#240 - Elevatorpitch

Ik denk dat je de tekst eerst ergens anders in geschreven hebt (bvb Word) en dan gekopieerd hebt. Daardoor is de layout suboptimaal, waardoor je tekst niet zo gemakkelijk leest. Dit is gemakkelijk te verhelpen. Klik bovenaan op de knop "Bewerken" en vervang de "newlines" door gewone "spaties". Je aanhef is heel beschrijvend. Het is net alsof het een regie-aanwijzing is in een scenario. Je kan dit anders aanpakken door de zakenman een naam te geven en de lezer meteen te betrekken. Bij voorbeeld: Johan drukt herhaaldelijk op de knop van de lift. Hij heeft een afspraak met een hem onbekende klant in een kantoorgebouw met evenveel verdiepingen als hij jaren telt. 'Veertig al,' denk hij, wanneer de deur van de lift eindelijk opengaat. Je schrijft voornamelijk in de tegenwoordige tijd, maar op een bepaald moment schakel je plots over naar de verleden tijd: "tot hij zag dat de dame...", "De evelator zette zich in beweging." Maak een keuze: tegenwoordige of verleden tijd, en pas die keuze consequent toe. Je schreef trouwens evelator in plaats van elevator; ik zou het gewoon een lift noemen. Bij onderlinge dialogen voeg je best wat nieuwe lijnen toe en plaats de uitgesproken tekst tussen enkele aanhalingstekens: De lift zet zich in beweging. 'U heeft geluk,' zeg ik, 'nog een verdieping en u bent er.' De lift remt en komt met een schok tot stilstand ... De vrouw glimlacht en zegt: 'Een prettige dag nog.' Ik zet mijn rit verder "De lift remt" zegt het zelfde als "De lift begint te remmen" in minder woorden. Ook wat op verdieping 11 tot 12 gebeurt kan vlotter verwoord worden, incluis hoe de tweede ontmoeting verloopt. Het geheel is me te beschrijvend en ik mis een spannend verhaalelement. Als iemand een afspraak heeft op de 18de verdieping en iemand in de lift ontmoet die ook op knopje 18 drukt, dan hoeft het niet te verbazen dat die persoon in dezelfde vergaderruimte verwacht wordt. Ik zou er een verhaalelement aan toevoegen dat wel verbazing (of een andere emotie) verantwoordt.

Het lees idd meer als een anekdote dan als een verhaal. Wat denkt hp? Wat voelt hij, ruikt hij etc.? Dat maakt het levendiger en spannender.

Bedankt voor de feedback, van muzikant tot schrijver is een grote stap, en via dit forum kan ik er aan werken, het beter te doen. Edwardus

Edwardus ik ben het met Bruno en Bianca eens. Het prettige aan deze site is, dat alle kritiek altijd opbouwend is bedoeld. Doe er je voordeel mee. Er zit muziek in :D Fijne weekend

Zoals anderen ook al hebben opgemerkt vertoont deze tekst aardig wat gebreken. Maarmuzikaliteit is een heel nuttige eigenschap voor een schrijver, dus het lijkt me sterk dat je in de toekomst niet veel moois op papier zou kunnen krijgen. En zoals ook al is opgemerkt, is alle kritiek hier opbouwend bedoeld, en kun je altijd je voordeel doen met de tijd en moeite die iedereen erin steekt om elkaar verder op weg te helpen op het schrijverspad. Ik zal ook wat specifieke puntjes benoemen: Het is al eerder gezegd, maar te belangrijk om niet nog een keer aan te stippen: je schakelt vrij ongecontroleerd tussen tegenwoordige en verleden tijd, en je gaat ook nog eens zomaar van de derde persoon (hij) opeens over naar een ik-persoon. Dat zijn basisdingen die je wel altijd kloppend moet maken. Als je je tekst zelf nog een keer naleest voordat je hem hier publiceert, zouden dat soort dingen jezelf toch eigenlijk ook wel op moeten vallen. Het grootste probleem van de tekst is wat mij betreft echter niet van ‘technische’ aard: De plot is wel érg magertjes – en heeft ook nog eens een toch wel redelijk onaangenaam xenofoob tintje: ‘ het gesprek was in het Arabisch, en ja ik heb de taal moeten aanhoren tot de 18de verdieping’). Zoals ik het lees komt het hier op neer: 'Wat moet een Arabier nou in de lift van een serieus kantoorgebouw? O, er is toch een logische verklaring: hij is tolk!' Daar word ik eerlijk gezegd niet vrolijk van. Verder is de tekst nogal saai en kleurloos: man stapt in lift; man drukt op knopje; lift gaat omhoog; onderweg stappen er nog wat mensen in en weer uit; man arriveert op bestemming, miniplot komt tot een ontknoping. Meh. Probeer eens te experimenteren met vergelijkingen, metaforen, spreekwoorden: de toeters en bellen van het schrijversvak, om het even weer naar de muziek te trekken. Een tekst is er voor de lezer en deze tekst is gewoon niet zo interessant voor een lezer. Je wilt amuseren, emotioneren, boos maken of in ieder geval emoties bij de lezer losmaken. En bij mij was de enige emotie dus helaas verontwaardiging wegens het m.i. xenofobe tintje. Qua taal is er ook nog wel een en ander mis, maar ik beperk me hier tot een opmerking over één problematische zin (een fout die heel veel mensen maken zonder er bij stil te staan): ‘Na een paar keer gedrukt te hebben op de knop van de lift, stopt hij eindelijk, en gaat de schuifdeur schokkend open.’ -> Je begint de zin te lezen en weet na ' Na een paar keer gedrukt te hebben op de knop van de lift…’ ongeveer wat het onderwerp van de zin zal blijken te zijn; een persoon die op de liftknop drukt. Maar dan lees je door: '...stopt hij eindelijk...'. en dan gaat het mis. Die 'hij' is die zojuist aangeduide persoon, het onderwerp van de zin, maar je bedoelt hier overduidelijk niet dat die persoon eindelijk stopt, maar dat de lift dat doet. Dus je kunt hier niet 'hij' gebruiken om mee naar de lift te verwijzen. In plaats van 'hij' kun je bijvoorbeeld gewoon 'de lift’ schrijven, en vlak daarvoor het alleen over ‘de knop’ (of misschien nog mooier: ‘het knopje') hebben en ‘van de lift’ weglaten. De lezer snapt toch wel dat het het knopje van de lift is. En dan klopt de zin wel.

Grappige coïncidentie. Leerzame commentaren al gehad. Veel schrijfplezier en succes. Fijne zondag