WC Zelden kijk ik naar de scheurkalender die mijn man met een lange spijker op de rechtermuur van het toilet heeft bevestigd. Het maakt mij niet uit welke dag het is. Omdat ik in een folder las dat een scheurkalender een geschikt sinterklaascadeau is, kijk ik er onwillekeurig naar. Na 23 oktober is er geen blad meer afgescheurd. Het was de verjaardag van mijn schoonvader die er al jaren niet meer is. Ik begrijp het wel. Terwijl ik op de wc zit trek ik in een impuls de kalender van de muur en blader er door. Waarvoor ik in het hokje kwam is er allang uit. De stank deert me niet. Ik ben nu helemaal gefascineerd door de afbeeldingen van schilders. Zouden die er in het begin ook gestaan hebben? De ene na de andere schilder komt voorbij. Ik begin te grijnzen als ik Vincent van Gogh zie staan. Plotseling komt er een herinnering naar boven. Ik zit weer op de middelbare school. De leraar kunstgeschiedenis droeg ons op om een verhaal te schrijven over een kunstschilder en we moesten tevens vertellen welk schilderij ons het meeste aansprak. Ik heb gekozen voor “De slaapkamer” van Vincent van Gogh. De leraar vroeg wat de reden was van mijn keuze. Hij schudde zijn hoofd nadat ik gezegd had dat ik moe was en graag naar bed wilde. Ik zie zijn verbaasde blik nog voor me. Als ik het jaar heb uitgelezen, gooi ik de kalender op de grond. Het wordt tijd om mijn billen af te vegen. Ik steek mijn hand uit naar het toiletpapier. De rol is leeg. Op de grond ligt wel papier. Ik aarzel niet en scheur een aantal velletjes uit de kalender. De schilders worden samen met het papier doorgespoeld.