Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

opdracht#247 - het zilveren kistje

Met het zilveren kistje op mijn schoot zit ik voor het venster van de slaapkamer die eens het domein van mijn moeder was. Wekenlang heb ik na haar overlijden naar het kistje gezocht. Vanaf mijn prille jeugd heb ik gezien hoe ze haar vingers liet glijden over de taferelen die in het zilver gegraveerd waren. Molens met enorme wieken, grazende koeien in malse weiden, overdrijvende wolken en vogels die in volle vlucht over het landschap scheerden. Typisch Hollandse taferelen. Wanneer ze mij opmerkte, liet ze het deksel dicht vallen en zette het kistje op haar toilettafel, nam een haarborstel en met langzame, bedachtzame halen bracht ze haar kapsel in orde. Met een tedere glimlach begroette ze mij. Vroeg honderd uit over mijn schoolervaringen van die dag of naar mijn sportprestaties. Ik had het afgeleerd om te vragen naar de inhoud van het kistje. Ze gaf daar nooit antwoord op. Natuurlijk was ik nieuwsgierig naar de papieren in dat kistje. Het waren brieven, dat had ik wel gezien. Vanaf mijn veertiende jaar hield ze het kistje voor mij verborgen. Ik moest op haar deur kloppen voor ik binnen mocht komen en zij klopte op mijn deur. Het was een stilzwijgende overeenkomst. Mijn moeder was een wijze vrouw. Ze liet me verstaan dat we elkaars privacy moesten respecteren. Mijn nieuwsgierigheid werd hierdoor wel versterkt. Wat hield ze voor mij geheim? Vandaag kan ik wellicht het mysterie ontsluieren. Door de verbouwingswerken is het kistje gevonden. Ik ben nu zelf moeder en als ik door het venster kijk zie ik mijn twee zonen heerlijk onbekommerd ravotten in het gazon dat doorspikkeld is met madeliefjes. Ik hou van madeliefjes. Mijn moeder had altijd een tuiltje van die bloempjes op haar toilettafel staan. Naast het kistje. Gek dat zo'n klein detail uit je jeugd zo'n grote invloed kan hebben op je verder leven. Mijn vingers friemelen aan het slotje. Een lichte aarzeling overvalt mij. Nu zit ik hier met het geheimzinnig kistje op mijn schoot en iets in mij verzet zich met klem tegen de drang om het te openen. Mijn moeder is tamelijk jong en onverwacht overleden. Ik weet zeker dat zij de inhoud van het kistje zou hebben vernietigd als ze er de tijd voor had gekregen. Ze koesterde het als een schat. Ik zag het in haar ogen. Er lag iets van verdriet in, van onvervuld verlangen, van heimwee. Ik zag het aan het gebaar waarmee haar vingers de molens en wolken streelde. De tederheid waarmee ze het terug op zijn plaats zette. Naast de madeliefjes. Soms waren haar ogen vochtig wanneer ze mij naar de belevenissen van mijn dag vroeg. Ik sta op en zet het kistje ongeopend op mijn nachttafeltje. Het zal ongeopend blijven. Dan loop ik naar het gazon en pluk madeliefjes. Veel madeliefjes. Mijn zonen helpen me. Gretig, lachend, onbekommerd. Onwetend omtrent de geheimen van moeders.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Marijke: ik heb je verhaal zeer graag gelezen. Je hebt dat ontroerend mooi geschreven. :thumbsup: :) Ik kan jouw hoofdpersoon begrijpen, dat ze ervoor kiest om het kistje toch niet te openen... Maar niet iedereen zal dat kunnen, denk ik. (Vroeger opende ik alle kistjes, ervaring heeft me nu geleerd om daarin veel specifieker mee om te gaan... )

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Marijcke wat een ontroerend verhaal en zo'n bijna betoverend einde om het kistje (nog?) niet te openen. Gek is voor mij te merken dat door jouw beschrijving ik helemaal niet nieuwsgierig ben naar de inhoud ervan, maar veeleer gegrepen door je beschrijving hoe de moederfiguur omging met het kistje. Teder heb je dat beschreven :thumbsup: . Ik heb zoals gebruikelijk weer veel geleerd van je mooie stijl. Heel graag gelezen en ik wens je een fijn zonnig weekend toe :)

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Marijke, Wat prachtig! Heel ontroerend. En wat ben ik blij dat het kistje dichtblijft. Dat wij moeders het recht behouden op onze geheimen. Ik heb er eigenlijk niet zoveel aan toe te voegen, behalve dat ik het met zeer veel plezier gelezen heb. Je beschikt over het talent om de lezer emotioneel te raken. Dat mag je koesteren. Het is een gave die niet zoveel mensen hebben. Dank je wel voor je bijdrage, Groeten, Ingeborg

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Marijcke, … zal dat kistje ooit geopend worden? Je hebt het met volle overgave en respect geschreven, en toch zou ik wel willen weten ...? Het doet me aan de doos van Pandorra denken. Ja hoor, daar heb je ze weer: de oude Grieken. Dank voor je verhaal. :nod: :thumbsup:

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je wel, Ingeborg voor je mooie en lieve reactie. Het is fijn te lezen dat je mijn schrijfstijl kunt waarderen. Het is raar, ik krijg/kreeg al jaren zoveel complimenten over mijn schrijfwijze van vrienden, kennissen, familie en noem maar op, maar van 'mensen van het vak zal ik maar zeggen', weinig appreciatie. Maa het is en blijft mijn grootste hobby waar ik gelukkige uren mee heb, het schrijven op zich en dat is het voornaamste. :o Warme groetjes uit Zwijndrecht bij Antwerpen van Marijcke.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Riny, bedankt voor je fijne reactie. Ik zal je iets vertellen. Eerst wilde ik de inhoud weergeven, maar ben ervan teruggekomen. Maar jij mag weten wat mijn fantasie had bedacht: het waren brieven van een man waar 'de moeder' veel van heeft gehouden en het dochtertje zou van hem zijn! Het is dus maar best dat ze het niet ontdekt?! Groetjes uit Zwijndrecht bij Antwerpen van Marijcke,

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag N.N.D. Wat fijn zo'n mooie reactie van je te krijgen. Ik heb eens brieven verbrand op verzoek van de overledene; ik zag foto' door de vlammen omkrullen en tot as vergaan. Oeioei, wat was ik nieuwsgierig. Maar ik heb zijn wens gerespecteerd. Het was erg moeilijk. Daaraan dacht ik bij het schrijven van mijn inzending. :o

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag mw.Marie, Dank je wel voor je mooie reactie. Ik ben er blij mee. De inhoud van het kistje geef ik door aan N.N.D. hier boven deze reactie. Het was een fijne opdracht en ja, geheimen zijn nu eenmaal spannend en prikkelen de nieuwsgierigheid. Groetjes van Marijcke/Blavatski :o

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Marijcke, Ik heb geleerd dat je je niet moet laten leiden door wat mensen uit het vak vinden. Zoveel mensen, zoveel smaken. De ene docent zegt dit, de andere docent zegt dat. De ene uitgever vindt dit en de andere dat. Vaak zit er een lijn achter dat iedereen zijn eigen motivatie heeft om wat van jou te vinden. Voor een uitgever is dat vaak commercieel gedreven. Voor een docent is het vaak een kwestie van een smaak in de stijl. En het blijft goed je te realiseren dat hetgeen je in een boek ziet/ leest minstens vijf keer herschreven is, en daarna door twee of drie redacteuren door de mangel is gehaald. Niemand, bijna niemand, schrijft van zijn losse pols de perfecte tekst. Het helpt natuurlijk wel om met een leergierige blik naar je teksten te blijven kijken. Dus laat je er niet door ontmoedigen en leef, zoals je zegt, voor de liefde voor het schrijven! (en lezen) Groeten, Ingeborg

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Marijcke, Wat een mooi en ontroerend verhaal heb je geschreven. Ik kon de vrouw zo voor mij zien zitten. De subtiele aanrakingen van het kistje raakte mij. Mijn nieuwsgierigheid zou te groot zijn, ik had het kistje geopend... Ik ga je verhaal nog een keer lezen!

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Marijcke, Ik vind dit een erg mooi beeldend verhaal, kon er door de opbouw ook goed inkomen. Als lezer ben ik nog extra getriggerd waarom HP het kistje niet wil openen. Heeft ze wellicht boze vermoedens over de brieven en denkt ze 'dat wil ik helemaal niet weten'?

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Virtuoso, Dank je wel voor je positieve reactie op mijn inzending. Ja, je blijft natuurlijk bij dit verhaal achter met de wens om te weten wat er in het kistje ligt. Het zijn zeker geen kwade vermoedens die ik in gedachten had, maar eerder een soort van respect voor het geheim van haar moeder. Als kind was ze natuurlijk hevig benieuwd naar de inhoud van de briefwisseling, maar nu ze zelf moeder is, weet ze dat moeders geheimen mogen hebben. Ze bedwingt haar nieuwsgierigheid. Moest je toch nog verdere vragen hebben, in bovenstaande antwoorden van me op sommige reacties, laat ik toch een en ander doorschemeren... :o