# 240 - Elevatorpitch

# 240 - Elevatorpitch In de lift Mevrouw Van Boven haast zich naar de lift. Zij heeft een afspraak met Bart van Tongeren die ze nog niet eerder heeft ontmoet; weleens van gehoord. Hij is een van de bazen van de Supermarktketen waar zij regelmatig haar boodschappen doet. Natuurlijk kan zij ook de boodschappen thuis laten bezorgen maar zij blijft liever niet alleen fysiek, maar ook mentaal in beweging; zij wil zien en meemaken. De liftdeur gaat open en zij stapt naar binnen. Pfft … wat een drukte. Er wordt wat ruimte voor haar gemaakt. Een vriendelijk meisje vraagt haar op welke verdieping ze moet zijn: op goed geluk zegt ze 19. Het meisje knikt en daar suizen ze omhoog. Zal het straks als je naar de hemel gaat ook zo’n gevoel geven? denkt ze nog. ‘Maakt u veel gebruik van een lift?’ ‘Niet van zo’n grote - Weer laat de liftdeur enkele mensen in- en uitstappen - mevrouw Van Boven vervolgt haar gesprek: 'die van de flat waar ik woon is simpeler. Je moet toch een beetje bijblijven, vindt je niet?’ Het wordt wat drukker in de lift. ‘Kijk, hier staat aangegeven waar u nu bent.’ Een paar opgeschoten jongens grinniken: ‘ Wat een stom mens, je gaat toch niet de lift in als je van niks weet.’ Zij stoten elkaar aan, de brutaalste zegt: ‘En maar AOW opstrijken en duur zijn tot je dood gaat.’ Het is plotseling drukkend stil in die kleine ruimte. Het meisje schrikt. Dit is toch al te gek – ze weet niet waar zij kijken moet. Mevrouw Van Boven echter wel, haar ogen staan helder en ze zegt rustig: ‘Jongeheren, jullie moeten eerst maar eens zien de pensioengerechtigde leeftijd te bereiken. Ga nu eerst maar jullie opleiding voltooien waar jullie ouders en wij als gepensioneerden voor betaald hebben. De overheid moet toch ook aan zijn centjes komen, nietwaar? Geen leraren, geen opleiding.’ Een meelevend gemompel volgt. Onverwachts wordt zij op haar schouder getikt, zij draait zich om en kijkt in een vriendelijk gezicht, omlijst door een zwartgrijze goed verzorgde baard: ‘Mevrouw van Boven, ik ben Bart van Tongeren. Ik wist dat u naar mij op zoek was.’ De lift stopt weer – ‘komt u maar met mij mee’ - dan zachter: ‘Uw kleindochter zit op mijn kantoor op u te wachten.’