Geen afbeelding
Jurrit

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#218 Gletsjer

 1 november 2018 - 20:32
Met diep gerommel komt het ijs weer in beweging. Machteloos kijk ik naar beneden. Vanuit de diepte staren twee bange ogen mij aan. “Papa help, alsjeblieft!” “Hou vol jongen!” De scheur voor mij wordt steeds smaller terwijl Joris steeds angstiger roept. Ik slinger mijn benen over de rand en laat mij vallen. Met een schok kom ik tot stilstand. Alle lucht wordt uit mijn longen geperst. Mijn arm strek ik uit naar Joris. Onze handen vinden elkaar. Zijn ogen stralen rust uit. Krakend komt het ijs wederom in beweging. Ik gun Joris mijn gelukkigste glimlach en streel zijn gezicht.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 november 2018 - 21:06
Jurrit, een nachtmerrie voor iedere wintersporter. Beklemmend geschreven en wat een liefdevolle laatste zin van vader tot zoon. Mooi hoe je schrijft dat de vader ziet dat de ogen van Joris rust uitstralen. Heel graag gelezen, fijne avond.

Profile picture for user Karinska
Karinska

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 november 2018 - 11:19
Hoi Jurrit, bijzondere scene zet je neer, spannend en hartverscheurend. Ik werd er een beetje verdrietig van i.p.v. bang dus dat aspect van de opdracht is voor mij niet gelukt. Dat doet echter niets af aan de wijze waarop je dit hebt geschreven want dat is gewoon dik in orde en daarbij vind ik het knap dat je zo'n beladen situatie in 99 woorden helder weet te schetsen! :thumbsup:

Geen afbeelding
edwinchantalenquinten

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 november 2018 - 16:43
Jurrit, regelrechte horror dit. Zoiets wil je gewoon niet meemaken. In weinig woorden een groots drama neergezet. Heel mooi gedaan, maar kan je het nog goed laten aflopen? Please?

Geen afbeelding
SanVis

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 november 2018 - 18:05
Soms heb je geen monsters nodig. Dit is een nachtmerrie waar je koud van wordt. En toch ook een mooi verhaal over de grenzeloze liefde van een vader voor zijn kind. Zo veel in zo weinig woorden. Knap.

Geen afbeelding
Jurrit

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 november 2018 - 8:04
Hoi Kariska, Het is (hopelijk) een mix, het start met spanning en eindigt met verdriet. Ze wilden kippenvel, maar misschien had ik de angst meer naar voren moeten brengen.

Geen afbeelding
Jurrit

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 november 2018 - 8:08
Hoi Sandra, Dankjewel voor je reactie. Het echte leven kan al genoeg spanning en angst geven, daar zijn geen monsters voor nodig.

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 november 2018 - 9:37
Dat loopt slecht af. Je kan het denk ik nog iets scherper maken door kritisch te kijken waar je woorden kan schrappen, zodat je nog meer ruimte hebt voor de spannende verhaallijn. gr. Nynke

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 november 2018 - 15:32
Jurrit, … dit is menselijk, en geen Halloweeners; wat heb je dat mooi geschreven. De angst van de vader en de uiteindelijke berusting van het kind. De vader is zo echt bij zijn kind in zijn laatste momenten. Het ontroert me.

Profile picture for user Hadeke
Hadeke

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 3 november 2018 - 20:56
Een nachtmerriescenario en reden om nooit op wintersport te gaan. :-) Misschien kan je de spanning nog wat vergroten door her en der wat te schuiven. Bijvoorbeeld door zo te beginnen: "Papa help, alsjeblieft!” “Hou vol jongen!” Machteloos kijk ik naar beneden. Vanuit de diepte staren twee bange ogen mij aan. Met diep gerommel komt het ijs weer in beweging. ... Ik vrees dat het wel heel persoonsgebonden is, maar experimenteer er eens mee zou ik zeggen.

Geen afbeelding
Jurrit

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 november 2018 - 7:15
Hoi Hadeke, Goede tip, bedankt voor het meedenken. Het is inderdaad erg persoonlijk en je kan niet iedereen tevreden stellen. Het is een leuke oefening om in 99 woorden een situatie duidelijk te maken en spanning op te bouwen.

Profile picture for user May Laysen
May Laysen

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 november 2018 - 11:54
Bloedstollend wat mij betreft: je kind niet kunnen redden. :thumbsup: :thumbsup: -Ik gun Joris mijn gelukkigste glimlach en streel zijn gezicht.- Een zin die zoveel emotie oproept bij mij als lezer. Geweldig! :nod:

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 november 2018 - 22:39
Nancy en May zeggen zo ongeveer wel wat ik wilde zeggen. Ik verdenk je er stiekem wel van dat je voor de ijzige setting ging vanwege de associatie met kippenvel. Maar misschien alleen omdat ik die gedachte nodig heb om het niet te akelig te vinden.

Geen afbeelding
Jurrit

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 november 2018 - 22:16
Hoi Schrijvenmaar, Bedankt voor je commentaar. De ijzige setting is toeval. Meestal gebruik ik het eerste dat in me opkomt. In dit geval was het ijs.