Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#253 - Krantenmeisje

Mijn kamer is nog dezelfde als vier weken geleden. Niets veranderd. De balletposter aan de muur hangt er nog. Mijn moeder had hem weg kunnen halen. Dat heeft ze niet gedaan. Misschien maar goed ook. Juist het verdwijnen ervan zou pijnlijk zijn. Ik wil geen balletdanseres worden. Ik dans gewoon graag. Danste. Het is wennen om in de verleden tijd over mezelf te praten. Probeer aan iets leuks te denken, zeggen ze. Het leidt je af en het bevordert het herstel. Dus ik doe mijn best. Op de muur tegenover mij hangt een poster van de plattegrond van Rome. Dat was leuk. Met de hele klas door de stad slenteren, rond blijven hangen in het Pantheon omdat ik wilde zien hoe het licht verschuift, een terrasje pakken op het Piazza Navona en er niet aan denken dat je voor één glas cola heel veel kranten rond moet brengen. Over twee maanden gaat mijn school op skireis. Ik had me al aangemeld. Ze zeggen dat ik van geluk mag spreken. De tassen achterop hebben de ergste klap opgevangen. Ik bracht kranten rond, toen jij ineens opdook. Uit het niets. Vanuit het donker. Heel kort zag ik mijn schaduw in het schijnsel van jouw koplampen. Daarna de klap. Ik wil niet denken aan de klap. Ik moet aan iets leuks te denken. Justin Bieber. Hij hangt boven me, links en rechts van me. Hij is overal in deze kamer. Ik ga terug naar dat onvergetelijke concert. Met mijn vriendinnen naar Arnhem. We hadden bijna de trein gemist en we moesten rennen. Drie giechelende meiden. De conducteur wachtte op ons. We hebben genoten en gelachen. Fleur en Sophie zijn een keer bij me geweest. In het ziekenhuis. Ze zaten naast me, dicht tegen elkaar aan. Ze hielden elkaars hand vast. Niet die van mij. Daarna heb ik ze niet meer gezien. Ik snap dat wel. Het is moeilijk als je zestien bent. Mijn rug doet pijn. Ik wil me op mijn zij draaien, maar dat kan ik niet. Ik heb daar hulp bij nodig. Daarom heb ik een belletje bij mijn bed, maar ik heb zojuist ook al gebeld. Ik had de po nodig. Ik wil mijn moeder niet te vaak tot last zijn. Ik moet proberen aan iets leuks te denken. Dat helpt, zeggen ze, maar dat valt niet mee als je plassen moet. De artsen zeggen dat ik het gevoel in mijn benen terug kan krijgen. Op den duur. Revalidatie zal minstens een half jaar duren, zeggen ze. Nu is rust nodig. Mijn hoofd raakte de grond hard toen jouw auto mijn fiets raakte. Waarom reed je door? Waarom ben je niet gestopt? Uitgestapt? Weet je hoe lang ik daar in het donker alleen op de grond heb gelegen? Ik moet aan leuke dingen denken, maar ik heb alleen mijn herinneringen. Herinneringen waarin ik kan rennen, dansen, slenteren. Ik denk daarom het liefst aan de agent die aan mijn bed zal staan om te zeggen dat ze je gevonden hebben.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Sandra wat een indringend verhaal zet je neer. De herhalingen die je gebruikt werken hier goed: Ik moet aan iets leuks denken. Het geeft de situatie meer inhoud qua inlevingsvermogen van mij als lezer. Deze zin: Ze hielden elkaars hand vast. Niet die van mij. Geeft me bijna rillingen, zo treffend. Kortom weer knap gedaan en graag gelezen. Fijne WK wedstrijd strakjes :thumbsup:

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Sandra, in één woord prachtig. Je verhaal sleurt me mee. Dit is niet alleen een reis, maar ook een ontsnapping aan de bittere werkelijkheid. Heel mooi gedaan!

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een reis, Sandra, die vanaf de eerste zin boeit. Je zet de pijn van je hp daar meteen neer zonder te zeggen wat er gebeurt is; het niet meer kunnen dansen en de balletposter die er nog hangt. Hiermee trek je de lezer zo het verhaal in. En het werd hierboven al genoemd, de herhaling in je alinea's (ik moet aan iets leuks denken) is goed gevonden. Hij wordt ook niet vervelend omdat het voorstelbaar is dat je hp dit doet. Je hebt je verhaal goed opgebouwd, knap. Een mooi beeld dit; 'Heel kort zag ik mijn schaduw in het schijnsel van jouw koplampen.' Ik heb het graag gelezen!

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel erg aangrijpend. Dat dwangmatige "Ik moet aan iets leuk denken," wat dan bijna niet wil lukken en dat ze alleen maar wil dat de dader gepakt wordt. Ik hoop dat de hp ooit weer kan dansen. Met ontroering gelezen.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Sandra wat een indringend verhaal zet je neer. De herhalingen die je gebruikt werken hier goed: Ik moet aan iets leuks denken. Het geeft de situatie meer inhoud qua inlevingsvermogen van mij als lezer. Deze zin: Ze hielden elkaars hand vast. Niet die van mij. Geeft me bijna rillingen, zo treffend. Kortom weer knap gedaan en graag gelezen. Fijne WK wedstrijd strakjes :thumbsup:
De inspiratie voor het vasthouden van de handen komt uit het boek 'Ik heet Lucy Barton' van Elizabeth Strout. In dit verhaal bezoekt een moeder haar dochter die in het ziekenhuis ligt. De moeder zit steeds maar aan het voeteneind en niet naast haar dochter. Dit zegt iets over hun relatie. Het boek leest prettig weg, maar heeft een diepere lading. Ik heb ervan genoten. Fijn dat de herhaling goed overkomt.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Sandra, in één woord prachtig. Je verhaal sleurt me mee. Dit is niet alleen een reis, maar ook een ontsnapping aan de bittere werkelijkheid. Heel mooi gedaan!
Dank je wel, Chantal. Het is inderdaad een ontsnapping, die maar lastig blijkt.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een reis, Sandra, die vanaf de eerste zin boeit. Je zet de pijn van je hp daar meteen neer zonder te zeggen wat er gebeurt is; het niet meer kunnen dansen en de balletposter die er nog hangt. Hiermee trek je de lezer zo het verhaal in. En het werd hierboven al genoemd, de herhaling in je alinea's (ik moet aan iets leuks denken) is goed gevonden. Hij wordt ook niet vervelend omdat het voorstelbaar is dat je hp dit doet. Je hebt je verhaal goed opgebouwd, knap. Een mooi beeld dit; 'Heel kort zag ik mijn schaduw in het schijnsel van jouw koplampen.' Ik heb het graag gelezen!
Goed om te lezen, dit alles. Dank je wel!

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel erg aangrijpend. Dat dwangmatige "Ik moet aan iets leuk denken," wat dan bijna niet wil lukken en dat ze alleen maar wil dat de dader gepakt wordt. Ik hoop dat de hp ooit weer kan dansen. Met ontroering gelezen.
Fijn dat het ontroerd. Dat wilde ik ook wel bereiken. Ik weet niet of ze ooit weer kan dansen. Lopen wel. Misschien popt ze weer een keer op in mijn hoofd en komt er een vervolg.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo SanVis, … ook ik sluit me aan bij de voorgangers; prachtverhaal. Wat goed van je om je zo te kunnen inleven. Hoop dat de politie kan vertellen … Er komt vast wel een vervolg.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo SanVis, … ook ik sluit me aan bij de voorgangers; prachtverhaal. Wat goed van je om je zo te kunnen inleven. Hoop dat de politie kan vertellen … Er komt vast wel een vervolg.
Dank je wel, Riny. De politie, dat is een idee. Via die weg valt misschien nog recht te halen. Of een vreselijke vorm van wraak. Nou ja, we zien wel.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Tja, wat kan ik nog toevoegen. Alles is al gezegd. Mooi geschreven.