Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#241 - Misbruik

10 april 2019 - 17:43
Frauke draait de sleutel om, haalt nog eens diep adem, en drukt vervolgens de drie cijfers van het noodnummer in. ‘Hallo de noodcentrale hier, waarmee kunnen we u helpen?’ Frauke weet dat ze kalm moet blijven: ‘Hallo, mijn naam is Frauke. Ik ben veertien jaar oud. Ik woon in de Iepenlaan 23. Ik ben alleen thuis met de vriend van mijn moeder en ik heb mezelf opgesloten op het toilet. Ik bel… Ik bel om te melden dat de vriend van mijn moeder mij verkracht heeft.’ Het is er bijna in één adem uitgekomen. Vertel eerst de feiten; spaar de emoties voor later, had ze online gelezen. Frauke onderdrukt een zucht. Dat heeft ze goed gedaan. ‘Blijf aan de lijn Frauke. We sturen direct iemand naar de Iepenlaan 23. Klopt dat adres?’ ‘Iepenlaan 23, dat klopt.’ ‘Dankjewel Frauke. Even flink blijven nu. Er zal binnen het kwartier iemand bij je zijn. Zou je ondertussen een paar vragen kunnen beantwoorden?’ ‘Ik… Ik denk het wel.’ ‘Je zegt dat je alleen thuis bent met de vriend van je moeder. Waar bevindt hij zich momenteel precies? Is er gevaar dat hij je kan betrappen terwijl je met ons praat?’ ‘Hij is beneden bezig op zijn computer. Ik zit op het toilet boven met de deur op slot.’ ‘Je bent heel moedig, Frauke. Blijf aan de lijn, we hebben nog een paar vragen: als de politie straks aanbelt, is er dan gevaar dat je moeders vriend iets ergs zal doen?’ Ook daarover heeft Frauke nagedacht. Er mag al wat meer gevoel in haar stem. ‘Ik denk van niet. Zoals ik hem ken, zal hij alles ontkennen. Hij zal proberen de politie met een kluitje in het riet te sturen. Hij kan heel goed liegen.’ Hoe hij haar moeder rond zijn vinger windt met al zijn stomme verhaaltjes, walgelijk gewoon. Ze wil hem weg, weg uit haar leven en weg uit het leven van haar moeder. Frauke onderdrukt met moeite de haat die haar hele lichaam doet trillen. Haar stem moet angstig klinken, niet boos. Het trillen moet bibberen worden. Ze beeldt zich in dat ze een gekwetst vogeltje is. Dat heeft ze geleerd tijdens haar toneellessen. ‘Dat is begrepen, Frauke. We hebben ook een paar vraagjes over jezelf. Heb je directe medische zorgen nodig? Ben je ergens gewond?’ ‘Hij heeft me geslagen en pijn gedaan… daarbeneden. Voor de rest ben ik OK, denk ik.’ Frauke stopt even met praten. Ze weet hoelang een pauze in een gesprek mag duren. Ze doorbreekt de stilte net voordat haar tegenspeler aan de andere kant van de lijn de kans krijgt een nieuwe vraag te stellen. Het is tijd om te bezwijken: ‘Ik heb gebeld zo vlug ik kon. Ik besef nog niet goed wat er gebeurd is… Ik… Ik voel me niet goed.’ Frauke verbreekt de verbinding en zet haar telefoon uit. Ze inspecteert de blauwe plekken op haar polsen en kijkt in het kleine spiegeltje boven de wasbak. De mouw van haar bloesje is gescheurd en haar linkeroog begint al goed te zwellen. Ze vindt zichzelf er heel geloofwaardig uitzien.

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 april 2019 - 15:33
Hoi Bruno, De ernst van het verhaal en hoe ver Frauke gaat geven je verhaal zwaarte. Ik vind de laatste alinea echt binnenkomen. In de rest van het verhaal geef je op gevatte wijze weer hoe berekenend ze is. Aan de ene kant geeft dat haar 'expertise' goed weer en heb je het in de tekst goed verwerkt. Aan de andere kant vind ik de laatste alinea zo treffend en goed dat je ook er voor had kunnen kiezen het hele stuk de lezer in de waan te laten over de aard van het telefoontje en op het eind in één keer deze illusie om zeep te helpen. Maar dat is een persoonlijke keuze :}

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 april 2019 - 15:58
Hoi Bruno, De ernst van het verhaal en hoe ver Frauke gaat geven je verhaal zwaarte. Ik vind de laatste alinea echt binnenkomen. In de rest van het verhaal geef je op gevatte wijze weer hoe berekenend ze is. Aan de ene kant geeft dat haar 'expertise' goed weer en heb je het in de tekst goed verwerkt. Aan de andere kant vind ik de laatste alinea zo treffend en goed dat je ook er voor had kunnen kiezen het hele stuk de lezer in de waan te laten over de aard van het telefoontje en op het eind in één keer deze illusie om zeep te helpen. Maar dat is een persoonlijke keuze :}
Ik heb er ook over getwijfeld en dan uiteindelijk de keuze gemaakt het toch iets meer uit te leggen. Aanvankelijk had ik het nog veel complexer gemaakt (in een eerste versie spoelde ze een condoom dat ze gevonden had in haar moeders kamer door, na de inhoud... je weet wel), maar dat werkte voor geen meter. Ik heb vervolgens geprobeerd minder informatie te geven, maar ik vreesde dat bepaalde lezers empathisch zo mee zouden gaan in wat het meisje zegt dat ze de laatste zin niet meer zouden registreren als "ze zat de hele tijd te liegen." In die versie was het meisje ook een paar jaar ouder. In de uiteindelijke versie is het een 14-jarig meisje geworden dat toneel volgt en op het internet heeft opgezocht hoe ze haar plannetje het best kan uitvoeren. Dat zat ook dichter tegen de opdracht om woorden en daden met elkaar te laten contrasteren. Ik denk dat zelfs deze versie ietsje "te" zal zijn voor bepaalde lezers. Dat was eerder al het geval bij mijn inzending voor de douche-opdracht.

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 april 2019 - 21:29
Bruno, bijzonder verhaal. Deze Frauke speelt het wel heel goed. Ik twijfel of een veertienjarige dit al zo echt kan uitvoeren. Het is de leeftijdsfase waarin je voor het eerst bewust bent van anderen in je omgeving. De 'oorzaak' bij dit meisje ligt in de verstoring van de relatie met moeder door de minnaar. Dit probleem is overigens wel een hele bekende in deze leeftijdscategorie. Ik vind het natuurgetrouw geschreven, leuk het weekthema uitgewerkt. Fijne avond

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 april 2019 - 22:00
Hoi Bruno, goed stuk weer! Nu ben ik natuurlijk wel deels verpest door de opdracht zelf, want ik weet dat er gelogen gaat worden, maar je maakt het ons ook wel een beetje makkelijk door de zin 'ze mag niet afwijken van de tekst die ze heeft ingeoefend'. Daardoor ga je als lezer een beetje achterover zitten en komt het einde, hoe schokkend het ook is, niet echt als een verrassing. Ik las je opmerking hierboven en dat condoom etc, was inderdaad overbodig, maar ik ben wel benieuwd naar hoe je het anders had omschreven in het stuk waarbij je minder informatie weggaf. Onlangs las ik 'Geloof mij' en de hp speelt ook op deze manier met de lezer. Je denkt te weten dat ze liegt, maar zeker weten doe je het niet. Dat geeft wel een goede spanning. Succes!