#253 Waakstand

Waakstand Een tweepersoonsbed in de breedste uitvoering, mijn armen en benen wijd uitgestrekt zonder over de rand te hangen. Ik heb het licht net uitgedaan en laat mijn ogen wennen aan de schemer. In deze ruimte is het nooit echt donker. Ik lees de seizoenen af aan de mate van vormeloosheid van de spullen om me heen. De kleren op de stoel, die zich in de winter tonen als monsters die mij belagen en mijn nachtmerries inleiden. De foto waar ik nog net contouren in herken, waarvan ik weet dat jij je erin verstopt. De zomer is anders. De bries van de ventilator die verkoeling brengt op mijn blote huid. Alleen ondergoed. Slip en bh. Zelfs op het meest duistere moment van de nacht zie ik de spullen om me heen. De kaart waarop onze cruisetocht met viltstift is ingetekend. Ik voel mijn bed deinen. Ik hoor hoe het constante blazen van de ventilator het geluid van de ruisende golven aanneemt. Ik weet dat jij uit de foto stapt en voel hoe je naast me komt liggen. De twee badlakens naast elkaar, dicht tegen de railing, weg van de drukte van het zwembad. Zwembroek en bikini. We liggen zoals we vaker lagen. Je hoofd op mijn uitgestrekte bovenarm, je haren kriebelend tegen mijn wang. Jouw benen om mijn been geslagen. Je snurkt. De cijfers van de wekkerradio geven vijf uur in de ochtend aan. Het raam staat op een kier. Ik schommel verder. De sloep op de Eem. Jij en ik in dezelfde houding. Wat dichter tegen elkaar, omdat de boot maar weinig ruimte biedt. De vogels die het licht al een poosje aankondigen. De diepblauwe kleur van het doek dat over onze slaapplek heen gespannen is, die naar zwart neigt in de periode waarop het donker nog strijdt met het licht. Ik staar naar boven. Jij naast me. Je adem die langs mijn oor glijdt. Het ledlampje van de televisie aan de muur, brandt in een lichtoranje kleur en geeft de standby stand aan. De nachten dat we op de berg lagen. De sterren zagen vallen. We wensten alles. De eeuwig liefde, gezondheid en een leven lang. Jouw laatste reis, toen het snurken stokte. Het lampje op de televisie flakkert een klein beetje. Het is moeilijk te bepalen hoe ver je van me weg bent. De nacht en deze ene ster.