Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Karel123 31 oktober 2018 - 17:13

#218 De Dertien Woorden

  Met een zwaar gevoel in mijn benen leid ik hem naar de voordeur.     ‘Wat is er papa?’ vraagt hij, nog slaperig.     ‘Zoon, ga buiten staan. Juist, zo ja, aan de andere kant van de drempel.’      Hij wordt zo achttien.De rode maan werpt een gloed over zijn gezicht. Ik zie angst.      De klok slaat twaalf. Wat mij ooit is aangedaan. Wat mijn vader ooit deed. De Dertien Woorden.      ‘Zoon. Ik.’     Het papier knispert in mijn handen.      ‘Pap?’     Ik begin te lezen.      ‘Verantwoordelijkheid, belastingen, huwelijk, werken, sterfelijkheid, ouderdom, invaliditeit, vermoeidheid, onzekerheden, kinderen, eenzaamheid, dood.’     Ik sluit de deur.      ‘Succes,’ fluister ik, onhoorbaar.

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Karel123 6 november 2018 - 8:42
Wat een gruwel, alleen al bij 'verantwoordelijkheid' staan mijn nekharen overeind. Van 'gezichtje' naar een 18-jarige was voor mij wel een heel grote stap. Te groot, eigenlijk. Ze zijn jong, ja, 18-jarigen, maar ze hebben geen gezichtjes meer. Ze zijn zelfs hun puistenkoppen (grotendeels) alweer ontgroeid. Als ouder kan ik me wel voorstellen dat je kijkt naar het gezicht, en je er vervolgens over verbaast dat het alweer een 18-jarig gezicht is. Misschien kun je daar iet smee. Ik twijfel ook of ik 'de rode maan' niet mooier zou vinden Eigenlijk. 'Papa' was me niet opgevallen, maar als ik erover na moet denken, kan ik het ook niet storend vinden. Ik ben ook al een poosje geen achttien meer, maar mijn ouders blijven papa en mama. Bovendien benadrukt het hier het kind zijn van het kind. Dus eigenlijk zou ik vooral geen 'pa' willen zien. Het klinkt in mijn oren al automatisch met een zucht, van 'wat mot die ouwe nou weer.'
Dank, dank, voor de uitgebreide feedback! Ik heb het eindelijk naar mijn zin aan kunnen passen, zonder weer in de perspectief-wissel-val te trappen (of over de 99 te gaan.) "De" of "Een" maan was een lastige. "De" klinkt alsof het zo verwacht is, maar "een" klinkt misschien weer wat vreemd. Aangezien het een specifiek moment is, kan "de" wel, ik probeer het gewoon eens uit, kijken hoe ik er bij teruglezen over denk :). Maar dank! Aangepast dus.

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Karel123 6 november 2018 - 8:44
en nou heb ik natuurlijk Doe Maar in mijn hoofd
Ik kan het nog overwegen als laatste zin: 'Succes,' fluister ik, onhoorbaar. De rest van de dag verloopt als normaal, maar ik doe de dingen die ik doe, met mijn ogen dicht.