# 235 Lief dagboek,

Vanmorgen kwam X op de koffie. Nou ja koffie, het is ook niet meer wat het geweest is. X kwam dus op de cichorei. Vroeger kwam X nog wel eens op mij, maar ook dat zit er niet meer in. Iets met zijn prostaat. Hij kan er uren over bomen. Ik zet dan al snel mijn gehoorapparaat uit want, hé, hij doet het niet meer, wat moet ik nog meer weten? Ik probeerde X nog mee te lokken de tuin in, zodat we wat te doen hadden en zijn ‘probleem’ niet het enige gespreksonderwerp van de dag zou zijn. Maar zijn rug en zijn hart en ach en wee. Ik deed stiekem wat wodka door zijn cichorei. Hij spuugde het meteen uit op mijn antieke originele Ikea-tapijt. De viespeuk. Ik wilde de boel alleen maar een beetje opvrolijken. Hij riep dat ik hem wilde vergiftigen en dat ik nooit zou veranderen en dat hij me zou aanklagen. Plotseling was hij wel mobiel. Weg was ‘ie. Nou ja, niks aan verloren. Vanmiddag heb ik de verpleging geholpen met het wassen van de bedlegerigen. Ik moest wel, vorige week kreeg ik ook al geen toetjes. Om vier uur was ik helemaal kapot en deed een dutje in de hal. Ik werd wakker gemaakt door Y toen iedereen al aan de cichorei zat, het avondeten had ik gemist. Vanavond woog ik 49 kilo. B. en M. weer niet gebeld vandaag.