Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#239 - Oceaanwees

26 maart 2019 - 18:15
Ik ben niet voor dit land geboren. Groen in de lente, wanneer alles tot leven komt; geel in de zomer, wanneer het graan rijpt; bruin in de herfst, wanneer de aarde geploegd wordt; wit in de winter, een sneeuwtapijt. Dat zijn de prozaïsche kleuren die ik door de seizoenen heen vanuit mijn ouderlijk huis, dat onbeweeglijke landschip, aanschouw. Wolken doen ze verschieten in een veelvoud van tinten. Het spel van weer en wind wekt ze tot leven, brengt ze in beweging. Het komen en gaan van zon en maan doet ze oplichten en vervolgens weer doven in een verhaal dat elke dag opnieuw begint en nimmer eindigt. Niets van dit alles kan me bekoren. Elke kleur verbleekt in vergelijking met de poëtische kracht van het hemelse blauw op een heldere dag. Helaas, dagen van azuur zijn niet zo talrijk in dit vlakke land. Het grootste deel van de tijd oogt mijn openluchtgevangenis grijs. Het coloriet van mijn persoonlijkheid komt niet tot zijn recht in dit grauwe klimaat. Ik ben een palmboom in een rij knoestige wilgen langs een kabbelend beekje, smachtend naar een weidse zee en zonovergoten kusten. Ik vloek met dit landschap. Ik word omsingeld door mensen die me daar voortdurend op wijzen, soms met hun blik, soms met harde woorden. Ik ben niet welkom bij de grijze muizen, de angsthazen en de schijtlijsters die de lokale fauna in groten getale bevolken. Mensen van mijn pluimage zijn een zeldzaamheid hier. Ik val op tussen de kuddedieren in de weide. Mijn gebrek aan camouflagekleuren maakt mij tot loslopend wild voor elke plaaggeest. Ik wil vluchten, maar ik zit vast in de klei. Vervloekt ben ik, en vervloeken doe ik mijn belagers: ‘Wee hen die mij krenken! Als in de jaarringen van een boom staan hun beschimpingen in mijn ziel gegrift. Ik ontgroei, maar ik vergeet niet; elke tak is een stok die zich het leed zal herinneren, de slagen van de botte bijl, het kerven van het mes. Wortels ploegen, twijgen zwepen; geen wraak maar gerechtigheid eist iedere vezel van mijn jonge hout.’ Ik doe mezelf een belofte: ‘Wacht maar tot ik groot ben, en de wind mijn haatdicht draagt. Mijn stam zal niet meer buigen. Ik word een mast voor boude zeilen.’ Ik ben niet voor het land geboren.

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 maart 2019 - 18:57
Bruno, prachtige strofen zet je neer. Mijn gebrek aan camouflagekleuren maakt mij tot loslopend wild voor elke plaaggeest. Ik wil vluchten, maar ik zit vast in de klei. Mooie zinnen. De zin: Ik maak mezelf een belofte: I make myself a promise Lijkt mij niet juist zie: anglicismen (leenvertalingen uit het Engels: juist of niet ... - Onze Taal https://onzetaal.nl › Taaladvies › Anglicismen 31 mei 2012 - belofte: een belofte maken, to make a promise, nee, een belofte doen/afleggen. beslissing: een beslissing maken, to make a decision, nee, een ... Mooi gevonden de boom, die het later wel laat zien als hij groot is. Mooi om een innerlijk conflict zo weer te geven. Heel graag gelezen en fijne avond.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
26 maart 2019 - 19:17
De zin: Ik maak mezelf een belofte: I make myself a promise Lijkt mij niet juist.
Goed opgemerkt. Dit was inderdaad een.Anglicisme. Ik heb het verbeterd. Bedankt ook voor de woorden van lof. Aangezien er gesuggereerd werd niet specifiek op gender / huidskleur / geaardheid toe te spitsen, heb ik geprobeerd symboliek te gebruiken... Ik vreesde een beetje dat mijn persoonlijke beeldspraak niet zou overkomen zoals ik die bedoelde, maar je commentaar stelt me gerust. Ik ben heel blij met je reactie. (Dit is één van mijn meer persoonlijke teksten en dat is toch altijd wat twijfelen.)

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
26 maart 2019 - 19:21
Mooi om een innerlijk conflict zo weer te geven.
Ter info: dit is geen inzending voor opdracht #238 "Conflicten", maar voor opdracht #239 "Identiteitsproblemen".

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 maart 2019 - 9:49
Mooi om een innerlijk conflict zo weer te geven.
Ter info: dit is geen inzending voor opdracht #238 "Conflicten", maar voor opdracht #239 "Identiteitsproblemen".
Deze weekopdracht: 'strijd met identiteit van hp', zoals schrijfcoach Mike het aangeeft. Multi-interpretabel. Wel weer een Anglicisme :D Conflict en 'strijd met' ligt verdacht dicht naast elkaar, kip en het ei, leuk dat je me ernaar laat zoeken! Ik ben nieuwsgierig naar de uitwerkingen. Fijne dag

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 maart 2019 - 23:01
Het had een gedicht moeten zijn. Het is een beetje druk aan beelden en overdreven bombastisch aan het eind. Toch houd ik daar van. Behalve dan dat spel van weer en wind en die zon en die maan. Dat is too much.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
28 maart 2019 - 8:47
Het had een gedicht moeten zijn. Het is een beetje druk aan beelden en overdreven bombastisch aan het eind. Toch houd ik daar van. Behalve dan dat spel van weer en wind en die zon en die maan. Dat is too much.
Er is nog wat schaafwerk aan. Voor dergelijke teksten maak ik een soort mindmap waarop ik een heleboel zinnen neerschrijf die ik vervolgens zo goed als allemaal in een tekst prop. Daarna moet zo'n tekst wat rusten en na een paar weken snij ik er het overtollige vet af.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 maart 2019 - 17:50
Hoi Bruno, Inderdaad lees ik veel moois en inderdaad lijkt het meer op een gedicht dan op proza. Mijn probleem, maar dat is deels ook smaak, is dat ik bij zulke lange poëtische teksten van de bomen het bos niet meer zie ;-) Schrijven is ook schrappen en to kill your darlings ( kijk, zo help je een anglicisme om zeep, gewoon keihard voor uitkomen en in het Engels opschrijven, haha). Succes met snoeien en een fijne avond!

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
28 maart 2019 - 18:55
Schrijven is ook schrappen en to kill your darlings.
Helemaal mee eens, maar dat doet meestal pijn net nadat je een tekst geschreven hebt. Ik laat daar meestal wat tijd over gaan. Als ik zo'n tekst een paar weken nadat ik hem schreef opnieuw lees, dan denk ik: "what was I thinking?" en dan gaat het schrappen een pak makkelijker ;-)

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 maart 2019 - 14:08
Bruno, … je hebt weer een prachtig verhaal geschreven met zinnen om bij weg te dromen. Wat zijn nu: boude zeilen? zijn dat eigenwijze zeilen? Dat kan natuurlijk niet want de wind voert de boventoon. Wacht even: die zeilen zelf zijn onnadenkend. Dus de wind heeft het voor 't zeggen. Een boude bewering: je zegt zo maar iets zonder er goed over na te denken. Hoe dan ook: je hebt me aardig bezig gehouden. :nod: :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
30 maart 2019 - 15:00
Wat zijn nu: boude zeilen? zijn dat eigenwijze zeilen?
Dat was een verwijzing naar de "bold sails" die wel eens in Engelse poëzie vermeld worden. Zie het als een opzettelijk Anglicisme onder het mom van poëtische vrijheid :D

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 maart 2019 - 8:39
Hoi Bruno, ik vind je titel heel mooi. 'Ik word een mast voor boude zeilen' ook. Het is de enige hoop voor een boom in de klei om op dat azuur terecht te komen . Het tweede gedeelte stormt van de emotie. Misschien wat overweldigend, maar daar is al over gesproken in de andere commentaren. Graag gelezen!

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 maart 2019 - 11:32
Ik sluit me aan bij de voorgaande commentaren. Ik snap het basisgevoel van HP omdat ik dat zelf ook heb. 'In het verkeerde land geboren zijn.' Hoe je dit gevoel dan vervolgens hebt uitgewerkt is voor mij te veel van het goede voor zo'n kort verhaal. Misschien moet je er inderdaad een gedicht van maken. Ik heb de neiging om HP een schop onder zijn kont te geven en te zeggen: 'Herpak jezelf en doe er wat aan!' Wees creatief. gr. Nynke

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
31 maart 2019 - 18:37
'Herpak jezelf en doe er wat aan!' Wees creatief.
:D Ik wou dat iemand dat tegen mijn 16-jarige ik gezegd had ;-) Gelukkig ben ik uiteindelijk goed terechtgekomen (en wereldburger geworden). Ik publiceer elke drie weken mijn inzendingen op mijn eigen web site. Ik zal de tekst tegen de tijd dat hij op mijn web site komt wat "opkuisen."

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
1 april 2019 - 16:57
Ik heb duchtig geschrapt in de tekst. Dit is wat er (voorlopig) overblijft: Ik ben niet voor dit land geboren. Groen in de lente, wanneer alles tot leven komt; geel in de zomer, wanneer het graan rijpt; bruin in de herfst, wanneer de aarde geploegd wordt; wit in de winter, een sneeuwtapijt. Dat zijn de prozaïsche kleuren die ik door de seizoenen heen vanuit mijn ouderlijk huis, dat onbeweeglijke landschip, aanschouw. Het spel van weer en wind wekt ze tot leven en brengt ze in beweging, maar niets van dit alles kan me bekoren. Elke kleur verbleekt in vergelijking met de poëtische kracht van het hemelse blauw op een heldere dag. Helaas, dagen van azuur zijn niet zo talrijk in dit vlakke land. Het grootste deel van de tijd oogt mijn openluchtgevangenis grijs. Het coloriet van mijn persoonlijkheid komt niet tot zijn recht in dit grauwe klimaat. Ik ben een palmboom in een rij knoestige wilgen langs een kabbelend beekje, smachtend naar een weidse zee en zonovergoten kusten. Ik vloek met dit landschap. Grijze muizen, angsthazen en schijtlijsters bevolken de lokale fauna in groten getale; ze werpen mij boze blikken en harde woorden toe. Mijn gebrek aan camouflagekleuren maakt van mij een gemakkelijk doelwit. Ik wil vluchten, maar ik zit vast in de klei. Vervloekt ben ik, en vervloeken doe ik mijn belagers: ‘Wee hen die mij krenken! Als in de jaarringen van een boom staan hun beschimpingen in mijn ziel gegrift. Ik ontgroei, maar ik vergeet niet; elke tak is een stok die zich het leed zal herinneren, de slagen van de botte bijl, het kerven van het mes. Wacht maar tot ik groot ben, en de wind mijn haatdicht draagt. Mijn stam zal niet meer buigen; ik word een mast voor boude zeilen.’

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 april 2019 - 18:12
Ik vind het heel mooi geschreven, er zitten prachtige zinnen tussen en tussen de bomen zit ook nog een mooie betekenis verstopt, maar door de vele bomen wordt het goed zoeken voor de betekenis gevonden wordt. Oftewel: de taal is té mooi, té poëtisch voor een verhaal, waardoor het afleidt. Desondanks is de opdracht goed gelukt! Graag gelezen!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
2 april 2019 - 19:42
Ik moest het meerdere keren lezen voordat ik een beetje door heb waar het over ging, maar dat komt ook doordat ik nadacht over het taalgebruik. De HP lijkt me overigens hier een palmboom, maar ik kan er naast zitten. Je stukje kan sowieso op allerlei situaties betrekking hebben, dit alleen al maakt het sterk.