Vanaf de bank in drukkende hitte de bloemen op tafel de eerste kopjes laten zich hangen de rode stoel de lege rode stoel door leegte nog roder aanwezig waar gelukkig niemand in mist de televisie als bewegend behang stemmen in Engels en moord en toch te volgen als ik verder dwaal de rolstoel met zoon gericht naar stopcontact de tablet een koptelefoon net iets te hard zodat ik naar hem schreeuwen moet zachter alsjeblieft zachter schreeuwen zo ben ik zachter ieder jaar iets meer boven uit het zicht de oudste aanwezig door klanken van de trompet naast me in volgorde de jongste dopjes en mobiel hardop lachend daarnaast de liefste die mij zelf  gekozen heeft zoals ik haar ook zij volgt de televisie amper terwijl ik hier op de bank zo'n beetje rond aan 't kijken ben staart zij buiten de neerslag die ook vandaag niet naar binnen weet te dringen