#250 - Wonder van techniek

Schroeven fascineren me eindeloos. Het immer terugkerende patroon van een draaiende schroefdraad geeft me het rustbrengende gevoel van eeuwigheid. Mijn vreugde is dan ook groot wanneer mijn gastheer me zijn kurkentrekker aanreikt met de woorden: ‘Aan jou de eer om de fles te kraken.’ In de huls ter grootte van een kurk zit een ruggengraat die aan beide zijden eindigt in een schroef. Aan de onderkant zit de typische Archimedesschroef waarmee ik verondersteld ben de zachte kurk van de stevige Cabernet Sauvignon te penetreren. Aan de bovenkant bevindt zich een staaltje van vernuft. Die helft bestaat uit een bout met een kantelbare moer die voorzien is van twee lange oren. Als ik ze naar voren kantel, dan is de moer de kop van de schroef. Ik grijp ze bij de oren en met stevige halen boor ik in wijzerzin de wervelkolom de fles in. Wanneer de moer de stam van de huls bereikt, zit de Archimedesschroef diep in de hals van de ontmaagde fles. Dat is het moment waarop ik de moer weer naar achter kantel. De bout past nu precies in het gat van de moer. Ik blijf met de klok mee draaien waarbij de moer zich afzet tegen de huls. Als bij wonder komt de bout opnieuw omhoog. Bij elke omwenteling zie ik meer kurk verschijnen tot de fles met een zachte plop een zucht laat ontsnappen. Ik breng de onderkant van de kurkentrekker naar mijn neus en ruik de kracht van de Brandlin Mount Veeder, een voorafspiegeling van het boeket dat ik straks in mijn glas kan verwachten. Even waan ik me terug in Napa Valley. Met lichte tegenzin sta ik het betoverende voorwerp weer af aan mijn gastheer. Hij herhaalt mijn bewegingen, maar nu in tegenwijzerzin. Eerst om de kurk uit de huls te drijven, dan om de kurk van de Archimedesschroef te draaien. Hij legt de kurk naast de fles en schenkt twee glazen uit. Stilzwijgend laten we de wijn ademen. Terwijl de aroma’s vrijkomen, mijmer ik over hoe grote wonderen van techniek in kleine voorwerpen vervat kunnen zitten.