Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
c.v.berendonk 23 december 2018 - 19:51

#225 Ons bin zuunig

Ik verpak de kaars in kerstpapier, met dennentakje en rode strik. Op de kaart schrijf ik iets liefs. Als ik op haar raam tik, wenkt ze: kom maar. Ze schenkt thee in, presenteert een kaneelbeschuitje dat ik glimlachend opeet: tante Marie doet niet aan kerstlekkernijen. ‘Hoe gaat het met u?’ ‘Best hoor, ik heb er weer een paar kwalen bij, maar ach, we leven nog. Kijk eens.’ Ze houdt een kunstig rondgebreide halve sok tussen drie breinaalden omhoog. ‘Sokken voor de buurman, dat spaart hem nieuwe uit, hoeft hij alleen mijn wol te betalen.’ Ze is blij met de kaars. Dan zet ze haar bril op en leest mijn kaart. ‘Dankjewel meisje, wel jammer dat je mijn naam erop hebt geschreven.’ Op mijn vragende blik vervolgt ze: ‘Ik heb ze liever zonder naam, want dan geef ik hem volgend jaar weer door, dan hoef ik geen kaarten te kopen.’

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 24 december 2018 - 15:52
Cora ik herken tante Marie, komt ze uit het noorden of uit Achterhoek cq Twente? Heel realistischje, gierig het is maar net uit welke cultuur je komt. Voor de een spaarzaamheid, voor de ander gierigheid. Ik realiseer me dit nu na het lezen van jouw tekst.. Fijne feestdagen

Profile picture for user Hadeke

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Hadeke 24 december 2018 - 16:34
Vooral de onbeschaamdheid van de tante om het zonder terughoudendheid te zeggen, maakte me aan het glimlachen. Volgens mij mist er een spatie tussen 'opeet:tante Marie'.

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
c.v.berendonk 25 december 2018 - 0:04
Ik denk toch dat de wol duurder is dan de sokken. Heel leuk verhaal, graag gelezen.
Dankjewel John Doe! Ik denk eerlijk gezegd dat ze niet met echte wol breit, maar lekker synthetische goedkope namaak 'wol' ;-)

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
c.v.berendonk 25 december 2018 - 0:08
Cora ik herken tante Marie, komt ze uit het noorden of uit Achterhoek cq Twente? Heel realistischje, gierig het is maar net uit welke cultuur je komt. Voor de een spaarzaamheid, voor de ander gierigheid. Ik realiseer me dit nu na het lezen van jouw tekst.. Fijne feestdagen
Dankjewel mw.Marie! Wat leuk dat deze tekst je aan het denken zet. Tante Marie is in elkaar geflanst door mij, aan de hand van de, wel echte, reactie op een kerstkaart die ik gaf aan iemand (in de Randstad, overigens). Ze meende het oprecht, waardoor ik hetzelfde dacht als jij nu: wat is de grens tussen spaarzaam en gierig? Goede dagen gewenst!

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
c.v.berendonk 25 december 2018 - 0:11
Vooral de onbeschaamdheid van de tante om het zonder terughoudendheid te zeggen, maakte me aan het glimlachen. Volgens mij mist er een spatie tussen 'opeet:tante Marie'.
Dankjewel Hadeke! Inderdaad was het het plompverlorene van de uitspraak wat mij zowel verraste als deed glimlachen. Ik zal die spatie aanpassen. Dankjewel!

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Levina Levja 25 december 2018 - 13:00
Past uitstekend in het thema. Ook hier te lezen geeft het me weer een glimlach. Het doet me aan iemand in de buurt denken. Het is al jaren de gewoonte om bij diverse buren een kaartje in de bus te stoppen. De meesten schrijven een verhaaltje in de kaart. Ik probeer altijd een elfje te schrijven of een limerick. Je zou zeggen, je ziet je buren vaak. Gek genoeg juist met deze dagen nooit. Zo zijn we er eigenlijk op gekomen. Iedereen doet de kaarten lopend in de brievenbus aan de deur. Spaart toch weer postzegels uit. Op de envelop vaak alleen de voornaam/voornamen. Ik was voor het weekend bij iemand uit de buurt op de koffie. Op de tafel lagen alle enveloppen met haar naam erop. Ze zag mijn blik en zei: 'Die bewaar ik en ik plak er later een etiket op en verstuur die dan weer.' Zij maakt namelijk zelf kaarten, mooie ook nog. In het kader van recycling vind ik het nog een goed idee ook. Sorry, voor mijn lange verhaal.

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
c.v.berendonk 25 december 2018 - 20:09
Past uitstekend in het thema. Ook hier te lezen geeft het me weer een glimlach. Het doet me aan iemand in de buurt denken. Het is al jaren de gewoonte om bij diverse buren een kaartje in de bus te stoppen. De meesten schrijven een verhaaltje in de kaart. Ik probeer altijd een elfje te schrijven of een limerick. Je zou zeggen, je ziet je buren vaak. Gek genoeg juist met deze dagen nooit. Zo zijn we er eigenlijk op gekomen. Iedereen doet de kaarten lopend in de brievenbus aan de deur. Spaart toch weer postzegels uit. Op de envelop vaak alleen de voornaam/voornamen. Ik was voor het weekend bij iemand uit de buurt op de koffie. Op de tafel lagen alle enveloppen met haar naam erop. Ze zag mijn blik en zei: 'Die bewaar ik en ik plak er later een etiket op en verstuur die dan weer.' Zij maakt namelijk zelf kaarten, mooie ook nog. In het kader van recycling vind ik het nog een goed idee ook. Sorry, voor mijn lange verhaal.
Niks sorry Levina! Wat een prachtverhaal! Ik lees in alle reacties precies wat ik zelf ook ervaar: het is maar net hoe je hier naar kijkt, in het kader van recycling of met het oog op een persoonlijke gift die je bewaart, zeker als er iets persoonlijks op staat. Er zitten veel kanten aan dit verhaal. Dank voor je reactie,Cora

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
edwinchantalen… 26 december 2018 - 11:27
Hoi Cora, heerlijk stukje waar je in weinig woorden het thema perfect en zo herkenbaar neerzet. Dit soort mensen maakt er gewoonweg geen geheim van dat ze zuinig en/of gierig zijn. Wel zo eerlijk :). Ik kende iemand die van dubbele kaarten altijd de rechterzijde afknipte. Zo konden de kaarten makkelijk nog een ronde mee.

Profile picture for user Riny

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Riny 27 december 2018 - 23:57
Cora, … na het lezen van je verhaal en de reacties daarop, schiet me opeens iets merkwaardigs te binnen. "Ons bin zuunig.", is dat geen Zeeuws gezegde? Jaren geleden hoorde ik van een mevrouw die afkomstig was uit Goes, een bizar verhaal. Wanneer je van iemand die met vakantie was, een kaart kreeg. Dan gaf je die later terug aan de verzender. Ik kan niet meer navragen of dat alleen in haar familie gewoonte was. Dat is dan niet gierig maar zuinig. De verzender kan de afbeelding dan weer plakken in haar reisverslag.