‘Deel jij snoep uit of loop je mee?’ Liever allebei niet. Niet omdat Halloween zo eng is, maar ik wil voetbal kijken. Dat kan je dus niet zeggen. Met de tweeling, Hilde en Henry, en onze jongste van drie, Anna, ga ik langs de huizen waar een kaarsje achter het raam aangeeft dat ze meedoen. Mark, onze zoon van elf vindt het allemaal kinderachtig. Hij kijkt thuis voetbal. Hij wel. Anderhalf uur later loop ik onze eigen straat weer in met Anna op mijn arm. ‘Kom, het is mooi geweest. Tijd voor chocolademelk.’ Henry sjokt de hoek om. ‘Hilde?’