Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijfopdracht # 220 - Titel Verzin - vergif - vergeet - vergeef

 15 november 2018 - 14:46
Schrijfopdracht #220 – Titel Verzin: vergif – vergeet - vergeef ‘Waar ben je, wat ben je aan het doen?’ Erics moeder staat onder aan de trap en roept naar haar zoon die - dat weet ze - het moeilijk heeft. Een stoel verschuift, een deur gaat open, een verstikte stem zegt: ‘Laat me maar, ik ben hier.’ De deur gaat weer dicht . Akke masseert haar vermoeide gezicht en loopt naar de keuken voor koffie. Zo zwart als de hel! Uit het diepst van haar wezen grijpt een vreemd gevoel haar beet. Haar ogen branden en laten dan een langzame vloed hete tranen los. Zij vormen kanaaltjes die over haar wangen en kin haar hals inlopen. Ze staat doodstil: hoe kan dat, wat is dit? Het is onuitgesproken verdriet van jaren en jaren. Vroeger werd er niet gepraat: geen vuile was buiten gehangen; het was slikken of stikken. Een bevende zucht ontsnapt haar. Hernieuwde moed dient zich aan: ze vertikt het om te stikken. . Haar handen klemmen om de beker hete koffie. Ze neemt een slok en walgt: geen suiker en melk. Graag van alles een beetje, ze pakt suiker en koffiemelk. De volgende slok is beter; ze ontspant zich. Drukt de radio in en zoekt naar classic fm en warempel ze hoort de Urendans. Hoeveel uren zijn er niet verloren gegaan door haat. Haat?, welnee door onwetendheid en niet willen luisteren. Nu is ze dood, maar ze weet dat ze haar toch niet had kunnen veranderen. Gelukkig is ze dement geworden en heeft ze geen last van godsdienstwaanzin gekregen; nemen we dan maar aan. Ze scheurt een stuk papier van de keukenrol, houdt het onder de kraan en dept haar gezicht. Voetstappen klinken op de trap, de keukendeur zwaait open. ‘Ik dacht al dat je hier zat. Is er nog koffie?’ Akke en Eric kijken elkaar aan; een knuffel volgt. ‘We zullen moeten praten Eric.’ ‘Ja, mam dat zullen we doen.’

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 15 november 2018 - 18:01
Je bent mysterieuzer geworden, Riny, sinds ik hier minder kom. ;-) Wordt in het middenstuk over de moeder van Akke gesproken? Het voelt alsof het verdriet van Akke op de zoon is overgegaan. (luister je nog wel eens naar Barry Sadler?)

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 november 2018 - 9:18
Je bent mysterieuzer geworden, Riny, sinds ik hier minder kom. ;-) Wordt in het middenstuk over de moeder van Akke gesproken? Het voelt alsof het verdriet van Akke op de zoon is overgegaan. (luister je nog wel eens naar Barry Sadler?)
Hallo Mili, … wat een verrassing om jou nu hier te ontmoeten. Mysterieuzer geworden? Ik ben nu echt aan het fantaseren geslagen op Verzin, vergif, vergeef - toen kwam het verhaal vanzelf. Toen zag ik, iedereen kan er van maken wat-ie wil. Wie met wie ruzie heeft, of heeft gehad. Het kan met een moeder zijn, een schoonmoeder of de vriendin van Eric staat haar niet aan... Fantaseer maar door, maar praat wel. Dank voor je reactie. Barry Sadler? Niet dagelijks meer, maar ik weet hem te vinden … :nod: :thumbsup:

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 november 2018 - 9:19
Zwaarmoedig verhaal. Het is me alleen niet helemaal duidelijk waarom. Oma van Eric overleden: de moeder van Akke?
Hallo May, … zwaarmoedig, zeker. Vroegere familieruzies. Er is nog alles van te maken; ik begon echt te fantaseren. Iets wat lang geleden is gebeurd kan zo maar weer naar boven komen. Dank voor je reactie.

Geen afbeelding
Stella M.

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 november 2018 - 10:56
Een verhaal waarmee je alle kanten op kunt, het is vervuld van je titel, hoewel ik bang ben dat er nog niet veel vergeven en vergeten is. Ik was nieuwsgierig na het lezen van de titel, de volgorde triggerde me. Kan men vergeven nadat iets vergeten is? Akke heeft het moeilijk. Dat begint al met het noemen van inktzwarte koffie. Bah, dat is geen goed begin van een fijn verhaal, je weet daar dat het fout gaat. Suiker en melk zijn ingrediënten die nodig zijn bij vergiffenis. Mili zegt het al, heerlijk mysterieus. Loop het stukje nog eens door op leestekens. Wat is bv de functie van de dubbele punten die je gebruikt, een komma achter een vraagteken. Gelukkig wordt er afgesloten met een knuffel ...

Profile picture for user Mechtilde
Mechtilde

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 17 november 2018 - 20:34
Prachtig Riny. In praten ligt de oplossing. Het zal wel aan mijn achtergrond liggen maar ik word blij van zo'n zin van moeder tot zoon.

Geen afbeelding
SanVis

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 november 2018 - 20:44
Hoe precies weet ik als lezer niet, maar tussen Akke en haar moeder zat het niet goed en dat heeft zijn sporen nagelaten. Wat dan een geluk dat ze met zoon Eric wel kan praten en knuffelen. Dat duidt op een goede verstandhouding. Ik zit nu alleen nog even te denken aan het woord vergif in de titel. Is dat letterlijk of slaat het op de giftige verhouding tussen Akke en haar moeder? Zo geven 300 woorden stof tot nadenken. Graag gelezen.

Profile picture for user Siv
Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2018 - 9:52
Gevoelens willen gevoeld worden. Gaat het niet linksom, dan maar rechtsom. Ik hoop dat Anke, ze alsnog kan uiten. Graag gelezen.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2018 - 14:09
Een verhaal waarmee je alle kanten op kunt, het is vervuld van je titel, hoewel ik bang ben dat er nog niet veel vergeven en vergeten is. Ik was nieuwsgierig na het lezen van de titel, de volgorde triggerde me. Kan men vergeven nadat iets vergeten is? Akke heeft het moeilijk. Dat begint al met het noemen van inktzwarte koffie. Bah, dat is geen goed begin van een fijn verhaal, je weet daar dat het fout gaat. Suiker en melk zijn ingrediënten die nodig zijn bij vergiffenis. Mili zegt het al, heerlijk mysterieus. Loop het stukje nog eens door op leestekens. Wat is bv de functie van de dubbele punten die je gebruikt, een komma achter een vraagteken. Gelukkig wordt er afgesloten met een knuffel ...
Hi Stella, … je hebt gelijk het is eerst vergeven en dan vergeten. Dit was een spontaan verhaal. Ik las het eerste woord van de opdracht: Titel. Ik had me voorgenomen nu ga ik toch eens echt iets verzinnen dus: titel - verzin - vergif - vergeet - vergeef. Hup, daar ging ik met volle kracht vooruit. Het vergif is dus de ruzie. Als ik zo aan schrijven ben, hoor ik mezelf praten. Dan komt er achter het woord haat een vraagteken en bij een dubbele punt let op hier komt iets. Taal technisch zal dat niet juist zijn. In het vervolg zal ik er beter op letten. Dank voor je reactie.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2018 - 14:17
Prachtig Riny. In praten ligt de oplossing. Het zal wel aan mijn achtergrond liggen maar ik word blij van zo'n zin van moeder tot zoon.
Hallo Mathilde, … dank voor je meelevende reactie. Mijn fantasie en gevoel sloegen op hol, met als ik het weer teruglees toch iets wat niet geheel onbekend is. Ik kwam laatst iemand tegen die een vreselijk familiedrama vertelde. Daar is vast iets van blijven hangen. Met als resultaat de invulling van deze opdracht.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2018 - 14:24
Hoe precies weet ik als lezer niet, maar tussen Akke en haar moeder zat het niet goed en dat heeft zijn sporen nagelaten. Wat dan een geluk dat ze met zoon Eric wel kan praten en knuffelen. Dat duidt op een goede verstandhouding. Ik zit nu alleen nog even te denken aan het woord vergif in de titel. Is dat letterlijk of slaat het op de giftige verhouding tussen Akke en haar moeder? Zo geven 300 woorden stof tot nadenken. Graag gelezen.
Hallo SanVis, Daarnet heb ik al geschreven dat ik ben gaan fantaseren. Het gesprek op het winkelplein heeft daar dan toch aan meegeholpen. Met vergif bedoel ik inderdaad ruzie. Dank voor je reactie.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2018 - 14:31
Gevoelens willen gevoeld worden. Gaat het niet linksom, dan maar rechtsom. Ik hoop dat Anke, ze alsnog kan uiten. Graag gelezen.
Hallo Siv, Ja, gevoelens willen gevoeld en begrepen worden. Gewoon openstaan voor elkaar. Voor veel mensen is dat toch moeilijk. Het pleinverhaal is bij me blijven hangen en kwam er op deze manier uit. Dank voor je reactie.

Geen afbeelding
Levina Levja

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2018 - 16:59
Ja, soms kunnen je gedachten helemaal aan de haal gaan. Soms geven die een lach, soms een traan. Een bakje troost helpt altijd en een knuffel al helemaal.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2018 - 16:56
Riny, je titel komt op mij mysterieus over, zoals hierboven ook al een paar keer aangehaald. Moeder van Akke is gestorven en dus kan er niet meer gepraat worden. Dat was ook niet mogelijk door de tijdsgeest tijdens haar leven. Akke ziet 'haar' verdriet bij zoon Eric en stelt zich open voor nieuwe tijden met openhartig zijn. Mooi dit thema neergezet. Graag gelezen, je hebt een innemende stijl, waarbij je me makkelijk meeneemt en ik dat prettig vind. Fijne zondag.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2018 - 23:54
Ja, soms kunnen je gedachten helemaal aan de haal gaan. Soms geven die een lach, soms een traan. Een bakje troost helpt altijd en een knuffel al helemaal.
Hi Levina, … je hebt het weer raak getroffen. :nod: :thumbsup: Dank voor je reactie.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2018 - 23:59
Riny, je titel komt op mij mysterieus over, zoals hierboven ook al een paar keer aangehaald. Moeder van Akke is gestorven en dus kan er niet meer gepraat worden. Dat was ook niet mogelijk door de tijdsgeest tijdens haar leven. Akke ziet 'haar' verdriet bij zoon Eric en stelt zich open voor nieuwe tijden met openhartig zijn. Mooi dit thema neergezet. Graag gelezen, je hebt een innemende stijl, waarbij je me makkelijk meeneemt en ik dat prettig vind. Fijne zondag.
Hallo Mw.Marie, … ik :o , wat een lof. Dankjewel. Je kunt alle kanten op met dit verhaal. Het kan voor en van iedereen zijn.

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 19 november 2018 - 3:15
Het is inderdaad een ander verhaal dan je eerder hebt geschreven. Fijn om te lezen. Er gaat niets boven fantasie. Met de meeste leestekens ben ik het trouwens wel eens.

Profile picture for user Schrijfcoach Mike van Holsteijn
Schrijfcoach Mike van Holsteijn

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 november 2018 - 19:46
Het is inderdaad een verhaal waarmee je veel kanten op kunt, maar misschien kun je er, doordat je het verhaal wat vaag houdt, te veel kanten mee op, waardoor de lezer de draad kwijt kan raken en zich achteraf afvragen of zij niet toevallig de clou hebben gemist. Het is goed om niet alles uit te leggen, maar het is wel van belang om genoeg informatie te geven waar de lezer iets bruikbaars uit kan halen. Wanneer de lezer het gevoel heeft dat ze niet het hele verhaal kennen, kunnen sommigen zich van de tekst afwenden. [quote: Riny]Het is onuitgesproken verdriet van jaren en jaren.[/quote] Deze zin vond ik persoonlijk iets te veel uitleg. Tenminste, hij komt wat uitleggerig uit. Misschien kun je deze weglaten, onder het motto 'minder is meer'? Maar niet té weinig ;)

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 22 november 2018 - 9:59
Het is inderdaad een ander verhaal dan je eerder hebt geschreven. Fijn om te lezen. Er gaat niets boven fantasie. Met de meeste leestekens ben ik het trouwens wel eens.
Hallo Tja, … fijn om te horen. Dankjewel

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 22 november 2018 - 10:06
De emoties zijn mooi beschreven wat er achter zit ben ik benieuwd naar
Hallo Karamel, … je bent benieuwd naar wat er achter zit. Leuk dat je dat vraagt. Je kunt alle kanten op. Het was mijn fantasie - al kwam die pleinvrouw er wel even tussen. Misschien heeft die ontmoeting me wel geholpen; wie zal het zeggen. Aan gespoord tot iets vreselijk droevigs. Dank voor je reactie.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 22 november 2018 - 10:23
Het is inderdaad een verhaal waarmee je veel kanten op kunt, maar misschien kun je er, doordat je het verhaal wat vaag houdt, te veel kanten mee op, waardoor de lezer de draad kwijt kan raken en zich achteraf afvragen of zij niet toevallig de clou hebben gemist. Het is goed om niet alles uit te leggen, maar het is wel van belang om genoeg informatie te geven waar de lezer iets bruikbaars uit kan halen. Wanneer de lezer het gevoel heeft dat ze niet het hele verhaal kennen, kunnen sommigen zich van de tekst afwenden. [quote: Riny]Het is onuitgesproken verdriet van jaren en jaren.
Deze zin vond ik persoonlijk iets te veel uitleg. Tenminste, hij komt wat uitleggerig uit. Misschien kun je deze weglaten, onder het motto 'minder is meer'? Maar niet té weinig ;)[/quote] Hallo Mike, … kan de lezer zijn eigen clou nu niet vinden? Hij kan van het verhaal van de schrijver afhaken, maar denk zelf even door. Dit klinkt misschien wel arrogant maar dat is het geenszins bedoeld; ik denk nu aan gedichten lezen, dat moet je ook leren, ik zeg wel eens dat is: denken met een bochtje... Ik heb echt mijn fantasie laten gaan, ben gaan schrijven en dacht zie wel wat er uitkomt. Wel kwam die pleinontmoeting er tussen. Dat jaren en jaren verdriet geeft wel de intensiteit aan. Het is niet iets van gisteren of vandaag. Was er maar eerder gesproken. Dank voor je uitgebreide en leerzame reactie, Mike.