#250 Zeven-acht-tweeduizend acht
Het was een dag om nooit meer te vergeten. Vlak voordat ik het ja-woord mocht uitspreken, zorgde een flits voor een beetje licht in de duisternis. Enkele tellen later klonk er een luide donderknal. Mijn aanstaande staarde mij verbaasd aan, glimlachend zei ze: 'De moeders in de hemel laten ook van zich horen!'
Een paar krasjes tekenen de buitenkant, het eremetaal heeft zijn glans verloren. Net als de herinneringen vervagen ook de contouren. De drie diamantjes glinsteren in het licht, zij zullen altijd blijven fonkelen. Een dun lijntje omringt het sieraad, het lijkt het bovenste edelsteentje te ondersteunen. Esther, zeven-acht tweeduizend acht, verbonden tot de dood ons scheidt.
De ring behoort met zijn halve centimeter breed, tot de zwaardere middenklasse. Aangezien mijn ringvinger maar zes centimeter groot is.
Trouwen, het was een dure aangelegenheid. Ondanks de hoge rekeningen, hadden wij gelukkig nog een financiële meevaller. We gingen niet voor goud, maar voor de tweede plek, namelijk de witte eremedaille. Die was na een jaar tijd flink in prijs gedaald. We hoefden bij de kassa vierhonderd euro minder af te rekenen.
De bruidsschat is helaas achterwege gebleven, maar mijn bruid is een schat van een mens, en dat is onbetaalbaar.
Een trouwerij, heerlijk
Lid sinds
9 jaarRol
mw.Marie schreef: Wat ik na
Lid sinds
6 jaar 4 maandenRol
mw.Marie schreef: Een
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
Bruno Lowagie
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
Morantisch.
Lid sinds
11 jaar 2 maandenRol
N.D.D. schreef: Morantisch.
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
Dag Anke, Wat een mooi
Lid sinds
16 jaar 10 maandenRol
Coach Marijcke Cauwe
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
Hoi Anke, wat een romantiek!
Lid sinds
14 jaar 1 maandRol
edwinchantalenquinten
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
Hallo Anke, … je verhaal werd
Lid sinds
11 jaar 11 maandenRol
Riny schreef: Hallo Anke, …
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol