdt zich stil. Zij herinnert zich wat haar vader destijds tegen haar zei: ‘Trouw nooit met een Arabier, je verliest al je vrijheid en wordt opgesloten in een harem. Daar krijgen we je nooit meer uit.’ Deze woorden echoën door haar hoofd, haar hart bonkt in haar keel. Ze herkent de man van zoveel jaren geleden niet maar een deel van dit verhaal kent ze veel te goed. Niet reageren, ik zit niet op zo’n man te wachten, zeer zeker niet. Hoe krijg ik het voor elkaar om hier zonder kleerscheuren terug naar Nederland te reizen, vraagt ze zich af. Op dat moment hoort ze slof-slof-sloff in een traag tempo. Haar hart slaat op hol. Carolien? Dan ziet ze de kop van een kameel naast Kamals hoofd. Het ìs Carolien. Tranen lopen over haar wangen. Zij redde haar in de hevige zandstorm, drie weken geleden. Het lijkt zolang geleden, wat was ze bang, ze voelde zich ten dode opgeschreven en deze wondermooie kameel redde haar op eigengereide wijze. ‘Carolien,’ zegt ze zachtjes en rent naar haar toe, ‘jij bent het. Het is het mooiste wat me deze laatste avond nog kon overkomen.’ De studentes zien Kamal verbaast naar Marie kijken en als ze de kameel omhelst, kijkt hij stoïcijns voor zich uit. De vieze geur van het beest deert haar niet. Het is hààr maatje. Marie ziet de kameel onverstoorbaar voor zich uitkijken, ziet ze nu het dier naar haar knipogen en naar Kamal kijken? Nee, dit is geen sprookje van duizend-en-een-nacht. Dan ziet Marie haar lieveling ja knikken, het is ècht. Ze neemt plaats naast Carolien, iedereen schuift wat op en zo zit ze ook naast Kamal. Marie kijkt recht in de, door het kampvuur verlichte, honinggele ogen van Kamal. Hij glimlacht liefdevol naar haar en reikt zijn hand: ‘Marie wil je jouw zijde van het verhaal vertellen?’ Zij kijkt hem aan, kan niet weigeren, volledig in zijn ban. Ze voelt zich niet gevangen, maar bevrijdt en een brede glimlach breekt door op haar gezicht. Terwijl Kamal Marie’s hand vast houdt, vertelt zij haar verhaal. Als ze uitgesproken is joelt iedereen door elkaar en de studentes roepen: ‘Zoenen, zoenen.’ Kamal wuift hun woorden weg: ‘Eerst maar eens kennismaken, toch? En dan geeft hij haar het touw van Carolien: ‘Zij is voor jou, Marie.’

Knap gedaan Mw.Marie! Het eerste gedeelte leest makkelijker. Deze zin vind ik erg mooi, het nam mij gelijk mee: 'De warme gloed op haar huid, het verdrijft de koude wind, die nu opsteekt.' Je brengt de sfeer van de trip meer tot leven. Je tweede verse ook met plezier gelezen :thumbsup:

Knap gedaan Mw.Marie! Het eerste gedeelte leest makkelijker. Deze zin vind ik erg mooi, het nam mij gelijk mee: 'De warme gloed op haar huid, het verdrijft de koude wind, die nu opsteekt.' Je brengt de sfeer van de trip meer tot leven. Je tweede verse ook met plezier gelezen :thumbsup:

Anke, al zo snel weer mijn tweede poging gelezen, dankjewel voor je motiverende woorden. Doet me weer goed :nod: Fijn weekend en het wordt iets minder warm gelukkig!

Ik heb beide versies gelezen en ik vind het heel goed dat je ieders kritiek zo goed oppakt en er ook meteen iets mee doet. Wel heb ik ook bij de tweede versie nog steeds dat gevoel dat anderen ook al verwoord hebben: je vermeldt erg veel informatie. Het is ook zeker niet makkelijk een goede balans te vinden: je wilt niet da een tekst te 'kaal' wordt en je wilt hem dus verrijken met details om er meer kleur aan te geven. Maar dat mag ook weer niet te veel worden, of vooral: niet uit de 'verkeerde soort details' bestaan. Beschrijven hoe de zon op de golven van een zee weerkaatst en hoe er allerlei tinten blauw en groen in terug te zijn is natuurlijk heel onschuldig, maar echt specifieke aanvullende informatie kun je meestal maar beter niet zonder goede reden toevoegen. Die Duitse mevrouw die mee was op vakantie bijvoorbeeld vind ik erg verwarrend. Misschien is het wel gebaseerd op iets waargebeurds, maar als die verder niet in het verhaal terugkomt (en dat doet ze niet), dan kun je haar veel beter gewoon helemaal weglaten. En Kamal vermeldt wel de nationaliteit van die mevrouw en niet die van de liefde van zijn leven en haar ouders! En dat laatste was nou juist wel een gewenst extra stukje informatie. En hoezo herkent ze de bikini wel en de zonnebril niet? Ook dat komt verder helemaal niet terug. Heb je weleens gehoord van het geweer van Tsjechov? Zo niet: 'Tsjechov heeft veel geschreven over schrijven en een van zijn bekendste adviezen wordt 'het geweer van Tsjechov' genoemd: als je in het eerste hoofdstuk schrijft dat er een geweer aan de muur hangt, dan moet daar in hoofdstuk twee of drie mee geschoten worden. Als er niet mee geschoten wordt, moet het daar ook niet hangen. Gebruik dus alleen relevante details in je verhaal en gebruik die details om bepaalde verwachtingen bij de lezer te creëren.' Bron: https://eenrussischeaffaire.wordpress.com/2017/10… En Tsjechov schijnt er verstand van te hebben :) Dan wil ik in ieder geval natuurlijk nog ingaan op jouw specifieke vraag aan mij: tips voor andere manieren om, naast het gebruik van dialoog, de lezer zoveel mogelijk bij het verhaal te betrekken (ik denk tenminste dat je dat uiteindelijk bedoelt met 'toegankelijker maken voor de lezer). Nou, die heb ik wel. Een ander belangrijk toverwoord, naast 'dialoog', is in ieder geval ook 'perspectief'. Je vertelt je verhaal vanuit de ogen van 'iemand', vaak een personage uit het verhaal (in ik- of hij-/zij-vorm, heel soms in de jij-vorm) of anders een 'alwetende' verteller die een soort van boven het verhaal hangt. Ik heb gemerkt dat jij het doorgaans bij de derde persoon houdt en dat is prima. Er kan in een verhaal ook, met mate en altijd weloverwogen, tussen meerdere perspectieven worden geschakeld. Iedere keer dat daar iets mis mee gaat, of als je 'schakelt' zonder dat je je daar bewust van bent, haal je je lezer uit het verhaal (al zal die dat niet per se altijd expliciet door hebben). Een paar voorbeelden: Op dat moment hoort ze slof-slof-sloff in een traag tempo. Haar hart slaat op hol. Carolien? Dan ziet ze de kop van een kameel naast Kamals hoofd. Het ìs Carolien. Tranen lopen over haar wangen. Zij redde haar in de hevige zandstorm, drie weken geleden. Het lijkt zolang geleden, wat was ze bang, ze voelde zich ten dode opgeschreven en deze wondermooie kameel sauveerde haar op eigengereide wijze. ‘Carolien,’ zegt ze zachtjes en rent naar haar toe, ‘jij bent het. Het is het mooiste wat me deze laatste avond nog kon overkomen.’ Kamal kijkt verbaasd naar Marie en als ze de kameel omhelst kijkt hij stoïcijns voor zich uit. In het bovenstaande fragment 'schuurt' de laatste zin: opeens is het perspectief naar Kamal versprongen. Marie is druk bezig met het omhelzen van de kameel en ziet dus echt niet dat hij stoïcijns voor zich uit aan het kijken is. En na die zin springt het perspectief meteen weer terug naar Marie. Dat haalt de lezer echt uit de flow. Die zin zou wel kunnen als je het perspectief 'neutraler' houdt (met een alwetende, bovenhangende verteller), maar jij vertelt voor het overgrote deel nadrukkelijk vanuit Marie. In plaats van die laatste zin zou je bijvoorbeeld kunnen schrijven: 'Marie ziet Kamal verbaasd naar haar kijken, maar vlak voordat ze haar armen in een warme omhelzing om de hals van de kameel slaat ziet ze hem nog net stoïcijns wegkijken.' Zoiets dus. Ook deze zin is een beetje rommelig in dat opzicht: 'Niet reageren, besluit ze. Ik zit zeker niet op zo’n man te wachten, dat weet ze heel zeker.' Dat 'dat weet ze heel zeker' bedoel je hier denk ik als een soort variant van het vlak daarvoor gebruikte 'besluit ze', maar dat werkt niet echt. Het lijkt nu echt een beetje een onnodige mix van ik- en zij-vorm door elkaar heen. Het is dus belangrijke bewuste keuzes te maken over het gebruik van perspectief en die ook consequent toe te passen. Dat betekent niet dat je niet meer spontaan kunt schrijven: je kunt ook eerst gewoon ongeremd schrijven en er dan een apart rondje specifiek met een 'perspectiefkam' doorheen gaan. Consequent zijn is sowieso heel belangrijk. Ook inconsequent of onlogisch gebruik van verschillende tijden kan de lezer erg afleiden. (Je maakt hier aardig wat tijdssprongen en dat gaat niet altijd helemaal goed qua tijdsvormen.) Dialoog noemde je zelf al als belangrijk instrument. Daarbij geldt uiteraard dat het alleen werkt als de dialoog geloofwaardig is (register en inhoud). Dat doe je meestal al heel erg goed! Interpunctie kan de lezer ook heel veel steun bieden en dat gaat in jouw teksten af en toe nog wel mis. Mijn afgezaagde advies daarbij is (zoals eigenlijk bij alles wat met schrijven te maken): zelf veel lezen, en dan dus liefst teksten van kwaliteit :) Iets anders dat me nog wel opviel: ik heb het gevoel dat je af en toe woordjes toevoegt om zinnen 'beter' te maken op een manier die eigenlijk tegen je gevoel in gaat. Door (te) formele woorden toe te voegen (die dan ook nog weleens op de verkeerder plaats in de zin terecht willen komen). Je toon is eigenlijk altijd heel formeel en dan kun je er meestal niet zomaar zonder reden veel formelere woorden tegenaan gooien: het past niet, en de kans is groot dat daarbij nog meer misgaat. Bijvoorbeeld: 'Ze herkent de man van zoveel jaren geleden niet echter, dit verhaal kent ze deels veel te goed.' Dat 'echter' is, vermoed ik, iets wat bij het deel na de komma hoort. Je kunt wel als op zichzelf staande zin schrijven: 'Echter, dit verhaal kent ze deels veel te goed.' Maar zoals je het hier hebt gedaan kan het natuurlijk niet. Bovendien vind ik dat 'echter' helemaal niet zo bij jou passen. Waarom niet gewoon 'maar'? Dan krijg je: 'Ze herkent de man van zoveel jaren geleden niet, maar dit verhaal kent ze deels veel te goed. (De combinatie van 'deels' en 'veel te goed' vind ik een beetje wringen, maar daar gaat het nu even niet over. En ook hier gaat er iets dergelijks mis: '…deze wondermooie kameel sauveerde haar op eigengereide wijze.' Het woord 'sauveren' staat wel in de Dikke van Dale (ik moest het even opzoeken, al vermoedde ik vanuit de Romaanse talen - en jouw context- wel dat het iets met 'redden' te maken zou hebben, maar het blijkt in het Nederlands 'de hand boven het hoofd houden' te betekenen en ik denk dat jij het echt gewoon over 'redden' wilt hebben. Gebruik vooral synoniemenwoordenboeken voor de broodnodige variatie (misschien dat je het daarvandaan hebt?) maar zoet van woorden die je niet (goed) kent wel eerst altijd de betekenis op. En vraag je zelf af: als ik niet echt vertrouwd ben met het woord, is het dan wel zo geschikt voor mijn lezers? Voor de variatie zijn er vast ook wel makkelijker behapbare opties beschikbaar. Ik geloof dat ik nog niet had gezegd dat ik het een leuk verhaal vind. Blijkbaar is er in eerdere weken al een en ander aan voorafgegaan. Dat zal ik ook nog eens gaan lezen!

Heel leuk verhaal. :) :thumbsup: Wat er mij uit het verhaal trekt is het volgende: 'Nu, vijftig jaar later...' Ik blijf me maar afvragen hoe oud Carolien precies is en wat ze daar precies uitvoert. Maar dat zit misschien wel verwerkt in het verhaal dat op het einde niet vertelt wordt?

Ik heb beide versies gelezen en ik vind het heel goed dat je ieders kritiek zo goed oppakt en er ook meteen iets mee doet. Wel heb ik ook bij de tweede versie nog steeds dat gevoel dat anderen ook al verwoord hebben: je vermeldt erg veel informatie. Het is ook zeker niet makkelijk een goede balans te vinden: je wilt niet da een tekst te 'kaal' wordt en je wilt hem dus verrijken met details om er meer kleur aan te geven. Maar dat mag ook weer niet te veel worden, of vooral: niet uit de 'verkeerde soort details' bestaan. Beschrijven hoe de zon op de golven van een zee weerkaatst en hoe er allerlei tinten blauw en groen in terug te zijn is natuurlijk heel onschuldig, maar echt specifieke aanvullende informatie kun je meestal maar beter niet zonder goede reden toevoegen. Die Duitse mevrouw die mee was op vakantie bijvoorbeeld vind ik erg verwarrend. Misschien is het wel gebaseerd op iets waargebeurds, maar als die verder niet in het verhaal terugkomt (en dat doet ze niet), dan kun je haar veel beter gewoon helemaal weglaten. En Kamal vermeldt wel de nationaliteit van die mevrouw en niet die van de liefde van zijn leven en haar ouders! En dat laatste was nou juist wel een gewenst extra stukje informatie. En hoezo herkent ze de bikini wel en de zonnebril niet? Ook dat komt verder helemaal niet terug. Heb je weleens gehoord van het geweer van Tsjechov? Zo niet: 'Tsjechov heeft veel geschreven over schrijven en een van zijn bekendste adviezen wordt 'het geweer van Tsjechov' genoemd: als je in het eerste hoofdstuk schrijft dat er een geweer aan de muur hangt, dan moet daar in hoofdstuk twee of drie mee geschoten worden. Als er niet mee geschoten wordt, moet het daar ook niet hangen. Gebruik dus alleen relevante details in je verhaal en gebruik die details om bepaalde verwachtingen bij de lezer te creëren.' Bron: https://eenrussischeaffaire.wordpress.com/2017/10… En Tsjechov schijnt er verstand van te hebben :) Dan wil ik in ieder geval natuurlijk nog ingaan op jouw specifieke vraag aan mij: tips voor andere manieren om, naast het gebruik van dialoog, de lezer zoveel mogelijk bij het verhaal te betrekken (ik denk tenminste dat je dat uiteindelijk bedoelt met 'toegankelijker maken voor de lezer). Nou, die heb ik wel. Een ander belangrijk toverwoord, naast 'dialoog', is in ieder geval ook 'perspectief'. Je vertelt je verhaal vanuit de ogen van 'iemand', vaak een personage uit het verhaal (in ik- of hij-/zij-vorm, heel soms in de jij-vorm) of anders een 'alwetende' verteller die een soort van boven het verhaal hangt. Ik heb gemerkt dat jij het doorgaans bij de derde persoon houdt en dat is prima. Er kan in een verhaal ook, met mate en altijd weloverwogen, tussen meerdere perspectieven worden geschakeld. Iedere keer dat daar iets mis mee gaat, of als je 'schakelt' zonder dat je je daar bewust van bent, haal je je lezer uit het verhaal (al zal die dat niet per se altijd expliciet door hebben). Een paar voorbeelden: Op dat moment hoort ze slof-slof-sloff in een traag tempo. Haar hart slaat op hol. Carolien? Dan ziet ze de kop van een kameel naast Kamals hoofd. Het ìs Carolien. Tranen lopen over haar wangen. Zij redde haar in de hevige zandstorm, drie weken geleden. Het lijkt zolang geleden, wat was ze bang, ze voelde zich ten dode opgeschreven en deze wondermooie kameel sauveerde haar op eigengereide wijze. ‘Carolien,’ zegt ze zachtjes en rent naar haar toe, ‘jij bent het. Het is het mooiste wat me deze laatste avond nog kon overkomen.’ Kamal kijkt verbaasd naar Marie en als ze de kameel omhelst kijkt hij stoïcijns voor zich uit. In het bovenstaande fragment 'schuurt' de laatste zin: opeens is het perspectief naar Kamal versprongen. Marie is druk bezig met het omhelzen van de kameel en ziet dus echt niet dat hij stoïcijns voor zich uit aan het kijken is. En na die zin springt het perspectief meteen weer terug naar Marie. Dat haalt de lezer echt uit de flow. Die zin zou wel kunnen als je het perspectief 'neutraler' houdt (met een alwetende, bovenhangende verteller), maar jij vertelt voor het overgrote deel nadrukkelijk vanuit Marie. In plaats van die laatste zin zou je bijvoorbeeld kunnen schrijven: 'Marie ziet Kamal verbaasd naar haar kijken, maar vlak voordat ze haar armen in een warme omhelzing om de hals van de kameel slaat ziet ze hem nog net stoïcijns wegkijken.' Zoiets dus. Ook deze zin is een beetje rommelig in dat opzicht: 'Niet reageren, besluit ze. Ik zit zeker niet op zo’n man te wachten, dat weet ze heel zeker.' Dat 'dat weet ze heel zeker' bedoel je hier denk ik als een soort variant van het vlak daarvoor gebruikte 'besluit ze', maar dat werkt niet echt. Het lijkt nu echt een beetje een onnodige mix van ik- en zij-vorm door elkaar heen. Het is dus belangrijke bewuste keuzes te maken over het gebruik van perspectief en die ook consequent toe te passen. Dat betekent niet dat je niet meer spontaan kunt schrijven: je kunt ook eerst gewoon ongeremd schrijven en er dan een apart rondje specifiek met een 'perspectiefkam' doorheen gaan. Consequent zijn is sowieso heel belangrijk. Ook inconsequent of onlogisch gebruik van verschillende tijden kan de lezer erg afleiden. (Je maakt hier aardig wat tijdssprongen en dat gaat niet altijd helemaal goed qua tijdsvormen.) Dialoog noemde je zelf al als belangrijk instrument. Daarbij geldt uiteraard dat het alleen werkt als de dialoog geloofwaardig is (register en inhoud). Dat doe je meestal al heel erg goed! Interpunctie kan de lezer ook heel veel steun bieden en dat gaat in jouw teksten af en toe nog wel mis. Mijn afgezaagde advies daarbij is (zoals eigenlijk bij alles wat met schrijven te maken): zelf veel lezen, en dan dus liefst teksten van kwaliteit :) Iets anders dat me nog wel opviel: ik heb het gevoel dat je af en toe woordjes toevoegt om zinnen 'beter' te maken op een manier die eigenlijk tegen je gevoel in gaat. Door (te) formele woorden toe te voegen (die dan ook nog weleens op de verkeerder plaats in de zin terecht willen komen). Je toon is eigenlijk altijd heel formeel en dan kun je er meestal niet zomaar zonder reden veel formelere woorden tegenaan gooien: het past niet, en de kans is groot dat daarbij nog meer misgaat. Bijvoorbeeld: 'Ze herkent de man van zoveel jaren geleden niet echter, dit verhaal kent ze deels veel te goed.' Dat 'echter' is, vermoed ik, iets wat bij het deel na de komma hoort. Je kunt wel als op zichzelf staande zin schrijven: 'Echter, dit verhaal kent ze deels veel te goed.' Maar zoals je het hier hebt gedaan kan het natuurlijk niet. Bovendien vind ik dat 'echter' helemaal niet zo bij jou passen. Waarom niet gewoon 'maar'? Dan krijg je: 'Ze herkent de man van zoveel jaren geleden niet, maar dit verhaal kent ze deels veel te goed. (De combinatie van 'deels' en 'veel te goed' vind ik een beetje wringen, maar daar gaat het nu even niet over. En ook hier gaat er iets dergelijks mis: '…deze wondermooie kameel sauveerde haar op eigengereide wijze.' Het woord 'sauveren' staat wel in de Dikke van Dale (ik moest het even opzoeken, al vermoedde ik vanuit de Romaanse talen - en jouw context- wel dat het iets met 'redden' te maken zou hebben, maar het blijkt in het Nederlands 'de hand boven het hoofd houden' te betekenen en ik denk dat jij het echt gewoon over 'redden' wilt hebben. Gebruik vooral synoniemenwoordenboeken voor de broodnodige variatie (misschien dat je het daarvandaan hebt?) maar zoet van woorden die je niet (goed) kent wel eerst altijd de betekenis op. En vraag je zelf af: als ik niet echt vertrouwd ben met het woord, is het dan wel zo geschikt voor mijn lezers? Voor de variatie zijn er vast ook wel makkelijker behapbare opties beschikbaar. Ik geloof dat ik nog niet had gezegd dat ik het een leuk verhaal vind. Blijkbaar is er in eerdere weken al een en ander aan voorafgegaan. Dat zal ik ook nog eens gaan lezen!

Katja weer perfect hoe je reageert op mijn tekst, reuze dank :thumbsup: Het geweer van Tjechov zal ik nu niet meer vergeten. Heel prettig je link gelezen en buitengewoon informatief! In mijn jonge jaren toneelstukken gezien van hem en ervan genoten. 1. de Duitse mevrouw komt idd niet meer terug, gaat eruit. 2. de zonnebril. Tja, Marie hoopt nog dat de situatie de Kamal schetst niets met haar van doen heeft, dus daarom zo gekozen. De bikini herjkent ze gemakkelijk, was dezelfde als van het reclamemeisje. 3. De Nederlandse nationaliteit zal ik in Kamals verhaal verwerken. 4. de perspectiefkam ga ik nu ook heel goed proberen te onnthouden. Toch nog wel een vraag hierover. Als ik zoiets tegenkom tijdens het lezen heeft het voor mij een 'wake-up-call' effect. Ik moet nu dus iets goed gaan onthouden het is een belangrijk gegeven kennelijk in die tekst. Maar zo werkt het dus niet, begrijp ik dus nu. :nod: De alwetende verteller mag er wel altijd even tussendoor. Het ik en zij-perspectief is een slordigheisfout, die ik niet gezien heb. Thx voor het aangeven, ga ik repareren. 5. Waar kan ik qua dialoog: register en inhoud (inhoud: na jouw woorden is me dat nu wel duidelijk, het moet een reden en betekenis in het verhaal hebben) mbt tot register, heb je een link wellicht? 6. woorden toevoegen, klopt. - sauveren wordt als synoniem (heb ik opgezocht :D ) van redden gegeven, maar ik begrijp van jou, niet het redden waar ik het hier over heb. - echter : Ik had eerst maar,Maar omdat een woord is wat je niet teveel moet gebruiken, wordt aangeraden op internet, dacht ik dat met 'echter' te omzeilen. Maar (!) dat hoeft hier niet. Snel terug veranderd. 7. deels en veel te goed. Ik begrijp wat je bedoelt. Het verhaal kent ze van haar kant : daar slaat het deels op. Haar vader peperde zijn verhaal over harems haar goed in: slaat 'veel te goed' op. Daar ga ik overnadenken omdat duidelijk weer te geven. Ik heb ervan gemaakt: Ze herkent de man van zoveel jaren geleden niet maar een deel van dit verhaal kent ze veel te goed. Enfin consequent ga ik heel goed proberen te onthouden, geldt voor veel dingen bij het schrijven! Fijn dat je het een leuk verhaal vindt. Twee weken geleden:# 254 En toen werd het de woestijn. Beetje rommelige volgorde: de start staat bijna onderaan in een reactieschermpje. Het weekthemaverhaal is daar een vervolg op en dat staat dan weer bovenaan. Reuze dank, het was weer zeer leerzaam :thumbsup: Fijne dag

excuses tweemaal geplaatst

Heel leuk verhaal. :) :thumbsup: Wat er mij uit het verhaal trekt is het volgende: 'Nu, vijftig jaar later...' Ik blijf me maar afvragen hoe oud Carolien precies is en wat ze daar precies uitvoert. Maar dat zit misschien wel verwerkt in het verhaal dat op het einde niet vertelt wordt?

Hoi Nele, de vijftig jaar later heb ik verwijderd, heeft hier geen functie. En hoe oud Carolien is weet ik ook niet precies :D , maar Marie kent haar pas vier weken. Nav je vraag heb ik proberen op te zoeken, hoe oud een kameel kan worden in de woestijn. In de eerste zoektocht heb ik dat nog niet gevonden. Dank voor je duim, ben ik blij mee. Fijne avond.

Nog even een vervolgreactie op jouw vervolgvragen en -opmerkingen.

4. de perspectiefkam ga ik nu ook heel goed proberen te onthouden. Toch nog wel een vraag hierover. Als ik zoiets tegenkom tijdens het lezen heeft het voor mij een 'wake-up-call' effect. Ik moet nu dus iets goed gaan onthouden het is een belangrijk gegeven kennelijk in die tekst. Maar zo werkt het dus niet, begrijp ik dus nu. :nod: De alwetende verteller mag er wel altijd even tussendoor.

Ik snap niet zo goed met wat je bedoelt als je schrijft dat zoiets tijdens het lezen voor jou als een wake-up-call werkt. Wat bedoel je met 'zoiets'? Perspectief is een heel belangrijk aspect, waar de lezer normaal gesproken zich niet van bewust is of hoeft te zijn. Maar als er iets mis mee gaat, kan de lezer wel helemaal uit het verhaal worden gehaald. Als je een verhaal bijvoorbeeld meebeleeft vanuit de ogen van persoon 1 en dan opeens één zin lang zonder duidelijke reden met heel iemand anders mee blijkt te kijken. Vaak moet je als lezer dan even een paar zinnen opnieuw lezen om het nog allemaal te kunnen blijven volgen. En nee, de alwetende verteller mag er niet altijd even tussendoor, misschien heb ik dat niet goed uitgelegd: je moet doorgaans één perspectiefkeuze maken voor je hele verhaal en die consequent aanhouden. Een alwetende verteller is, de term zegt het al, alwetend, en kan als het ware bij elk personage in het hoofd meekijken. Maar als je specifiek voor één bepaald personage als verteller kiest, kan die niet zomaar met anderen meekijken. Er kan in een en hetzelfde verhaal soms wel met meerdere perspectieven worden gewerkt, bijvoorbeeld als een verhaal afwisselend door verschillende personages wordt verteld. Of soms zelfs als één en hetzelfde verhaal meerdere keren wordt verteld, vanuit meerdere personages. Menuet van Louis Paul Boon is een prachtig voorbeeld van dat laatste.

5. Waar kan ik qua dialoog: register en inhoud (inhoud: na jouw woorden is me dat nu wel duidelijk, het moet een reden en betekenis in het verhaal hebben) mbt tot register, heb je een link wellicht?

De Wikipedia-pagina is in ieder geval heel informatief: https://nl.wikipedia.org/wiki/Register_(taalkunde) Verder kan ik het boek Hoe fictie werkt van James Wood bijzonder aanbevelen. Zo'n beetje elk 'technisch' aspect van het schrijven komt erin aan bod, steeds geïllustreerd met voorbeelden uit bekende literatuur.

- sauveren wordt als synoniem (heb ik opgezocht :D ) van redden gegeven, maar ik begrijp van jou, niet het redden waar ik het hier over heb. - echter : Ik had eerst maar,Maar omdat een woord is wat je niet teveel moet gebruiken, wordt aangeraden op internet, dacht ik dat met 'echter' te omzeilen. Maar (!) dat hoeft hier niet. Snel terug veranderd.

Die synoniemenwoordenboeken moet je echt niet als betekeniswoordenboek gebruiken. Die zijn namelijk gebaseerd op redelijk vrije associatie. Ze kunnen je op ideeën brengen, maar zeker als je niet gewoon al heel vertrouwd bent met een woord dat je zo opduikelt, moet je de betekenis echt altijd even in een 'gewoon' woordenboek nazoeken. En anders echt niet gebruiken. Ik vind bovendien dat je je schrijfsels altijd het beste dicht bij jezelf kunt houden. Dus ik zou niet zo gauw woorden gebruiken die ik zelf net pas voor het eerst ergens ben tegengekomen.

7. deels en veel te goed. Ik begrijp wat je bedoelt. Het verhaal kent ze van haar kant : daar slaat het deels op. Haar vader peperde zijn verhaal over harems haar goed in: slaat 'veel te goed' op. Daar ga ik overnadenken omdat duidelijk weer te geven.

Ik snapte ook wel wat je bedoelde, maar de combinatie werkte gewoon nogal vervreemdend/onlogisch. Tot de volgende keer!

Nog even een vervolgreactie op jouw vervolgvragen en -opmerkingen.

4. de perspectiefkam ga ik nu ook heel goed proberen te onthouden. Toch nog wel een vraag hierover. Als ik zoiets tegenkom tijdens het lezen heeft het voor mij een 'wake-up-call' effect. Ik moet nu dus iets goed gaan onthouden het is een belangrijk gegeven kennelijk in die tekst. Maar zo werkt het dus niet, begrijp ik dus nu. :nod: De alwetende verteller mag er wel altijd even tussendoor.

Ik snap niet zo goed met wat je bedoelt als je schrijft dat zoiets tijdens het lezen voor jou als een wake-up-call werkt. Wat bedoel je met 'zoiets'? Perspectief is een heel belangrijk aspect, waar de lezer normaal gesproken zich niet van bewust is of hoeft te zijn. Maar als er iets mis mee gaat, kan de lezer wel helemaal uit het verhaal worden gehaald. Als je een verhaal bijvoorbeeld meebeleeft vanuit de ogen van persoon 1 en dan opeens één zin lang zonder duidelijke reden met heel iemand anders mee blijkt te kijken. Vaak moet je als lezer dan even een paar zinnen opnieuw lezen om het nog allemaal te kunnen blijven volgen. En nee, de alwetende verteller mag er niet altijd even tussendoor, misschien heb ik dat niet goed uitgelegd: je moet doorgaans één perspectiefkeuze maken voor je hele verhaal en die consequent aanhouden. Een alwetende verteller is, de term zegt het al, alwetend, en kan als het ware bij elk personage in het hoofd meekijken. Maar als je specifiek voor één bepaald personage als verteller kiest, kan die niet zomaar met anderen meekijken. Er kan in een en hetzelfde verhaal soms wel met meerdere perspectieven worden gewerkt, bijvoorbeeld als een verhaal afwisselend door verschillende personages wordt verteld. Of soms zelfs als één en hetzelfde verhaal meerdere keren wordt verteld, vanuit meerdere personages. Menuet van Louis Paul Boon is een prachtig voorbeeld van dat laatste.

5. Waar kan ik qua dialoog: register en inhoud (inhoud: na jouw woorden is me dat nu wel duidelijk, het moet een reden en betekenis in het verhaal hebben) mbt tot register, heb je een link wellicht?

De Wikipedia-pagina is in ieder geval heel informatief: https://nl.wikipedia.org/wiki/Register_(taalkunde) Verder kan ik het boek Hoe fictie werkt van James Wood bijzonder aanbevelen. Zo'n beetje elk 'technisch' aspect van het schrijven komt erin aan bod, steeds geïllustreerd met voorbeelden uit bekende literatuur.

- sauveren wordt als synoniem (heb ik opgezocht :D ) van redden gegeven, maar ik begrijp van jou, niet het redden waar ik het hier over heb. - echter : Ik had eerst maar,Maar omdat een woord is wat je niet teveel moet gebruiken, wordt aangeraden op internet, dacht ik dat met 'echter' te omzeilen. Maar (!) dat hoeft hier niet. Snel terug veranderd.

Die synoniemenwoordenboeken moet je echt niet als betekeniswoordenboek gebruiken. Die zijn namelijk gebaseerd op redelijk vrije associatie. Ze kunnen je op ideeën brengen, maar zeker als je niet gewoon al heel vertrouwd bent met een woord dat je zo opduikelt, moet je de betekenis echt altijd even in een 'gewoon' woordenboek nazoeken. En anders echt niet gebruiken. Ik vind bovendien dat je je schrijfsels altijd het beste dicht bij jezelf kunt houden. Dus ik zou niet zo gauw woorden gebruiken die ik zelf net pas voor het eerst ergens ben tegengekomen.

7. deels en veel te goed. Ik begrijp wat je bedoelt. Het verhaal kent ze van haar kant : daar slaat het deels op. Haar vader peperde zijn verhaal over harems haar goed in: slaat 'veel te goed' op. Daar ga ik overnadenken omdat duidelijk weer te geven.

Ik snapte ook wel wat je bedoelde, maar de combinatie werkte gewoon nogal vervreemdend/onlogisch. Tot de volgende keer!

Katja, het is me nu heel erg duidelijk, super uitleg. Ik ga je aangeraden boeken aanschaffen. Heel hartelijk dank en graag tot de volgende keer :thumbsup: :thumbsup:

Hoi Marie, na alle goede tips hierboven, heb ik weinig toe te voegen. Versie 2 is in ieder geval al stukken beter! Ik vond het erg leuk om meer over Carolien en jouw woestijn avonturen te lezen!

Hallo mw.Marie, … was me dat even lezen. Geweldig zeg, wat was daar veel over te vertellen en te antwoorden. Er is dus wel liefde in het spel tussen Marie en Kamal? Het werk van Carolien. ;) Nu klinkt wel de song van Kamahl door mijn hoofd: The elephantsong (wat was ik gek op die stem) Met heel veel plezier je verhaal en de reacties daarop, gelezen. Dankjewel.

Hoi Marie, na alle goede tips hierboven, heb ik weinig toe te voegen. Versie 2 is in ieder geval al stukken beter! Ik vond het erg leuk om meer over Carolien en jouw woestijn avonturen te lezen!

Chantal, dank voor je fijne reactie, daar word ik weer blij van :nod: Fijne avond.

Hallo mw.Marie, … was me dat even lezen. Geweldig zeg, wat was daar veel over te vertellen en te antwoorden. Er is dus wel liefde in het spel tussen Marie en Kamal? Het werk van Carolien. ;) Nu klinkt wel de song van Kamahl door mijn hoofd: The elephantsong (wat was ik gek op die stem) Met heel veel plezier je verhaal en de reacties daarop, gelezen. Dankjewel.

Riny, wat fijn dat je de moeite genomen hebt alles te lezen. De reactie van Katja was weer superleerzaam voor mij! Ben inmiddels al in de door haar aangeraden boeken gedoken. Prachtig lied haal je aan. Terwijl ik over Kamal schreef moest ik er ook aandenken :D Kamal en Marie, dat gaat nog verder :nod: Fijn dat je mijn verhaal graag gelezen hebt. Prettige avond.