Je bent mysterieuzer geworden, Riny, sinds ik hier minder kom. ;-) Wordt in het middenstuk over de moeder van Akke gesproken? Het voelt alsof het verdriet van Akke op de zoon is overgegaan. (luister je nog wel eens naar Barry Sadler?)

Zwaarmoedig verhaal. Het is me alleen niet helemaal duidelijk waarom. Oma van Eric overleden: de moeder van Akke?

Een verhaal waarmee je alle kanten op kunt, het is vervuld van je titel, hoewel ik bang ben dat er nog niet veel vergeven en vergeten is. Ik was nieuwsgierig na het lezen van de titel, de volgorde triggerde me. Kan men vergeven nadat iets vergeten is? Akke heeft het moeilijk. Dat begint al met het noemen van inktzwarte koffie. Bah, dat is geen goed begin van een fijn verhaal, je weet daar dat het fout gaat. Suiker en melk zijn ingrediënten die nodig zijn bij vergiffenis. Mili zegt het al, heerlijk mysterieus. Loop het stukje nog eens door op leestekens. Wat is bv de functie van de dubbele punten die je gebruikt, een komma achter een vraagteken. Gelukkig wordt er afgesloten met een knuffel ...

Prachtig Riny. In praten ligt de oplossing. Het zal wel aan mijn achtergrond liggen maar ik word blij van zo'n zin van moeder tot zoon.

Hoe precies weet ik als lezer niet, maar tussen Akke en haar moeder zat het niet goed en dat heeft zijn sporen nagelaten. Wat dan een geluk dat ze met zoon Eric wel kan praten en knuffelen. Dat duidt op een goede verstandhouding. Ik zit nu alleen nog even te denken aan het woord vergif in de titel. Is dat letterlijk of slaat het op de giftige verhouding tussen Akke en haar moeder? Zo geven 300 woorden stof tot nadenken. Graag gelezen.

Gevoelens willen gevoeld worden. Gaat het niet linksom, dan maar rechtsom. Ik hoop dat Anke, ze alsnog kan uiten. Graag gelezen.

Ja, soms kunnen je gedachten helemaal aan de haal gaan. Soms geven die een lach, soms een traan. Een bakje troost helpt altijd en een knuffel al helemaal.

Riny, je titel komt op mij mysterieus over, zoals hierboven ook al een paar keer aangehaald. Moeder van Akke is gestorven en dus kan er niet meer gepraat worden. Dat was ook niet mogelijk door de tijdsgeest tijdens haar leven. Akke ziet 'haar' verdriet bij zoon Eric en stelt zich open voor nieuwe tijden met openhartig zijn. Mooi dit thema neergezet. Graag gelezen, je hebt een innemende stijl, waarbij je me makkelijk meeneemt en ik dat prettig vind. Fijne zondag.

Het is inderdaad een ander verhaal dan je eerder hebt geschreven. Fijn om te lezen. Er gaat niets boven fantasie. Met de meeste leestekens ben ik het trouwens wel eens.

De emoties zijn mooi beschreven wat er achter zit ben ik benieuwd naar

Het is inderdaad een verhaal waarmee je veel kanten op kunt, maar misschien kun je er, doordat je het verhaal wat vaag houdt, te veel kanten mee op, waardoor de lezer de draad kwijt kan raken en zich achteraf afvragen of zij niet toevallig de clou hebben gemist. Het is goed om niet alles uit te leggen, maar het is wel van belang om genoeg informatie te geven waar de lezer iets bruikbaars uit kan halen. Wanneer de lezer het gevoel heeft dat ze niet het hele verhaal kennen, kunnen sommigen zich van de tekst afwenden. [quote: Riny]Het is onuitgesproken verdriet van jaren en jaren.