Dikke file gehad. Ben later. Hoe laat dan schatje? Ik heb 19:00 gereserveerd bij Rancheros! Waar zit je? Net snelweg af. Nog 20 min Ga dan rechtstreeks naar Rancheros, zie ik je daar! Nee eerst kleren wisselen en dan Joehoe? Ben je er nog? Wat doen we? Marc? Alles goed??? “Ja hai, je stuurt me een halve zin! En ineens is het doodstil! Is alles goed?” “Ja ik bel je later terug!” “Marc! Is alles oké?” “Ja… alles is oké. Ik heb effe geen tijd.” “Wat is er dan? Ben je nog onderweg? Zie ik je bij Rancheros?” “Eh……” “Schat! Ben je er nog?” “Ja, ik heb net een aanrijdinkje gehad.” “Een aanrijding!!!!” “Ja! Ik moet nadenken! Fuck…. Die man ligt nog op straat. Ik durf de auto niet uit…” “Is alles oké???” “JAHA!” “En die man dan?” “Ja die ligt op straat, verdomme! Zijn fiets volkomen in de kreukels! Er zijn al allemaal mensen bij!” “Was het tijdens het appen? O god, het was tijdens het appen. O god…” “Het was niet tijdens het appen, Tessa!” “O god, Marc, dat was het wel!” “Luister. Ik gooi mijn appjes NU weg en jij ook.” “Ja maar Marc…” “Het was NIET tijdens het appen! Maar anders krijg ik gezeik! Gooi je het weg? Nu?” “Ja… ja, oké.” “Ik bel je later.” *** “Meneer, gaat het? Kunt u de deur opendoen?” “Eh… ja.” “Is alles goed? U zit daar zo stil.” “Ja… ik ben geschrokken. Hoe gaat het met die man? Zo’n scherm eromheen is meestal geen goed teken…” “Dat is alleen maar tegen het publiek. Ze zijn nog met hem bezig. Maar mag ik u eerst wat vragen? Heeft u die meneer wel zien fietsen?” “Eh… jawel, maar hij vloog ineens voor m’n auto.” “Was u met iets anders bezig?” “Zeker niet! Dat doe ik nooit. Maar kunnen we dit later doen? Ik ben zo geschrokken…” “Nou, het is belangrijk dit direct te bespreken. U was dus niet met uw telefoon bezig? Volgens mij zat u net op uw telefoon.” “Ja, zonet, na het ongeluk. Ik ben ook geschrokken, zeg. Maar bellen doe ik handsfree hoor. Kijk, daar zit mijn carkit hè.” “U was dus niet iets anders met uw telefoon aan het doen? Muziek, of navigatie, of misschien een appje sturen?” “Nee! Die man fietste ineens de weg op! Ik kon niks meer beginnen! Ineens die klap tegen mijn voorruit, ik schrok me rot! Kijk, ik zit helemaal te shaken hier!” *** “Gozer! Kom binnen!” “Marc! Tessa appte me het nieuws. Ik denk, ik kom meteen effe langs. Hoe gaat het nu, jongen!” “Ja goed natuurlijk! Ben superblij! Alleen voorwaardelijk gekregen en een verplichte cursus!” “Eh… ik bedoelde eigenlijk het nieuws dat die man nooit meer zal kunnen lopen.” “O… dat.” “Moet voor jou toch ook vreselijk zijn.” “Nou ja, ik kon er niks aan doen hè.” “Nee joh? Ja ik weet er zo weinig van, wat gebeurde er toen eigenlijk?” “Ik rijd gewoon naar huis, je kent me, ik rijd al duizend jaar, die spits is me vertrouwder dan mijn eigen bed, je weet dat ik altijd goed uitkijk en geen gekke dingen doe. Ik rijd al zo lang. Kom ik die snelweg af, ook al honderd keer gezien die afrit, en hoppa, ineens vliegt me die fietser voor de auto! Ik kon niks meer beginnen joh!” “En je was niet afgeleid of zo?” “Nee man! Maar nou klink je wel een beetje als de politie.” “Nou ja, het zou de beste kunnen overkomen… ik zit zelf ook wel eens op m’n telefoon, niks geen verkeerde bedoelingen.” “Wat heeft Tessa eigenlijk tegen jou gezegd?” “Niks, gozer. Maar wij zijn toch al ouwe vrienden joh? Ik kan me zomaar voorstellen dat dat vreselijk zou voelen, als je toch wél was afgeleid… en dan die man zo ernstig gewond…” “Nou, dat is dus niet het geval. Ik ben onschuldig. Alleen voor de wet ben je altijd voor de helft de lul. Maar feitelijk ben ik dus onschuldig. “Maar toch, je kreeg hem op je motorkap, om dat van zo dichtbij mee te maken… een leven kapot te zien gaan…” “Eh…. ja, dat is wel zo. Zijn leven is wel kapot, ja...” “Wat sta je nou te staren? Zullen we naar binnen gaan?” *** “De laatste kandidaat!” “Ik ben Marc en ik moet deze cursus alleen voor de vorm doen.” “Groepstherapie.” “Ach, therapie, cursus, poteeto, potaato.” “Vertel eens Marc, jij hebt een fietser aangereden?” “Ja. Hij was er ineens… en nu is zijn leven naar de gallemiezen.” “Wat was jouw aandeel hierin?” “Ik was onschuldig. Wel voorwaardelijk en deze cursus, maar voor de wet ben je altijd deels aansprakelijk, hè.” “Groepstherapie.” “Poteeto, potaato.” “Waar wil je het vandaag over hebben?” “Nou, dus niet weer die discussie of ik schuldig ben, want dat ben ik dus niet, maar ik vind het wel naar dat die man dus eh…. Dat ‘ie niet meer kan lopen.” “En wat was jouw aandeel daarin?” “Dat ik onschuldig ben. Dat zeg ik toch net!” “Los van de wet. Wat had jij anders kunnen doen om de situatie te beïnvloeden?” “Misschien had ik verder vooruit kunnen kijken.” “Wat doet dat met je?” “Nou het was niet mijn schuld.” “Maar wat doet het met je dat je het desondanks had kunnen voorkomen?” …. “Marc?” “Eh ja… zo dat had ik nog niet bekeken. Dat ik het had kunnen voorkomen. Dat die man z’n leven…” “Jongens, ik zie dat Marc even tijd voor zichzelf nodig heeft, we gaan verder met Erik. Erik, vertel eens…” ….. “Ach jongen! Wat een verrassing!” “Gefeliciteerd oma.” “Wat fijn toch, dat jij er bent!” “Oma… sorry dat ik zo weinig tijd voor je had.” “Ach, dat geeft toch niks. Jullie hebben het zo druk. Maar hoe is het?” “Eigenlijk niet zo goed…” “Door dat ongeluk, jongen?” “Het is zo erg…” “Ach lieverd, kom eens hier. Het is toch al lang geleden!” “Ik denk er elke dag aan.” “Je kon er niks aan doen.” “Oma…. ik kon er wel wat aan doen…” “Wat is er dan precies gebeurd, jongen?” ….. “Huil maar even lekker, schat. Dat zal je goed doen. Zeg maar niks, ik begrijp het zo ook wel.” “U kunt het zich niet voorstellen!” “Je zat op je telefoon te koekeloeren en toen reed je die man aan.” “Oma! Hoe komt u daarbij!” “Ik lees het zo van je gezicht af. Ja, huil maar even, goed zo.” “Wat moet ik nu?” “Niets, jongen… Kijk eens, je thee, drink maar eens even rustig. Haal maar diep adem. Het komt allemaal goed.” “Oma…” “Ja, schat.” “Ik zat op mijn telefoon en toen reed ik die man aan.” “Weet ik, lieverd.” “En nu kan hij nooit meer lopen.” “Vreselijk.” “Ja vreselijk! En allemaal mijn schuld!” “Lieve Marc… jij bent alleen maar met je eigen schuldgevoel bezig. Dacht je soms dat andere mensen nooit iets stoms hebben gedaan? Waar ze heel veel spijt van hebben?” “Ja, maar dit is zo erg! Wilt u me hierna nog wel zien, oma?” “Ja, lieverd. Drink je thee nou.” “Maakt het u dan niks uit?” “Jawel, schat. Maar dit hier, op de bank, verandert alles. Je hebt het onder ogen gezien. Vanaf nu zal alles beter worden. Jíj wordt vanaf nu alleen nog maar beter.” “Oma….” “Ja, lieverd.” “Dank je, oma.” “Drink je thee nou maar.”