Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#250 Zeven-acht-tweeduizend acht

Het was een dag om nooit meer te vergeten. Vlak voordat ik het ja-woord mocht uitspreken, zorgde een flits voor een beetje licht in de duisternis. Enkele tellen later klonk er een luide donderknal. Mijn aanstaande staarde mij verbaasd aan, glimlachend zei ze: 'De moeders in de hemel laten ook van zich horen!' Een paar krasjes tekenen de buitenkant, het eremetaal heeft zijn glans verloren. Net als de herinneringen vervagen ook de contouren. De drie diamantjes glinsteren in het licht, zij zullen altijd blijven fonkelen. Een dun lijntje omringt het sieraad, het lijkt het bovenste edelsteentje te ondersteunen. Esther, zeven-acht tweeduizend acht, verbonden tot de dood ons scheidt. De ring behoort met zijn halve centimeter breed, tot de zwaardere middenklasse. Aangezien mijn ringvinger maar zes centimeter groot is. Trouwen, het was een dure aangelegenheid. Ondanks de hoge rekeningen, hadden wij gelukkig nog een financiële meevaller. We gingen niet voor goud, maar voor de tweede plek, namelijk de witte eremedaille. Die was na een jaar tijd flink in prijs gedaald. We hoefden bij de kassa vierhonderd euro minder af te rekenen. De bruidsschat is helaas achterwege gebleven, maar mijn bruid is een schat van een mens, en dat is onbetaalbaar.

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Een trouwerij, heerlijk verhaal. En dan: augustus 2008, het prachtige jaar van de mooie getallen. Ik hoop dat het jullie waarlijk geluk zal brengen. Ik mag hopen dat de herinnering niet vervaagd, mijn partner en ik zijn dit jaar 40 jaar getrouwd en nog steeds kunnen we genieten als we terugkijken op idd een kostbare aangelegenheid, die gelukkig gesponserd werd bij ons. We bezaten geen cent, maar het meest kostbare ervan is en blijft de mensen, die je dan omringen. Fijn dat je me eventjes weer terug bracht van zo lang geleden :nod: Wat ik na twee maal lezen niet begrijp is: de witte eremedaille, die dan 400 euro oplevert. Je maakt me nieuwsgierig :thumbsup: Ontzettend graag gelezen en fijne avond.

Lid sinds

5 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat ik na twee maal lezen niet begrijp is: de witte eremedaille, die dan 400 euro oplevert.
2008 was een Olympisch jaar. Zou het daar iets mee te maken hebben? Zelf ben ik volgend jaar 25 jaar getrouwd. Onze trouwringen hadden een soort kartelingen die, wanneer je in bed een boek las, door het licht van de leeslamp gouden stipjes deden weerkaatsen op de pagina's. Over de jaren heen zijn die kartelingen afgesleten en lijken onze ringen heel gewoon geworden. Gelukkig is dat niet symbolisch voor ons huwelijk. Daar zijn de kartelingen nog steeds aanwezig, en gelukkig maar! :p

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een trouwerij, heerlijk verhaal. En dan: augustus 2008, het prachtige jaar van de mooie getallen. Ik hoop dat het jullie waarlijk geluk zal brengen. Ik mag hopen dat de herinnering niet vervaagd, mijn partner en ik zijn dit jaar 40 jaar getrouwd en nog steeds kunnen we genieten als we terugkijken op idd een kostbare aangelegenheid, die gelukkig gesponserd werd bij ons. We bezaten geen cent, maar het meest kostbare ervan is en blijft de mensen, die je dan omringen. Fijn dat je me eventjes weer terug bracht van zo lang geleden :nod: Wat ik na twee maal lezen niet begrijp is: de witte eremedaille, die dan 400 euro oplevert. Je maakt me nieuwsgierig :thumbsup: Ontzettend graag gelezen en fijne avond.
Hoi Mw.Marie, Mooi is dat hè om aan die dag terug te denken. Ik hoop niet dat alle herinneringen vervagen als ik straks wat grijzer wordt... Helaas waren onze moeders er toen al niet meer bij, het was een groot gemis. We wilden eigenlijk 8-8-2008 trouwen, maar 1.5 jaar van te voren was de gemeente jammer genoeg al volgeboekt. Ik zal je (en Bruno's) nieuwsgierigheid meteen beantwoorden. Met de witte eremedaille bedoel ik wit goud. Het was iets goedkoper dan normaal/verguld goud. Omdat we de ringen al in 2007 besteld hadden, en een jaar later de goudprijs flink was gedaald, liepen wij met een big smile bij de juwelier weer naar buiten. Dank je voor je gelukswensen! Dat wens ik jullie ook toe, op naar een gouden bruiloft! 40 Jaar is al een hele tijd, dat moeten wij nog maar eens zien te halen. Mijn opa en oma hebben diamant nog meegemaakt. Wat fijn om te lezen dat ik je met mijn verhaal even terug naar een mooi moment in het verleden heb gebracht ;) Dank voor je reactie en een fijne avond.

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat ik na twee maal lezen niet begrijp is: de witte eremedaille, die dan 400 euro oplevert.
2008 was een Olympisch jaar. Zou het daar iets mee te maken hebben? Zelf ben ik volgend jaar 25 jaar getrouwd. Onze trouwringen hadden een soort kartelingen die, wanneer je in bed een boek las, door het licht van de leeslamp gouden stipjes deden weerkaatsen op de pagina's. Over de jaren heen zijn die kartelingen afgesleten en lijken onze ringen heel gewoon geworden. Gelukkig is dat niet symbolisch voor ons huwelijk. Daar zijn de kartelingen nog steeds aanwezig, en gelukkig maar! :p
Hoi Bruno, Het had niets met de olympische spelen te maken. Ik verwijs je door naar mijn reactie bij Mw.Marie :) 25 Jaar is een jubileum, en ook al een hele tijd. Wat bijzonder van het licht dat weerkaatste van jullie trouwringen. Je zou de ringen weer in originele staat kunnen terug brengen, maar dat moet je willen (en kunnen betalen). Goed dat de kartelingen voortleven, dat is het allerbelangrijkste! Dank voor je reactie :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Anke, Wat een mooi verhaal en dan nog wel echt gebeurd! Fijn te lezen dat 'de sprangkelingen' kunnen blijven bestaan. :o
Hoi Marijcke, Dank voor het lezen van mijn verhaal, het was een bijzondere dag die ik niet snel zal vergeten.

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Anke, wat een romantiek! En die donderknal (ik denk dat je het als één woord schrijft); wat een bijzondere bezegeling! Mooi beschreven. Een paar dingetjes vielen mij op: "De ring behoort met zijn halve centimeter breed, tot de zwaardere middenklasse. Aangezien mijn ringvinger maar zes centimeter groot is." Deze combinatie van twee zinnen, roept bij mij vragen op. Ik lees nu dat de ring tot de zwaardere middenklasse behoort omdat je ringvinger zes centimeter is? "Ondanks de hoge rekeningen, hadden wij immers nog een financiële meevaller" Het woord 'immers' voelt voor mij hier vreemd aan. Ik zou hier eerder 'gelukkig' schrijven. Verder was het heerlijk zwijmelen!

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Anke, wat een romantiek! En die donderknal (ik denk dat je het als één woord schrijft); wat een bijzondere bezegeling! Mooi beschreven. Een paar dingetjes vielen mij op: "De ring behoort met zijn halve centimeter breed, tot de zwaardere middenklasse. Aangezien mijn ringvinger maar zes centimeter groot is." Deze combinatie van twee zinnen, roept bij mij vragen op. Ik lees nu dat de ring tot de zwaardere middenklasse behoort omdat je ringvinger zes centimeter is? "Ondanks de hoge rekeningen, hadden wij immers nog een financiële meevaller" Het woord 'immers' voelt voor mij hier vreemd aan. Ik zou hier eerder 'gelukkig' schrijven. Verder was het heerlijk zwijmelen!
Hoi Chantal, Ik wist het niet zeker van die donderknal, maar ik ga het aanpassen. Het was zeker een speciaal moment ;) Klopt, die zin heb je goed omschreven. Omdat ik kleine vingers heb, voelt een iets bredere ring (al snel) zwaarder aan. Ik moest er in het begin ook erg aan wennen. Je hebt gelijk met het woord 'immers', 'gelukkig', past beter in die zin. (Daar heb ik wel aan gedacht). Dank voor je fijne reactie en je advies!

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Anke, … je verhaal werd er een met een gouden randje. Met plezier gelezen. Op naar de volgende jaren! :nod: :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Anke, … je verhaal werd er een met een gouden randje. Met plezier gelezen. Op naar de volgende jaren! :nod: :thumbsup:
Dankjewel Riny, we gaan ervoor! :nod: