Rozemarijn Rozemarijn De flacon is leeg en daarom knijpt ze extra hard. Het geurtje dat vrijkomt kalmeert haar toch weer even. Rozemarijn. Het is al vele keren een houvast geweest en nu helpt het om iets rustiger te worden. Haar gedachten springen nog steeds alle kanten op. Ze staat al een half uur onder de douche te stomen. De bebloede kleren liggen op een hoopje, naast de cabine. Ze kan zich niet herinneren welke dag het vandaag is. Ze herinnert zich wel de klap. De man die voor haar wagen neerging. Zijn gezicht. Ze kent hem. Ze weet alleen niet meer van waar. Het stuk huid dat als een lapje naast zijn kaakbeen lag. Het bloed dat eruit gulpte. Ze heeft het lapje er weer op gelegd. Hij had geen pols. Haar schuld. In paniek heeft ze de dode man mee naar binnen gesleurd. Ze heeft hem in de slaapkamer gelegd. Ze ademt te snel en haar hart galmt te hevig, alsof tien timmerende kodo-drummers zich op olievaten aan het uitleven zijn. Ze heeft het gevoel dat haar slagaders alle moment kunnen springen. Het water is veel te heet, dat is ook al niet goed voor je hart. Maar dat van haar klopt ten minste nog. Ze voelt het zweet weer uitbreken. Waar is ze mee bezig? Moord? Vluchtmisdrijf? Waarom is ze altijd zo haastig? Zo moet ze het ongeluk wel over zich blijven afroepen. Haar hersenen werken als een schuurspons die steeds weer over dezelfde gedachten schijnen te wrijven. Boenen helpt niet. Haar leven is voorbij. Ze moet zichzelf aangeven. Dat is het enige juiste. Ze draait de kraan dicht en stapt uit de cabine. Ik heb kleren nodig, denkt ze. Ze liggen in de kleerkast in de slaapkamer waar ik de dode man heb neergelegd. Ze hoort een geluid. Het lijkt wel gekreun. Het dringt niet geheel tot haar door. Ze verlaat de badkamer, spiernaakt en drijfnat, op zoek naar propere kleren. De dode man staat in de deur, steunend tegen de stijlen. Het lapje vel hangt half op zijn plaats. Ze wankelt. Het missende puzzelstukje openbaart zich aan haar brein. Nu weet ze het weer. Hij is haar ex. Ze denkt niets meer. Ze loopt en ze loopt. Want ze moet daar weg of haar leven is echt voorbij.