Langzaam werd de geur van dennennaalden verdrongen door een geur die ik nooit meer zou vergeten en nog dagenlang op mijn huig zou blijven liggen. Ik verliet het wandelpad en liep een stukje verder het bos in. Plotseling zag ik … Op dit punt was het papier afgescheurd. Een van de vele tragische stukjes papier die hier in het Mislukte Schrijvers Bos te vinden waren. Soms vond je juweeltjes tussen de takken en bladeren soms modderige flarden kapotte dromen van vermoedelijk jeugdige schrijvers. In dit geval was het gewoon een van de vele stukjes ellende die veelvuldig hier in het bos te vinden waren. Een beetje schrijver had ergens in zijn bestaan hier wel een paar hoofdstukken verscheurd of verbrand, romantische types gingen zelfs hele stapels afgekeurd proza met bijlen of zwaarden te lijf . Toch grappig dat ik inderdaad een wandelpad had verlaten doordat ik iets vreemds rook maar wie ruikt er nu met zijn huig? Ik liep verder het bos in en kwam uit bij een open plek met een grote eik in het midden. Ach natuurlijk, het was de Hangplek voor de Mislukte Schrijver. Aan deze boom hingen schrijvers zich op die hun eigen mislukking niet langer aankonden. Hier hingen de geraamtes van Reeve en Mulisch gebroederlijk naast elkaar. Ik had er ook bijna gehangen. Ooit schreef ik de succesvolle serie Blits de Kosmonozem totdat mijn uitgever mijn manuscripten weigerde omdat de ruimte 'uit' zou zijn . Vervolgens werd me geadviseerd om over elfjes en kabouters te schrijven. ELFJES EN KABOUTERS! Hoe dan ook . Ik hing niet mezelf op maar hing mijn lier aan de wilgen (vijfde bospad, derde afslag links, tweede wilg, één na onderste tak). Ik wandel hier graag tussen de bomen, de vallende bladzijden, gefluit van de vogels, hartverscheurende kreten, de zoutminnende flora die wegens de vele geplengde tranen in het kreupelhout opschiet. Mijn verleden, mijn heden, mijzelf. Het was al een tijdje terug dat er een nieuw lid zich had aangemeld bij de Hangplek en zo te ruiken was dit persoon slechts kort aan het ontbinden . Bij de eik stond een oude schrijver pijprokend naar de hangeik te mijmeren. Hij keek me ernstig aan en wees op de boom. 'Weet je wie daar hangt?' Ik schudde mijn hoofd. 'Dat is Etcetera Schorseneer , een mislukte vlogger' Dat was het moment dat ik besloot dat het mijn tijd was om lid te worden van de Hangplek.