#252 verhuizen

Mijn moeder ging verhuizen naar een aanleunwoning. Wij wisten nergens van. Ze kondigde het aan als een fait accompli. Over twee weken zou ze overgaan. De verhuizer was zelfs al geregeld. ‘Mam, dat hadden wij toch kunnen doen met een busje?’ 'Maar schat, daar hebben jullie toch ook helemaal geen tijd voor. Jullie zijn ook allemaal druk. Jullie hebben ook allemaal je eigen gezinnetje en jij met je rug. Ik wil het gewoon zo. Nergens omkijken naar. Basta. Maar misschien wil je helpen de huursubsidie regelen als ik over ben.’ ‘Laten we dat anders nu alvast doen.’ ’Nee, lieveling, dat kan pas als ik officieel bewoner ben. Dat komt dan wel.’ ‘Wat doe je met alle meubels die overblijven? En je koelkast?’ ‘De kringloop komt woensdag.’ ‘Moet er nog gewit worden? Of behangen?' ‘Dat doet de woningbouwvereniging.’ 'Je hebt het allemaal al tot in de details geregeld.’ ‘Och schat, ik heb toch verder niets aan mijn hoofd. Jullie hebben je werk en de kinderen en je sport.’ ‘Ja. We hadden nog langs willen komen afgelopen weekend. Maar het kwam er niet van. Ik kan anders gewoon een keer ’s avonds komen als er wat gedaan moet worden, hè?’ ‘Weet ik toch.’ ‘Alleen deze donderdag niet. Dan moet ik werken.’ ‘Het komt allemaal goed, schat. Misschien kunnen jullie in het weekend nog komen. Dan kunnen de kinderen ook een soort afscheid nemen van het huisje. Anders is het ook zo gek dat ik ineens ergens anders woon.’ ‘Ja. Alleen zaterdag hebben we voetbal en een judotoernooi. Maar zondag kan denk ik wel. We hebben wel een verjaardag, maar daarvoor of daarna zal misschien wel lukken. We zouden nog naar de Ikea.’ ‘Prima schat. Stuur anders maar een appje als het niet lukt.’ ‘Nee, het lukt wel denk ik. Heb je zelf nog iets nodig van de Ikea? Anders kunnen we dat meteen halen als we er zondag toch zijn.’ ‘Nee hoor, lieverd.’ ‘Oké. Maar je laat het weten als ik iets kan doen, toch?’ ‘Natuurlijk, jongen.’ ‘Oké.’ ‘Fijne avond verder nog. Slaap lekker voor straks.’ ‘Ja, jij ook.’ ‘Nou dag, schat. Ik hou van jou.’ ‘Ja. Dag mam. Tot gauw.’