Lid sinds

5 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 219 Of het moeiljk is

Of het moeilijk is om een verre reis te maken, vroegen ze haar voor vertrek. “Nee hoor, iedereen kan het” had ze geantwoord “Je koopt gewoon een ticket en je stapt in een vliegtuig, niets moeilijks aan.” Daar zat Evi dan in het vliegtuig, in haar jeans en comfortabele hoodie. De komende maanden zou ze als schildpad door het leven gaan met een backpack, maar voor nu nog even geen zorgen. Ze diepte de reisgids die ze op het vliegveld had gekocht uit haar tas en peuterde het plastic er vanaf, al wist ze dat ze aan lezen niet toe zou komen. Te onrustig, koud, moe. Vier weken geleden zat ze nog formulieren in te vullen en allerhande zaken te regelen, want pas toen had de uitwisselingsorganisatie een match gevonden. Studiebeurs op pauze, kamer onderverhuren, verzekering, prikken, visum, tickets, reisbenodigdheden kopen. Het ging ineens heel snel allemaal. Ook de reis ging sneller dan gedacht, ook al was het meer dan acht uur vliegen. Al voor ze er in haar hoofd klaar voor was, zette Evi haar eerste stappen als schildpad in het verre land, het papiertje van de uitwisselingsorganisatie in haar hand.De vochtige warmte en het felle licht sloegen haar in het gezicht. Het rook smerig en kruidig en voor haar stond een ondoordringbare haag van donkere kleine mensen druk te gebaren en te roepen. Ze zweette, maar durfde haar hoodie niet uit te trekken. Een uur later was er nog steeds niemand om haar op te halen. Ze had drie keer gekeken, maar was steeds weer naar de veiligheid achter de deuren van de luchthaven gevlucht. “Welcome to India” stond daarop in grote letters. Ze ging er recht tegenover bij de muur op de grond zitten om alsnog haar reisgids te lezen. Alles z’n tijd, dacht ze.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Bianca, Wat een mooi reisverhaal. Prettig van toon en sfeer, je neemt me helemaal mee.
De vochtige warmte en het felle licht sloegen haar in het gezicht. Het rook smerig en kruidig en voor haar stond een ondoordringbare haag van donkere kleine mensen druk te gebaren en te roepen. Ze zweette, maar durfde haar hoodie niet uit te trekken.
Dit is mijn favoriete stukje, alsof ik samen met Evi op het vliegveld sta. Ik ben heel benieuwd of er uiteindelijk nog iemand is gekomen om Evi op te halen.

Lid sinds

5 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dankjewel Chantal/Edwin voor je uitgebreide compliment! Dit verhaal heeft wat autobiografische elementen en ik kan je verklappen dat arme "Evi" het toch echt kon bekijken daar op dat vliegveld, haha. "Welcome to India". Gelukkig toonde de bewaking van het vliegveld zich zeer behulpzaam, dus het liep uiteindelijk goed af.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heb je je stem hiervoor opgenomen? Dat is een andere manier van schrijven en levert een andere tekst op. De hoodie en de aanduiding schildpad vind ik goed een beeld geven van de hp. Je zou in een herschrijf nog meer in scène kunnen schrijven, nog verder in de herinnering kunnen duiken.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je nam me helemaal mee, Bianca. Ook je slot. Ik zie Evi, de schildpad, zo zitten. Het kopje uit haar schild in de nieuwe en vreemde omgeving.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Aan de ene kant vind ik het jammer dat er niet zo heel veel gebeurt en aan de andere kant vind ik de rust en de berusting op het eind ook wel weer mooi. Misschien had ik wel iets meer willen weten over haar beweegredenen om deze reis te maken. De vergelijking met de schildpad is heel treffend en origineel.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het tijdverloop een beetje rommelig. Eerst is er de voltooid verleden tijd van het 'had geantwoord' en dan zat ze daar in het vliegtuig maar de reis ging toch nog verder en ze landde nog ook en daar zat ze weer een uur. Je schuift de lezer met stoel en al door de tijd terwijl je een andere suggestie wekt. Het schildpad-beeld vind ik wel leuk, maar niet leuk genoeg voor twee keer. De passage die Chantal uitlicht is inderdaad het mooiste in het stuk. Dat beaam ik.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
het leest als een anecdote op een feestje, leuk en vlot verteld, maar misschien iets te vlot geschreven. Een beetje wat Tilma zegt en ik vind het ook wat onlogisch, binnen zo'n kort verhaal, dat er eerst sprake is van 'gewoon een ticket kopen' terwijl er een alinea later een hele lijst zaken die geregeld moet worden is. Of dat vier maanden geleden 'toen pas' genoemd wordt, terwijl we van geen enkel eerder tijdstip gehoord hebben. Dat soort dingetjes, kleine zaken, die makkelijk onopgemerkt blijven in de loop van het verhaal als je het voor je ziet, maar die je met enige aandacht toch een stukje beter kunt maken.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed verhaal met duidelijke beelden! Dat plastic eraf peuteren op vliegveld is herkenbaar :). Puntjes: - Ik miste een beetje de emotie(s) in het verhaal. - Wat is precies de urgentie? Dat mis ik in de ervaring van de hoofdpersoon, maar bepaalde delen in het verhaal hielpen ook niet mee. "Het ging ineens heel snel allemaal. Ook de reis ging sneller dan gedacht", pompitom, easy peasy. Dat is fijn voor Evi, maar niet echt voor de spanning in het verhaal. Nogmaals, ik zie het voor me, maar ik heb het idee dat er meer scherpte / noodzaak in het verhaal kan, ook afgaand op wat jij eerder hebt geschreven (waar dat wel zo was dus).

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hi Bianca, ...eerst maar opgezocht wat een hoodie is. Ik dacht altijd aan een over het hoofd getrokken grote capuchon die boeven en aspirant boeven dragen om hun gezicht in te verbergen. Evi is een flinke meid. Van begin tot eind leefde ik met je mee. Toch maar het zekere voor het onzekere nemen: achter de veiligheid van de deuren van de luchthaven. Met plezier gelezen.

Lid sinds

5 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Sanvis. De beweegredenen heb ik buiten het verhaal gelaten, omdat ik wilde inzoomen op de laconieke houding waarmee HP tegenover de reis staat, terwijl het niet niks is wat ze gaat doen en de reactie van de mensen thuis dus passender is. Haar houding levert haar aan het eind een lastige situatie op als ze ontdekt dat ze zich beter had moeten voorbereiden. Dank voor je commentaar!

Lid sinds

5 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Tilma en schrijvenmaar, Bedankt voor jullie kritische blik. Ik zal er naar kijken! Karel, Easypeasy...dat is nu juist typisch het karakter van HP. Maar het moet natuurlijk niet ten koste gaan van de urgentie en spanning of dit nu wel goed af zal lopen. Ik moet er even afstand van nemen en zal het dan nog eens lezen met jouw commentaar erbij. Bedankt!

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Zo snel een reis moeten regelen, en aan het einde gestrand zijn op de luchthaven. Het was net of ik naast de hp stond. Graag gelezen.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bij waargebeurde verhalen krijg je eerder dat je een verhaal hebt met minder spanning dat als het herschreven zou worden meer spanning zou krijgen door er fictie van te maken en een ander verloop te verzinnen. Het is dan kiezen of je in een herschrijf bij de feiten blijft of afstand neemt van het verhaal en kijkt hoe het spannender verteld kan worden.