Geen afbeelding
Françoise van Vugt

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

horror #249

 10 juni 2019 - 11:59
Het Achterhuis (#249) Stilte. En toch hoor ik iets. Ik loop door onze garage naar het achterhuis. Het is laat en pikdonker. Als het al een geluid is, dan kan ik het niet thuisbrengen. Misschien een muis die de sneeuw zat is en beschutting zoekt? Ik loop op de tast langs de muur. Ik stop even om opnieuw te luisteren. Ik hoor niets. En dan ineens voel ik echt vlak voor me een verplaatsing van lucht. Alle alarmbellen gaan meteen af. Mijn adem stokt, mijn benen zijn slap. Dit klopt niet! Ik moetl vluchten maar mijn lichaam luistert niet. Ik zie niets maar voel des te meer. Het is een warme adem die mijn wang raakt. Mijn haar beweegt. Waarom kan ik niets zien? Paniek! Mijn hart is op hol geslagen. Is het hoorbaar? Ik ben bang. Durf niet in te ademen. Niets mag verraden dat ik hier sta.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 juni 2019 - 15:02
Francoise, je debuut met Het Achterhuis, welkom :thumbsup: . Mijn eerste associatie met het Achterhuis is Anne Frank. Je beschrijft de griezeligheid goed: de warme adem die mijn wang raakt. Je maakt me nieuwsgierig, hoe weet hp dat het een warme adem is? Ik wens je veel schrijfplezier en kom graag weer lezen :nod: Fijne dag.

Geen afbeelding
Annette Rijsdam

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 juni 2019 - 21:09
Stilte. En toch hoor ik iets. Over die zinnen kan veel gezegd worden, maar ik hou er echt van. Dan heb je me. Goede opbouw ook. Pas op voor de uitroeptekens en de rest. Ook een zin als 'alle alarmbellen gaan meteen af'' is net iets te enthousiast. Laat bij de lezer de alarmbellen afgaan door te omschrijven wat je voelt en al dan niet hoort. Al met al, een goed begin dat nieuwsgierig maakt! Goed gedaan!

Profile picture for user Tilma
Tilma

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 juni 2019 - 21:18
De titel is inderdaad al van Anne Frank, dat licht de setting van je verhaal pootje. Verder zou ik het niet 'onze' garage noemen, maar simpelweg 'de' garage. aan het eind van het stukje volgen de zinnen elkaar snel op wat enerzijds de spanning verhoogt, maar dat maakt de scène ook een beetje nauw. Je hebt nog wat woorden over, ik zou het wat body geven en het gevaar er meer in laten sluipen. Geef de 'ik' even rust en respijt, laat haar even de angst van zich af schudden en dan het gefluister beginnen.