# 252 - De dialoog

Schrijfopdracht # 252 – Dialoog Catherine nestelt zich op de bank met haar schrijfblok, haar opdracht met aantekening: let eens op het perspectief, dan: trrring – trrring, de telefoon: ‘Met Catherine Berkman.’ Een onbekend ruisend zoemend geluid beroert haar oor. Zij spant zich in om nog meer geluiden op te vangen; helaas, het blijft bij ruisen en zoemen. Plotseling een bulderende stem: ‘J a a h - met Prometheus hier, uit de Kosmos’! ‘Prometheus, ben jij dat echt; de enige échte?’ ‘Ja, wat dacht je dan? Jij bent toch ook de enige echte Catherine Berkman?’ ‘Jij hebt ons toch uit klei geboetseerd, van Zeus vuur gestolen en ons mensen daarmee in contact gebracht en toen … Jij hoort toch bij de Titanen?’ ‘Helemaal waar, maar nu niet zo lang kletsen, ik heb weinig tijd en dit is een proef … Luister, heb jij laatst niet gedroomd over een man die onverwachts op je bank zat? Waar jij toen tegen zei: Wat heb ik jou in lange tijd niet gezien?’ ‘Ja, dat was mijn man Kees, maar het was maar even hoor, het was een hallucinatie - niets om je ongerust over te maken dat komt wel vaker voor. Hij zag er alleen veel gezonder en jonger uit dan toen hij zo ziek was.’ ‘Schrik niet, hij staat hier naast me en kan je even gedag zeggen, meer niet.’ *** Adem in – adem uit: rustig blijven, alles komt goed. Vertrouw op Prometheus *** ‘Dag Catherine, met Kees. Ik wil je zeggen: Leef nu je leven en wees gelukkig; wacht nog met hier naar toe te komen.’ ‘Hi Kees, dat was ik ook niet van plan, ik kan daar nog lang genoeg zijn; maar Kees, hoe is het met onze dierbare overledenden? Zij zijn waarschijnlijk, net als jij, ook veranderd in sterrenstof?’ ‘Ik kan en mag niets zeggen. We leven in een wondere wereld.’ Verbinding verbroken, droom voorbij? Wezenloos staart Catherine in de verte …