Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#233 Romantiek volgens Michiel

Ze zit twee stoelen voor hem, maar haar deodorant prikt desondanks in zijn neusgaten. Hij snuift de bedwelmende geur op alsof het cocaïne is. Als zij in de buurt is, is zijn behoefte aan dit 'echte spul' een stuk minder geworden. Ze is nog verslavender dan Minecraft en ondoorgrondelijker dan dat rare level laatst. Jochem had dat in twee keer uitgespeeld, geen idee wat hij had gebruikt. ‘Niet vergeten he,’ zegt mevrouw Hollings terwijl ze ‘fijne Valentijnsdag’ op het smartboard laat verschijnen. Michiel heeft geen idee waarom zijn docent Biologie het nodig vindt dit nog even te benoemen. Alsof zij verstand van romantiek zou hebben. Daarvoor moet je bij pap zijn. Pap komt nog uit het tijdperk dat je als man met rozen aan moet komen zetten. Alleen speelt dan altijd de o zo belangrijke vraag of mama rode, dan wel witte rozen wil. Uiteindelijk komt hij dan altijd met witte en rode rozen aanzetten, dat noemt hij de ‘gulle middenweg’ of zoiets. Haar kluisje zit schuin boven de zijne. Meestal komt ze vlak na hem, en zit hij altijd even te treuzelen om een glimp van haar te kunnen opvangen. Ook vandaag is dat niet anders. De limoengeur, de donkere krullen, je zou haar uit duizenden herkennen. Michiel vloekt inwendig wanneer hij ziet dat Ginny naast haar loopt. Hoe kan het ook anders. Die twee zijn zo onafscheidelijk dat het soms wel een lesbisch stelletje lijkt. Babbelend over die stomme toets Natuurkunde en de uit de hand gelopen vechtpartij op het schoolplein laatst, merken ze de gehurkte Michiel niet op. Jochem zou nu waarschijnlijk zijn opgestaan en ze uitgebreid een update over de vechtpartij hebben gegeven. Maar Michiel, bijgenaamd ‘the Invisible kid', houdt zich zoals altijd gedeisd. ‘Waar zijn Chayenne en Molly eigenlijk? Zijn die ook aan het klimaatspijbelen?’, hoort hij Ginny vragen. De meisjes praten zo hard dat hij, ondanks de veilige volgafstand, elk woord kan verstaan. Eigenlijk een raar idee om ze zo te volgen. Michiel de enge stalker, die je overvalt op een moment dat je het niet verwacht. Het is haar schuld. De geurbedwelming, haar diepzinnige stem, de bijna verlegen glimlach, het heeft hem in een creep doen veranderen. Pap zal die paar rode en witte rozen vast niet missen. Hij had een gigantisch boeket aangeschaft, ‘hoe meer rozen, hoe meer liefde het aangeeft’, zei hij. Michiel beseft dat dit dan wel een bescheiden gebaar is, voor een meisje die hij al sinds de brugklas aanbidt. Maar hij had veel van het verdiende geld van de krantenwijk al aan de nieuwste Iphone uitgegeven, en wilde nog wat overhouden om items op Habbohotel aan te schaffen. Bovendien, liefde laat zich niet in geld uitdrukken toch? De meisjes gaan op het houten bankje zitten in wat ook wel het ‘drugsparkje’ genoemd wordt. Michiel vraagt zich onwillekeurig of zij ook gebruiken en kijkt ondertussen of hij Jochem nog ergens ziet. ‘We hebben je wel gezien hoor, jongen,’ hoort hij Ginny zeggen. Nu pas beseft hij dat hij helemaal geen boom heeft gezocht om bij wijze van surprise achter vandaan te komen. ‘Wat toevallig dat jullie hier zijn...’ ‘Heel toevallig dat als je iemand stalkt je op dezelfde plek uitkomt,’ zegt Minnie. Van haar normaal zo lieflijke toon is weinig over. ‘Sorry, ik wilde niet...’ Michiel schraapt zijn keel. ‘Ik heb iets voor je.’ De rode en witte rozen hebben iets te lang onder het theorieboek Engels gelegen en hangen er futloos bij. Ginny begint hard te lachen. Als hij sterker en dapperder zou zijn had Michiel haar van het bankje af getild en in het nabijgelegen meertje gegooid. ‘Zijn die voor mij?’, vraagt Minnie. Er komt weer iets van de lieflijkheid terug. ‘Ja, ik dacht...ik vond je eigenlijk altijd al leuk, dus...’ ‘Nou sister grijp je kans. Het gebeurt niet elke dag dat de grootste loser van de school je leuk vindt.’ Misschien is in het meertje gooien nog niet eens voldoende... ‘Ik zal ze een plek geven Michiel,’ zegt Minnie snel. Met opgeheven hoofd loopt Michiel terug naar het drukke schoolplein. Hij heeft eindelijk een plekje in haar hart, denk hij.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een prachtig schoolvalentijnsverhaal. Ik zie het van minuut tot minuut zo gebeuren. Knap gedaan. Het leest als een trein, dus goed gedaan. Graag gelezen en fijne avond

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk verhaal, vooral ook omdat je voor het hoofdpersonage de naam koos van Vlaanderens sympathiekste loser sociaal incapabele Michiel. Slechts één klein slordigheidje: het begrip brugklas kennen we in Vlaanderen niet en het is weinig waarschijnlijk dat Minnie speciaal naar België gaat om de bloemen daar een plekje te geven, niet? Klimaatspijbelen is een correct woord, maar in Vlaanderen noemen we dat "bosbrossen" :D

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een prachtig schoolvalentijnsverhaal. Ik zie het van minuut tot minuut zo gebeuren. Knap gedaan. Het leest als een trein, dus goed gedaan. Graag gelezen en fijne avond
Dank voor het lezen.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
'de gulle middenweg.' of zoiets. Mooi! en och, die arme jongen, maar dat plekje heeft hij; en verdiend ook.
Dank voor het lezen. Ja de liefde kan soms hard zijn, maar de aanhouder wint altijd (normaal gesproken)...

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk verhaal, vooral ook omdat je voor het hoofdpersonage de naam koos van Vlaanderens sympathiekste loser sociaal incapabele Michiel. Slechts één klein slordigheidje: het begrip brugklas kennen we in Vlaanderen niet en het is weinig waarschijnlijk dat Minnie speciaal naar België gaat om de bloemen daar een plekje te geven, niet? Klimaatspijbelen is een correct woord, maar in Vlaanderen noemen we dat "bosbrossen" :D
Dank voor de tip, ik kende Sociaal Incapabele Michiel nog niet. Heb even op youtube gezocht, dolkomische stukjes. Zag wel dat Sociaal Incapabele Michiel ietsje ouder is dan dit personage, dus er is denk ik nog hoop voor laatstgenoemde. Denk inderdaad niet dat Minnie die moeite gaat doen, zou wel leuk voor Michiel zijn. Bosbrossen vind ik trouwens een stuk leuker klinken...

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Virtuosio Ik heb met Michiel meegeleefd. Die Ginny denkt zeker dat ze de leukste thuis is. Hij heeft in ieder geval laten merken, dat hij Minnie leuk vindt. Nu is zij aan zet.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Virtuosuo Iki ben het eens met de meeste commentaren die je al kreeg, die positief waren. Ik vind als schrijfcoach voor deze opdracht wel dat het begin wat rommelig is, en je kan dus de ingang van je verhaal wat versterken en verscherpen door ofwel te schrappen, ofwel wat meer context mee te geven. Ook letten op het taalgebruik, ik denk dat het woord 'toen' in de volgende zin beter vervangen wordt door 'als' en het is niet heel duidelijk waarom paps opgelucht adem haalde... Ik zou echt alles nog eens lezen en zien wat nodig dan wel overbodig is in het verhaal: Hij had al lang door dat het Valentijnsdag is toen hij paps vanochtend opgelucht adem halend aan de ontbijttafel zag zitten. Ook denk ik dat 'is' hier 'was' moet zijn. Zijn dus kleinigheden maar die je verhaal nog kunnen versterken.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ach die lieve Michiel. Ik kreeg wel met hem te doen, maar gelukkig heeft hij een plekje in haar hart weten te veroveren. Graag gelezen. fijne avond.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Virtuosuo Iki ben het eens met de meeste commentaren die je al kreeg, die positief waren. Ik vind als schrijfcoach voor deze opdracht wel dat het begin wat rommelig is, en je kan dus de ingang van je verhaal wat versterken en verscherpen door ofwel te schrappen, ofwel wat meer context mee te geven. Ook letten op het taalgebruik, ik denk dat het woord 'toen' in de volgende zin beter vervangen wordt door 'als' en het is niet heel duidelijk waarom paps opgelucht adem haalde... Ik zou echt alles nog eens lezen en zien wat nodig dan wel overbodig is in het verhaal: Hij had al lang door dat het Valentijnsdag is toen hij paps vanochtend opgelucht adem halend aan de ontbijttafel zag zitten. Ook denk ik dat 'is' hier 'was' moet zijn. Zijn dus kleinigheden maar die je verhaal nog kunnen versterken.
Dank voor het kritisch doorlezen en de eerlijke feedback. Vind het beginnen aan een verhaal altijd wel het lastigste, wilde in de eerste alinea ook gelijk al de drugs en dat proefwerk erbij betrekken, is misschien iets te veel. Heb nu de eerste en tweede alinea herschreven, hoop dat het hiermee wat duidelijker wordt.