#254 Bestemming Onbekend (aangepast)

‘Wat ben je toch een oen!’ schreeuw ik. Ik laat mijn handen door mijn haren glijden en plof neer op de harde bank. De vrouw naast me kijkt me verschrikt aan. ‘Pardon, ik wilde u niet laten schrikken,’ zeg ik zachtjes. Ze knikt en glijdt snel het toilet in. Ik laat mijn hoofd in mijn handen vallen. Wat heb ik me toch op de hals gehaald. Mijn vriendinnen Samantha en Joyce waren tè overtuigend. Een verassing single-reis is echt wat voor jouw Christien. Dat moet je echt doen. Jij bent zo avontuurlijk. Misschien vind je wel jouw grote liefde! Tot overmaat van ramp had ik die avond direct geboekt. Avontuurlijk, prima. Met compleet onbekenden, vooruit dan maar. Drie weken, veel te lang eigenlijk. Naar een onbekende bestemming, wat dacht ik wel niet! De control freak in me wil niets anders dan rechtsomkeert maken en naar huis gaan. In de verte zie ik een vrouw met het logo van het boekingsbureau op haar gilet aankomen. Eindelijk, de verlossende woorden zijn in aantocht. Ik wiebel heen en weer in afwachting van de vrouw. Ik sta op en de vrouw loopt me straal voorbij. ‘Mevrouw! Hé, wacht eens even!’ roep ik. Nonchalant draait ze zichzelf om. Ze bekijkt me van top tot teen. ‘Wat moet je?’ vraagt ze nors waarna haar kauwgombal klapt. ‘U bent toch van Bestemming Onbekend? Mijn naam is Christien van Rijn. Ik moest mezelf hier melden voor de reisdocumenten.’ Haar ogen rollen naar achter en ze slaat haar map open. Ze slaakt wat ongeïnteresseerde kreetjes en pakt haar telefoon uit haar boezem. ‘Jeremy! Er staat hier weer eens drammer die niet kan wachten op haar vakantie.’ Ze drukt haar telefoon terug, draait zich om en zonder wat te zeggen vertrekt ze weer. Is dit de vriendelijkheid van Bestemming Onbekend? Weet je wat, die duizend euro kan me gestolen worden. Ik loop de hoek om, klap tegen iemand aan en papieren vliegen me om de oren. Ik druk mijn bril weer op mijn neus en voor me staat een jongeman met het logo van Bestemming Onbekend op zijn vest. Als een kip zonder kop begint hij de papieren bij elkaar te sprokkelen. ‘Mijn excuses,’ zegt hij met trillende stem. Zijn ogen kruisen de mijne. ‘U-uh, mijn naam is Jeremy van Bestemming Onbekend.’ Ik begin te lachen en zeg: ‘Je mond staat open. Zo trek je nog vliegen aan.’ Langzaam sluit zijn mond. ‘Nogmaals mijn excuses. Ben je toevallig Christien van Rijn?’ Ik knik instemmend. ‘Ge-geweldig! Ben je klaar voor een fantastische vakantie?’ ‘Nou, eigenlijk niet. Ik stond op het punt om naar huis te gaan.’ ‘Naar huis gaan? Dan mis je een super vakantie. Ik ga niet voor niets mee deze keer.’ Hij legt zijn hand op mijn schouder en zijn glimlach betovert me. Hij rijkt me een envelop met mjin naar erop. ‘Als het dan maar Hawaii is,’ zucht ik. Ik scheur de envelop open en met trillende handen vouw ik het papier open. Ik begin te schateren en omhels Jeremy. Al mijn spanning valt in één klap weg.