Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#254 Op reis naar een vervlogen tijd - deel 2

 12 juli 2019 - 16:40
'Mayday, Mayday, this is flight LH417, please contact...' zegt Rob ongeduldig. Hij draait voor de vijfde keer aan het knopje van de boordradio, op zoek naar de juiste frequentie. 'Mayday, Mayday, this is flight LH417, please contact...' Het is doodstil in de cockpit. 'Er komt geen reactie van de verkeerstoren, ik heb de meest gangbare frequenties geprobeerd, ik hoor alleen geruis...' Rob tikt met zijn vinger op het digitale klokje dat drieëntwintig uur aangeeft. 'Klopt die tijd?' Rohan grijpt zijn mobiel uit zijn borstzak, tot zijn verbazing ziet hij dat de klok elf uur aangeeft. Rob kijkt op zijn horloge, de wijzers staan exact op elf uur. 'De vluchtcomputer geeft nog driehonderdvijftig kilometer aan. Het zou nu tussen twee en drie uur 's nachts moeten zijn..., 'zegt Rob, hij fronst zijn wenkbrauwen. 'Wat is er aan de hand, er zijn negentig passagiers verdwenen en alle klokken staan stil op elf uur?' Rob onderdrukt zijn onrustige gevoel. 'Probeer rustig te blijven Rohan, we moeten eerst veilig zien te landen. Ik zie dat we nog maar voor enkele uren brandstof hebben. Volgens de vluchtcomputer zijn we bijna in L.A. Ik waag het erop... Elle, jij bedient zometeen voor de landing de rode schakelaar van het landingsgestel, die zit aan de rechterkant op ooghoogte. Antwoord met 'check' als je er klaar voor bent,' zegt Rob kalm maar stellig. Ik kijk naast me, het duizelt knopjes en kleine schakelaars voor mijn ogen. 'Elle, heb je de schakelaar gevonden?' Het blijft stil in de cockpit. 'Elle, geef antwoord!' De woorden gonzen in mijn hoofd, mijn armen worden slap, ik zie zwart voor mijn ogen. 'De welvingkleppen...' Hoor ik in slowmotion. Plots word ik door elkaar geschudt, schurende geluiden zoemen in mijn oren. Iets zachts streelt mijn gezicht. Ik open mijn ogen, een pijnscheut gaat dwars door mijn nekwervels heen. Rohans donkere ogen kijken mij angstig aan. 'Gaat het een beetje?' vraagt hij. 'Ik leef nog,' zeg ik kreunend. Rohan houdt mij stevig bij mijn schouder vast, ik merk dat zijn shirt vochtig is. Mijn benen voelen wiebelig aan als we samen het trapje aflopen. Een frisse bries waait in mijn gezicht. Met z'n drieën staren we in de ochtendschemering naar de leegte. 'We zijn geland in L.A. op het vliegveld, maar nu is het schijnbaar Niemandsland... Laten we binnen gaan kijken, misschien komen we daar nog een verloren ziel tegen,' zegt Rohan. In de verte hoor ik een brommend geluid. 'Ik controleer het vliegtuig, en ik ga op zoek naar kerosine, ik zie jullie zo,' zegt Rob. Het valt mij op dat zijn ogen rood zijn. We lopen door de schuifdeuren naar binnen. Rohan zet mij voorzichtig op een bankje, hij gaat gelijk naar een vitrine met etens -en drinkwaren. Ik hoor zijn voetstappen echoën in de verlaten ruimte. Gulzig neem ik een hap van een goed gevulde sandwich, maar even later spuug ik het weer uit. Rohan staart mij verbaasd aan, hij pakt een flesje water en neemt een flinke slok. Ook hij spuugt het uit en zegt: 'Bah, het is niet te drinken...' Recht voor me zie ik een informatiebord hangen. 'Rohan, kijk, de datum staat op tien mei, en de tijd op drieëntwintig uur.' 'Hè, dat was gisteren, wat is hier gaande?' 'Onze klokken stonden exact op die tijd stil. We zijn terug in de tijd gereisd, Rohan...' Buiten klinkt er een ronkend geluid, de wind giert langs de ramen. 'Rohan, Elle, we moeten als de bliksem weer vertrekken!' Rob komt op ons afgerend, hij gebaart druk met zijn armen. Een rilling gaat door mij heen als ik in de verte de gitzwarte lucht zie. 'Geef vol gas, Rohan!' schreeuwt Rob. We razen over de landingsbaan. Zweetdruppels stromen over Robs voorhoofd. Hij rukt de stuurknuppel naar zich toe, de motoren bulderen, ik voel hoe het vliegtuig ons optilt. Dan klinkt er een luide knal. 'Elle, kijk bij de motoren of er iets aan de hand is!' 'W...wat zeg je, Rob?' 'Kijk bij de motoren!' Met twee handen grijp ik elke stoel beet, ze trillen hevig, ik kan nauwelijks op mijn benen blijven staan. Langzaam schuifel ik naar het midden van het vliegtuig. Ik buig iets voorover en kijk door het kleine raam. Puin vliegt door de lucht, ik knipper met mijn ogen, ik sper ze open, een enorme tornado van wel tien voetbalvelden groot lijkt ons op te slokken. Tot overmaat van ramp zie ik de rechter propellor uitvallen. Mijn hart bonkt, ik zak door mijn knieën en ik kruip terug naar de cockpit. 'Een inmense wervelstorm neemt ons te grazen en één van de motoren is uitgevallen!' schreeuw ik. 'Verdomme! We gaan naar de verdoemenis!' gilt Rob. Ik knijp mijn ogen dicht, ik wacht op de dood. Maar dan wordt het geronk onverwacht minder. Rohan buigt opeens voorover, hij kan het haast niet geloven, hij roept: 'De tijd van het klokje is versprongen!' Rob grijpt naar zijn headset en gilt: 'Ik hoor gekraak op de boordradio... Mayday, Mayday!'

Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 juli 2019 - 18:43
Ik vlieg redelijk veel, voornamelijk naar Californië, dus kan ik het niet laten een paar dingen op te merken... Ik ben onlangs van Amsterdam naar L.A. gevlogen met vlucht KLM 603, die op de informatieborden aangeduid wordt met KL 0603. Normaal gezien zal je een combinatie als HLP 0112 niet tegenkomen. Het zal eerder ofwel HL 0112 ofwel HLP 112 zijn. HLP is trouwens een mij onbekende luchtvaartmaatschappij. De enige luchtvaartmaatschappij waarvan de code met H begint is Hong Kong Dragon Airlines (HAD of KA). Zie https://www.kwe.co.jp/en/useful-contents/code1#co… voor alle codes. Bij mijn weten zijn KLM (KL / KLM) en Delta (DL / DAL) de enige maatschappijen die rechtstreekse vluchten hebben tussen Schiphol en Los Angeles. Bij alle andere maatschappijen die ik ken, is een tussenstop nodig tussen AMS en LAX. Ik zie potentieel in het langere verhaal, maar er is nog werk aan. Bij voorbeeld: je vertelt het vanuit de ik-persoon, maar op een bepaald moment gebeuren dingen die de ik-persoon niet kan weten. Elle kan vanuit haar voorovergebogen positie niet zien dat Rob over zijn schouder kijkt; ze kan niet zien dat hij Rohan doordringend aankijkt. Ik ben twee weken geleden met een Boeing 787 naar L.A. gevlogen en gisteren teruggevlogen vanuit San Francisco met een Boeing 747. In het verleden heb ik gelijkaardige Californië-vluchten van en naar Amsterdam gedaan met een Airbus A 330 en een McDonnal-Douglas MD-11. Dat zijn de typische modellen waar KLM mee vliegt, maar geen van die vliegtuigen heeft een trapje; ze hebben enkel een slide. Als er een trap gebruikt wordt, dan wordt die op de luchthaven naar het vliegtuig gerold. Het zijn ook vliegtuigen die een pak meer dan 150 passagiers kunnen vervoeren. Op basis van de aanwezigheid van een trapje om in en uit het vliegtuig te komen, in combinatie met het aantal passagiers dat je vermeldt en de afstand tussen Amsterdam en L.A. (een kleine 5000 nautical miles), vermoed ik dat Rob, Rohan en Elle zich op een Boeing 727 bevinden. De meeste andere vliegtuigen met een trapje kunnen de afstand tussen AMS en LAX niet aan. Ik weet niet in hoeverre de 727 nog gebruikt wordt om van Amsterdam naar L.A. te vliegen. Het is economisch niet zo rendabel om die trip te maken met een vliegtuig waar maar zo weinig passagiers op kunnen. Ben je zeker dat je de drie langs de trap (die zich bij een 727 trouwens helemaal achteraan bevindt) wil laten ontkomen? Je zou ze langs de glijbaan naar buiten kunnen laten gaan en hen voor de volgende vlucht een ander toestel kunnen laten gebruiken. Ik mis de landing in je verhaal, alsook het moment waarop Elle het bewustzijn verliest. Ik zou daar toch een zin aan wijden. Ik snap de zin "ik ga op zoek naar kerosine" niet goed. Zo'n Boeing 727 ga je niet al vliegend vullen met een jerrycan of zo (en het duurt ook best lang voor zo'n toestel volgetankt is). Zou het niet beter zijn als Rob op zoek gaat naar een ander vliegtuig dat meer op zijn lijf geschreven is? Want dat een piloot van een sportvliegtuig zonder brokken te maken een airliner aan de grond kan zetten, vergt voor mij ook een enorme leap of faith. Waar je zegt "We lopen door de schuifdeuren naar binnen" zou ik graag weten waar je binnen loopt. Aangezien over niemandsland gesproken wordt, gaat het niet over LAX, maar is er een indicatie die aangeeft waar ze wel zijn? Je kan meestal niet zomaar van de tarmac naar een schuifdeur. In Schiphol kan dat eventueel wel, maar daar neem je een draaideur nadat je met het busje van de landingsbaan naar de luchthaven gevoerd bent. Rohan zet de ik-persoon op een bankje om naar een vitrine te gaan en meteen daarna doet het hoofdpersonage een hap in een goedgevulde sandwich die uitgespuwt wordt. De sandwich verandert meteen daarna in een flesje water dat door Rohan afgepakt wordt. Ook hier ben je te vlug willen gaan. Ik weet niet of je dat al gemerkt hebt, maar veel van die intercontinentale vliegtuigen laten je als passagier toe om mee te volgen wat te zien is op de camera's die op het vliegtuig gemonteerd zijn. Ik vind het bij voorbeeld fijn om, wanneer ik naar San Francisco vlieg, de San Francisco Bay via zo'n camera te bekijken. De piloten hebben uiteraard zicht op nog veel meer camera's, dus is het helemaal niet nodig voor Elle om naar het midden van het vliegtuig te lopen om naar de motoren te kijken. Dat kunnen ze dankzij camera's ook wel vanuit de cockpit zien. Nogmaals: als je hen in een kleiner vliegtuig doet overstappen, dan kan Elle door het zijraam de motor zien sputteren en kan ze Rob en Rohan na het horen van de knal toeroepen: 'Dat waren de motoren!' Dit zijn uiteraard maar suggesties. Het blijft fictie. Dat ik graag heb dat bepaalde details helemaal goed zitten in fictie, heeft vooral te maken met mijn persoonlijke smaak.

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 juli 2019 - 22:35
Ik vlieg redelijk veel, voornamelijk naar Californië, dus kan ik het niet laten een paar dingen op te merken... Ik ben onlangs van Amsterdam naar L.A. gevlogen met vlucht KLM 603, die op de informatieborden aangeduid wordt met KL 0603. Normaal gezien zal je een combinatie als HLP 0112 niet tegenkomen. Het zal eerder ofwel HL 0112 ofwel HLP 112 zijn. HLP is trouwens een mij onbekende luchtvaartmaatschappij. De enige luchtvaartmaatschappij waarvan de code met H begint is Hong Kong Dragon Airlines (HAD of KA). Zie https://www.kwe.co.jp/en/useful-contents/code1#co… voor alle codes. Bij mijn weten zijn KLM (KL / KLM) en Delta (DL / DAL) de enige maatschappijen die rechtstreekse vluchten hebben tussen Schiphol en Los Angeles. Bij alle andere maatschappijen die ik ken, is een tussenstop nodig tussen AMS en LAX. Ik zie potentieel in het langere verhaal, maar er is nog werk aan. Bij voorbeeld: je vertelt het vanuit de ik-persoon, maar op een bepaald moment gebeuren dingen die de ik-persoon niet kan weten. Elle kan vanuit haar voorovergebogen positie niet zien dat Rob over zijn schouder kijkt; ze kan niet zien dat hij Rohan doordringend aankijkt. Ik ben twee weken geleden met een Boeing 787 naar L.A. gevlogen en gisteren teruggevlogen vanuit San Francisco met een Boeing 747. In het verleden heb ik gelijkaardige Californië-vluchten van en naar Amsterdam gedaan met een Airbus A 330 en een McDonnal-Douglas MD-11. Dat zijn de typische modellen waar KLM mee vliegt, maar geen van die vliegtuigen heeft een trapje; ze hebben enkel een slide. Als er een trap gebruikt wordt, dan wordt die op de luchthaven naar het vliegtuig gerold. Het zijn ook vliegtuigen die een pak meer dan 150 passagiers kunnen vervoeren. Op basis van de aanwezigheid van een trapje om in en uit het vliegtuig te komen, in combinatie met het aantal passagiers dat je vermeldt en de afstand tussen Amsterdam en L.A. (een kleine 5000 nautical miles), vermoed ik dat Rob, Rohan en Elle zich op een Boeing 727 bevinden. De meeste andere vliegtuigen met een trapje kunnen de afstand tussen AMS en LAX niet aan. Ik weet niet in hoeverre de 727 nog gebruikt wordt om van Amsterdam naar L.A. te vliegen. Het is economisch niet zo rendabel om die trip te maken met een vliegtuig waar maar zo weinig passagiers op kunnen. Ben je zeker dat je de drie langs de trap (die zich bij een 727 trouwens helemaal achteraan bevindt) wil laten ontkomen? Je zou ze langs de glijbaan naar buiten kunnen laten gaan en hen voor de volgende vlucht een ander toestel kunnen laten gebruiken. Ik mis de landing in je verhaal, alsook het moment waarop Elle het bewustzijn verliest. Ik zou daar toch een zin aan wijden. Ik snap de zin "ik ga op zoek naar kerosine" niet goed. Zo'n Boeing 727 ga je niet al vliegend vullen met een jerrycan of zo (en het duurt ook best lang voor zo'n toestel volgetankt is). Zou het niet beter zijn als Rob op zoek gaat naar een ander vliegtuig dat meer op zijn lijf geschreven is? Want dat een piloot van een sportvliegtuig zonder brokken te maken een airliner aan de grond kan zetten, vergt voor mij ook een enorme leap of faith. Waar je zegt "We lopen door de schuifdeuren naar binnen" zou ik graag weten waar je binnen loopt. Aangezien over niemandsland gesproken wordt, gaat het niet over LAX, maar is er een indicatie die aangeeft waar ze wel zijn? Je kan meestal niet zomaar van de tarmac naar een schuifdeur. In Schiphol kan dat eventueel wel, maar daar neem je een draaideur nadat je met het busje van de landingsbaan naar de luchthaven gevoerd bent. Rohan zet de ik-persoon op een bankje om naar een vitrine te gaan en meteen daarna doet het hoofdpersonage een hap in een goedgevulde sandwich die uitgespuwt wordt. De sandwich verandert meteen daarna in een flesje water dat door Rohan afgepakt wordt. Ook hier ben je te vlug willen gaan. Ik weet niet of je dat al gemerkt hebt, maar veel van die intercontinentale vliegtuigen laten je als passagier toe om mee te volgen wat te zien is op de camera's die op het vliegtuig gemonteerd zijn. Ik vind het bij voorbeeld fijn om, wanneer ik naar San Francisco vlieg, de San Francisco Bay via zo'n camera te bekijken. De piloten hebben uiteraard zicht op nog veel meer camera's, dus is het helemaal niet nodig voor Elle om naar het midden van het vliegtuig te lopen om naar de motoren te kijken. Dat kunnen ze dankzij camera's ook wel vanuit de cockpit zien. Nogmaals: als je hen in een kleiner vliegtuig doet overstappen, dan kan Elle door het zijraam de motor zien sputteren en kan ze Rob en Rohan na het horen van de knal toeroepen: 'Dat waren de motoren!' Dit zijn uiteraard maar suggesties. Het blijft fictie. Dat ik graag heb dat bepaalde details helemaal goed zitten in fictie, heeft vooral te maken met mijn persoonlijke smaak.
Hoi Bruno, Dank voor je uitgebreide advies! Dat had ik eerder moeten weten! Ik heb 15 jaar geleden voor het laatst gevlogen, ik doe het in mijn broek bij de gedachte dat ik in september ga vliegen. Ik dacht dat ik deel 2 zo op papier had staan, integendeel, het heeft mij heel wat moeite en zweetdruppeltjes gekost. Je hebt gelijk, HLP 0112 bestaat niet. Ik heb het bewust en met een knipoog gekozen. HLP staat natuurlijk voor help, en (0)112 is het alarmnummer. Het foutje ga ik aanpassen, Elle kan inderdaad de positie van Rob niet zien als ze voorovergebogen zit. De ideeën heb ik uit de film The Langoliers van Stephen King gehaald. De film is uit de jaren negentig, ik geloof 1995. Dat beeld had ik steeds voor me. Misschien had ik dat jaartal ergens terug moeten laten komen. In de film ging het over een binnenlandse vlucht, het aantal passagiers was dus een stuk minder. En als ik mij niet vergis stapten ze in 'Niemandsland' uit het vliegtuig met een trapje. 15 Jaar geleden ging ik ook via een trap naar binnen en weer naar buiten, het was wel een charter vliegtuig. Het vliegtuig uit mijn verhaal is geen charter vlucht, dat begrijp ik. Ik heb ook voor een trap gekozen omdat het makkelijk is om Elle, Rob en Rohan in en uit te laten stappen. Misschien druist het tegen alle schrijfregels in, maar soms wijk ik af en vind ik het juist leuk als dingen niet kloppen. Het verhaal is een mix van mijn fantasie en terugblikken uit de film. Dat veel passagiers verdwijnen en er maar een paar overblijven, is ook onmogelijk. Maar over smaak valt gelukkig te twisten ;) Ik moest het verhaal flink inkorten, daarom heb ik de landing eruit gehaald. Misschien is het beter om het toch kort te beschrijven. Dat geldt ook voor het moment van de sandwich en het flesje water. Ik zou het graag in meer woorden willen omschrijven! Ik ga kijken of ik er iets aan kan veranderen. In 1995 hadden ze waarschijnlijk nog geen camera's, dus Elle moest wel van haar plek komen... ;) Ik wil je nogmaals bedanken voor het lezen van mijn lange verhaal en je leerzame feedback :thumbsup:

Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 juli 2019 - 12:44
In de film ging het over een binnenlandse vlucht, het aantal passagiers was dus een stuk minder. En als ik mij niet vergis stapten ze in 'Niemandsland' uit het vliegtuig met een trapje.
Je zou er natuurlijk ook een kortere vlucht van kunnen maken (bvb wat men een "red eye" noemt). Dan heb je meer vrijheid wat vliegtuigtypes betreft. Ik heb aan de Westkust nog in een De Havilland DHC-8 400 gereisd (van Portland naar Seattle). Dat lijkt me een leuk model voor je verhaal, want het is een vliegtuig voor commerciële vluchten met trapjes én propellors (visueel sterker én het is een speciale ervaring). Dan moet je wel het aantal passagiers halveren. Ook het tijdsverschil moet dan een andere verklaring hebben. Ik vond het trouwens vreemd dat niet alleen een broodje, maar ook water uit het verleden slecht smaakte. Brood van gisteren smaakte gisteren nog vers. Water zeker. (En "gisteren" associeer ik niet direct met "de vervlogen tijd".) Ik vertrek heel graag van heel concrete informatie om vandaaruit mijn fantasie te laten werken. Ik gebruik concrete details als fundering voor de fictie die ik erop baseer. https://media.ausbt.com.au/862,487-4dd4796b7bc84a278f023e9e767f1341-qantas-best-seats-dash-8.jpg

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 juli 2019 - 11:05
Dat is een goed idee, een model met propellors. Een paar dingen zou ik aan moeten passen, maar daar kom ik wel uit. En de scène met Elle op het eind kan er ook in blijven staan :thumbsup: Omdat ze in 'Niemandsland' zijn belandt, smaakt het voedsel bedorven. In de film wordt het verleden 'opgegeten' door een soort van griezelig Pacman beest. (Dat vond ik erg nep en heb ik voor een storm gekozen). Dat is ook de reden dat er niemand aanwezig is en dat het voedsel niet meer smaakt. Voor de titel vond ik 'vervlogen' beter passen (klinken) dan 'verleden'. Het heeft eigenlijk dezelfde betekenis. Ik ga ermee aan de slag, dank voor je reactie!

Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 juli 2019 - 12:45
Omdat ze in 'Niemandsland' zijn belandt, smaakt het voedsel bedorven. In de film wordt het verleden 'opgegeten' door een soort van griezelig Pacman beest. (Dat vond ik erg nep en heb ik voor een storm gekozen). Dat is ook de reden dat er niemand aanwezig is en dat het voedsel niet meer smaakt.
Bedankt vooe het verklaren van het voedsel. Zoals je het beschrijft, doet de storm me denken aan het oprukkende grote niets in "Het oneindige verhaal" van Michael Ende. Ik herinner me hoe ik dat als kind heel angstaanjagend vond (veel angstaanjagender dan een Pacman-beest).
Voor de titel vond ik 'vervlogen' beter passen (klinken) dan 'verleden'. Het heeft eigenlijk dezelfde betekenis.
Vervlogen verwijst ook een beetje naar het vliegtuig , dus ja, ik volg je redenering ;-) PS: ik heb een prentje van zo'n De Haviland toegevoegd aan mijn vorig comment.

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 juli 2019 - 0:19
Omdat ze in 'Niemandsland' zijn belandt, smaakt het voedsel bedorven. In de film wordt het verleden 'opgegeten' door een soort van griezelig Pacman beest. (Dat vond ik erg nep en heb ik voor een storm gekozen). Dat is ook de reden dat er niemand aanwezig is en dat het voedsel niet meer smaakt.
Bedankt vooe het verklaren van het voedsel. Zoals je het beschrijft, doet de storm me denken aan het oprukkende grote niets in "Het oneindige verhaal" van Michael Ende. Ik herinner me hoe ik dat als kind heel angstaanjagend vond (veel angstaanjagender dan een Pacman-beest).
Voor de titel vond ik 'vervlogen' beter passen (klinken) dan 'verleden'. Het heeft eigenlijk dezelfde betekenis.
Vervlogen verwijst ook een beetje naar het vliegtuig , dus ja, ik volg je redenering ;-) PS: ik heb een prentje van zo'n De Haviland toegevoegd aan mijn vorig comment.
Het verhaal van Michael Ende ken ik niet, de titel nodigt wel uit om gelezen te worden. Zeker als kind kan een grote storm angstaanjagend zijn. Dan heeft vervlogen een beetje een dubbele betekenis, die gedachte was nog niet bij mij opgekomen. Ik heb voor een lange binnenlandse vlucht gekozen, anders kwam ik in de knoop met het stukje uit deel 1 dat Elle in slaap valt. Een vlucht van 2 uur zou dan tekort zijn. De lange vlucht met het propellorvliegtuig zou nog twijfelachtig kunnen zijn, maar ik weet niet hoe ik dat anders kan oplossen. Ik kon op internet ook niets vinden of een DHC8 400 met 1 motor zou kunnen vliegen. Op die 2 puntjes na is het verhaal volgens mij redelijk kloppend. Dank je voor het prentje! Ik heb het (hele) verhaal zo goed mogelijk aangepast, mocht er nog iets zijn dan hoor ik het graag!

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 juli 2019 - 17:54
Anke, … wat heb je gedurfd om aan zo'n verhaal te beginnen. Het was bijzonder om te lezen. Knap gedaan, vind ik dat.

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 juli 2019 - 11:28
Ja, ik ben helemaal mee in het verhaal, nu. Het is nu wachten op het vervolg :D
Ik ben blij met je goedkeuring :) Dank voor je hulp, zonder jouw advies was het mij niet gelukt het verhaal helemaal af te maken. Ik heb het detail in deel 1 nog aangepast. Een trilogie zou wel gaaf zijn, maar voor nu laat ik het even hierbij ;)

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 juli 2019 - 11:29
Anke, … wat heb je gedurfd om aan zo'n verhaal te beginnen. Het was bijzonder om te lezen. Knap gedaan, vind ik dat.
Dank je Riny. Het heeft veel bloed, zweet en tranen gekost, maar het was het zeker waard! Dank je voor het lezen!

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 juli 2019 - 20:14
Anke, mooi deel 2, graag gelezen en wat een interessante aanvullingen hier op het forum. Bruno ik heb weer veel bijgeleerd over het vliegen. Je verstaat de kunst spanning in je tekst te schrijven. Ik merk dat ik over je tekst heenvlieg en dat bedoel ik als compliment :thumbsup: Ga lekker zo door en ik wens je een fijne avond.

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 juli 2019 - 20:41
Anke, mooi deel 2, graag gelezen en wat een interessante aanvullingen hier op het forum. Bruno ik heb weer veel bijgeleerd over het vliegen. Je verstaat de kunst spanning in je tekst te schrijven. Ik merk dat ik over je tekst heenvlieg en dat bedoel ik als compliment :thumbsup: Ga lekker zo door en ik wens je een fijne avond.
Dank je Mw.Marie voor het lezen van deel 2 en voor je complimenten! Dat doet mij erg goed :) Ik hoop dat ik nog veel mooie verhaaltjes kan schrijven :thumbsup: Nog een fijne avond!

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 16 juli 2019 - 23:02
En op naar deel 3 :). Misschien toch een keer een vervolgverhaal schrijven. Lekker spannend geschreven.
Hoi Annette Rijsdam, Dank je voor het lezen van beide verhaaltjes. Misschien komt er nog een deel 3...